Νέα Πολιτική
του Αντώνη Παπαγιαννίδη*
Κατά αρκετά περίεργο τρόπο, η πολιτική νοοτροπία που επεχείρησε να φέρει/να εγκαταστήσει στην Ελληνική πραγματικότητα ο Γιώργος Παπανδρέου, με τις διαδικασίες διαβούλευσης και την προσφυγή στην κοινή γνώμη, σε μια λογική κοινωνίας πολιτών κοκ, δείχνει να δικαιώνεται τώρα. Από τους εντελώς διαφορετικούς (σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ της εποχής ΓΑΠ) σημερινούς βασικούς πόλους του πολιτικού συστήματος. Τι εννοούμε; Δείτε ήδη την ηλεκτρονική διαβούλευση ενόψει του υπό διαμόρφωση Προγράμματος της ΝΔ, του οποίου υποτίθεται ότι γνώση θα λάβουμε κάποια στιγμή στα πλαίσια της καθιερωμένης ιεροτελεστίας της ΔΕΘ από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μην παραβλέψετε όμως και την διαδικασία κυλιόμενων διαβουλεύσεων με βάση την οποία θα κληθούν όσοι ενδιαφερόμενοι να συνδιαμορφώσουν – με βάση την προ ημερών πρωτοβουλία Τσίπρα – τα πλαίσια της αναθεώρησης του Συντάγματος. (Εδώ μάλιστα, υπάρχει και μια άλλη συγγένεια: Η προσφυγή στην δημοψηφισματική λογική. Τόσο – “συμβουλευτικά” – για την οριοθέτηση των συνταγματικών αλλαγών. Όσο και – θεσμισμένα – με την καθιέρωση του δημοψηφίσματος στην σκοπούμενη αυριανή συνταγματική τάξη).
Ξεκινώντας από την προγραμματική διαβούλευση Μητσοτάκη/Χατζηδάκη/ΝΔ, η προσφυγή σε παρόμοιας λογικής μεθόδους φανέρωσε ήδη το αναμενόμενο πρόβλημα: τον χαρακτήρα του μισόψητου, άνευρου, αναμενόμενους politically correct εξαγόμενου. Όποιος την επεχείρησε την επίσκεψη στην διαδικτυακή πλατφόρμα αυτο-έρευνας της ΝΔ, δεν μπορεί – θα την είδε μια ροπή στην λογική του “Προτιμάς να είσαι πλούσιος και υγιής, παρά πτωχός και ασθενής;”. Όμως, ήδη τα ευρήματα από την κωδικοποίηση των απαντήσεων των 24.600τόσων που μετείχαν επιβεβαιώνουν και το προβλεπτό και το ανώδυνο. Τι εννοούμε; Ότι οι θέσεις υπέρ της κατάργησης των συνδικαλιστικών προνομίων ή της ελεύθερης ίδρυσης/λειτουργίας καναλιών ή ακόμη υπέρ της “μείωσης των λειτουργικών δαπανών” του Δημοσίου με ποσοστά άνω του 90% είναι τόσο αναμενόμενες που, ειλικρινά, διερωτάται κανείς ποια χρησιμότητα έχουν.
Όταν όμως πας στις προτάσεις για ενθάρρυνση των επενδύσεων , και λαμβάνεις κάτι σαν 37% σταθερό φορολογικό σύστημα, 27,5% μείωση της γραφειοκρατίας (με 19% μείωση των φορολογικών συντελεστών) ή πάλι στο θέμα της αντιμετώπισης της ανεργίας σου προκύπτει 40% φορολογικά κίνητρα (με ρήτρα απασχόλησης), 31,5 μείωση των ασφαλιστικών εισφορών (με 17,5% αλλαγή των εργασιακών σχέσεων) διερωτάσαι που κρύβεται το “πώς”; (Για ουκ ολίγα από τα ευρήματα αυτά, επιπλέον, νομιμοποιείσαι να διερωτηθείς πόσο θα απείχε σε ευρήματα ένα ερωτηματολόγιο μη – Νεοδημοκρατικής έμπνευσης, αλλά ρεφορμιστικής Συριζέϊκης). Όταν λοιπόν ξεκινήσει και ο “ευρύς διάλογος” κατά Τσίπρα, με “συζητήσεις για την αναθεώρηση σε όλους τους Δήμους της χώρας με συμμετοχή επιστημονικών και κοινωνικών φορέων, κινήσεων πολιτών και συλλογικοτήτων” αλλά και μέσω “ειδικής ιστοσελίδας ώστε όλοι οι πολίτες να καταθέσουν τις προτάσεις τους”, πολύ φοβούμεθα ότι εκείνο που θα κατασταλάξει στις “συνελεύσεις που θα διοργανωθούν σε κάθε Περιφέρεια” θα έχει ισχυρή διάσταση προβλεπτού.
Πάμε στοίχημα ότι οι προτάσεις για δημοψηφίσματα, καθώς και εκείνη για απευθείας εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό (και μάλιστα, η τελευταία, όχι μόνον άμα “αστοχήσει” η ανάδειξή του από την Βουλή!) θα ενθουσιάσουν; Ενώ, ας πούμε, τα περί sui generis Συνταγματικού Δικαστηρίου ή τα περί “εποικοδομητικής ψήφου δυσπιστίας” (= δεν ρίχνουμε μια Κυβέρνηση, άμα δεν υποδεικνύουμε ταυτόχρονα νέο Πρωθυπουργό) θα αφήσουν ψυχρή την διαβουλευόμενη κοινή γνώμη; Η διαβούλευση είναι πολύτιμη ιδέα και πρακτική. Προϋποθέτει ειλικρίνεια και τεχνική, αν είναι να βγάλει αιχμηρά και λειτουργικά – συνεπώς χρήσιμο – αποτέλεσμα.
*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου