|
BA of Accounting - BA of Finance Msc in Banking |
Της Νούλας Χρυσοχοΐδου
Γεγονός, είναι ότι στην παγκόσμια οικονομία οι τέσσερις μεγαλύτερες οικονομίες είναι η ΗΠΑ, η Ευρωζώνη, η Κίνα και η Ιαπωνία προσδοκώντας και οι τέσσερις αυτοί πυλώνες να εξασφαλίσουν το λεγόμενο “φθηνό χρήμα”. Η υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του νομίσματος των ΗΠΑ, ΕΕ και Ιαπωνίας είναι αναγκαία ώστε να μειωθεί το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο σε σχέση με τις αναδυόμενες χώρες που έχουν υψηλό πλεόνασμα.
Όμως οι χώρες όπως Κίνα και Ρωσία δεν επιθυμούν την μείωση των πλεονασμάτων αντιθέτως επιθυμούν την αύξηση του βιοτικού επιπέδου τους μέσω των φθηνών αγορών τους.
Η Κίνα, ως μία χώρα με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης παγκοσμίως έχει κατακτήσει την θέση της στην διεθνή οικονομία λόγω της εξωτερικής οικονομικής πολιτικής της, του διεθνούς της εμπορίου, των επενδύσεων της αλλά φυσικά και την ισοτιμίας του γουάν. Μήπως όμως έχει κηρυχτεί ένας “βουβός” συναλλαγματικός πόλεμος; Στην διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης η ανατίμηση του κινέζικου νομίσματος είχε στην κυριολεξία παγώσει, απο τα μέσα του 2010 όμως το γουάν έχει ανατιμηθεί και ενισχυθεί σε σχέση με το δολάριο.
Ασκώντας πιέσεις η Αμερική προειδοποιώντας για την επιβολή περιορισμών στις εισαγωγές και για την πολιτική που ακολουθεί για να πετύχει αθέμιτο ανταγωνισμό σε βάρος των άλλων χωρών, για να εξευμενίσει τις ΗΠΑ δέχτηκε την αλλαγή της συναλλαγματικής ισοτιμίας της. Η ισοτιμία δολαρίου-γουάν είναι βέβαια μόνο μέρος του ζητήματος του τι καθορίζει την εμπορική ανταγωνιστικότητα της Κίνας. Με τις συνθήκες που επικρατούν παρατηρείται ότι η διατήρηση σταθερότητας του γουάν υπερισχύει αυτής της υποτίμησης.
Συνοπτικά όλοι οι παράγοντες που προσδιορίζουν την ανταγωνιστικότητα ειναι εκείνοι που προσδιορίζουν την αύξηση της παραγωγικότητας, δηλαδή η εισοδηματική πολιτική και η συναλλαγματική πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου