του Μελέτη Μελετόπουλου
Ο κύριος στόχος της Γερμανικής κυβέρνησης και της
αδιαλλαξίας που επιδεικνύει στο Eurogroup, δεν είναι ασφαλώς η Ελλάδα, ή δεν
είναι μόνον η Ελλάδα. Το ζήτημα για την Μέρκελ, τον Σόϊμπλε και το γερμανικό
κατεστημένο είναι:
α. να πειθαναγκάσουν, μέσα από την ελληνική κρίση, τα
υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη να δεχθούν την πρωτοκαθεδρία του Βερολίνου.
και
β. να περιχαρακώσουν τον ζωτικό τους χώρο,
δηλαδή την Ευρωζώνη, έναντι των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και οποιουδήποτε
εξωτερικού παράγοντα διεκδικεί ρόλο και λόγο στην γερμανοκρατούμενη πλέον
ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Είτε βρεθεί είτε δεν βρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στο
ελληνικό πρόβλημα, η Γερμανία είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στο επόμενο
βήμα, που είναι η πολιτική ενοποίηση της Ευρωζώνης. Την οποία θα οργανώσει με
τεχνογνωσία κατάλληλη ώστε να διασφαλίσει την γερμανική κυριαρχία, και πάντως
χωρίς την ενοχλητική αρχή της ομοφωνίας και με ρήτρες που θα δίδουν τον
αποφασιστικό ρόλο στον οικονομικά ισχυρό, δηλαδή στον εαυτό της.
Με την πολιτική ενοποίηση, και προσφέροντας ως αντάλλαγμα
την γερμανικαίς δαπάναις πολυπόθητη ρευστότητα (το ένα τρις που εξήγγειλε ο
Ντράγκι), η Γερμανία θα επιχειρήσει να σύρει πίσω από το άρμα της την Γαλλία,
την Ιταλία, την Ισπανία και τις άλλες μεγάλες οικονομίες της Ευρωζώνης, που
πριν την θέσπιση του ευρώ ήταν ακμαίες και αυτόνομες. Ασφαλώς, στα πλαίσια της
πολιτικής ενοποίησης, η Γερμανία θα προσπαθήσει να αναδείξει δικό της πρόσωπο
(μάλλον την Μέρκελ) στην θέση του ηγεμόνα της Ευρώπης. Και να ορίσει αυτή το
στίγμα, την πολιτική φιλοσοφία και την όλη κατεύθυνση του εγχειρήματος. Στην
γερμανική αυτή Ευρώπη, θα υπάρχει αυστηρός καταμερισμός εργασίας, το τάδε έθνος
θα παράγει αυτοκίνητα, το δείνα αγροτικά προϊόντα, ενώ οι χώρες του νότου
προφανώς θα προορίζονται για τις διακοπές και την ψυχαγωγία των πλουσίων
βορείων.
Τελικός σκοπός θα είναι η δημιουργία μίας Ευρωπαϊκής
Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους, με πρωτεύουσα το Βερολίνο και ομόκεντρους
κύκλους μέχρι την περιφέρεια των μεσογειακών ιθαγενών. Το ερώτημα είναι εάν η
Ελληνική κοινωνία επιθυμεί να καταλήξει ένα είδος υποβαθμισμένης επαρχίας, και
οι κάτοικοί της σερβιτόροι στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη εργάτες
και υπάλληλοι των 300 ευρώ στις γερμανικές βιομηχανίες. Αν αυτή είναι η
προοπτική μας στην Ευρωζώνη, τουλάχιστον να το ξέρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου