«Είναι άδικο! Δεν με βολεύει...»

kontranews

του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Μια φορα κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό παιδάκι. Σχετικά συμπαθητικό, αρκετά έντονο και διεκδικητικό σαν χαρακτήρας. Είχε όμως μια συνήθεια, ακριβέστερα χρησιμοποιούσε συχνά-πυκνά μια έκφραση, μάλιστα με το κατάλληλο ύφος: “Είναι άδικο!”. Οι γονείς του, από την ποικιλία των σύγχρονων γονέων της αντιαυταρχικής ανατροφής, όχι όμως και μέχρι το τόσο συνηθισμένο σημείο του να γίνονται αλοιφή, δεν άργησαν να παρατηρήσουν ότι το παιδάκι με την πολεμική ιαχή “Είναι άδικο!” , ουσιαστικά διαμαρτυρόταν και εξεγειρόταν με ένα βασικά περιεχόμενο: του “Δεν με συμφέρει!” ή “Δεν με βολεύει!”.

Και ξεκίνησε η ανηφορική πορεία, που διήρκεσε πολλά χρόνια, ώστε να μάθει το παιδάκι - σιγά σιγά - ότι το δίκαιο/άδικο είναι ένα πράγμα, το με συμφέρει/δεν με συμφέρει είναι ιερό, μεν, αλλά.. άλλο πράγμα.

Κάτι από τη μικρή αυτή οικογενειακή ιστορία μας θύμιζε η αντίδραση της Κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου στην ομοβροντία των δικαστικών ή/και οιονεί δικαστικών αποφάνσεων για θέματα αιχμής - που συμβαίνει να αντιβαίνουν προς τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.

Όλο και κάτι δείχνει η συμπύκνωση, μέσα  σε λιγότερο από μια βδομάδα:

(α) της , με συλλογισμό που δεν έμεινε στα τυπικά αλλά κουβάλησε αρκετή ουσία, απορριπτικής Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου για την έκβαση του διαγωνισμού-με-έναν-φιναλιστ για το Ελληνικό,

(β) της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου Επικρατείας, για το μη-άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές και

(γ) της παροχής αυστηρά δίμηνης προθεσμίας από την Επιτροπή Συμμόρφωσης της Διοίκησης, του ΣτΕ πάλι, για την εφαρμογή της αποφάσεως της Ολομέλειάς του σχετικά με τους ενστόλους.

Στη δεύτερη κίνηση σήκωσε μπαϊράκι ο - και δικηγόρος, και “θεσμικός” και γενικώς μη ευκόλως συσχετιζόμενος με έντονες εκφράσεις - υπουργός Ανάπτυξης Νίκος Δένδιας. Υφυπουργός του - ο Γεράσιμος Γιακουμάτος - είχε εκδώσει την καταρριφθείσα υπουργική απόφαση, κατ’ εκτέλεση της νομοθετημένης επί Κ. Χατζηδάκη “εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ”. Στην τρίτη είχε εναντιωθεί προληπτικά το ΥΠΟΙΚ συνολικά, το οποίο μάλιστα ανακοίνωσε την ίδια μέρα (προφανώς η κίνηση του ΣτΕ είχε διαρρεύσει) ότι προωθείται εντός Οκτωβρίου ικανοποίηση των ενστόλων με τον Προϋπολογισμό - αλλά “εντός των ορίων του”. Παλιότερα - δηλαδή όταν το ΣτΕ είχε εκδώσει τη βασική του απόφαση για τα μισθολογικά του “σκληρού πυρήνα του Κράτους” (που δικαιούται “ευπρεπές επίπεδο διαβίωσης”) είχαν υπάρξει ευρύτερες αντιδράσεις στην Κυβέρνηση, γινόταν μάλιστα λόγος ακόμη και περί “Κράτους δικαστών”...

 Βέβαια, νωρίτερα ακόμη, όταν π.χ. στηρίζονταν από την Δικαιοσύνη τα ΕΕΤΗΔΕ και οι συνολικές ρυθμίσεις των Μνημονίων και Μεσοπρόθεσμων, τότε το “Είναι άδικο!” δεν φοριόταν. Τότε όμως, η δικανική κρίση αφορούσε το vulugm pecus. Και... δεν είχε αχνοφανεί στον ορίζοντα - πώς το λένε; - ενδεχόμενη αλλαγή διακυβέρνησης.