Σεισάχθεια
Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Είναι αναμφισβήτητο ότι η Μέρκελ είναι κυρίαρχος στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας. Προχτές αναλύσαμε ότι ο Σοσιαλδημοκράτης Πέερ Στάινμπρουκ θα μπορούσε άνετα να γίνει καγκελάριος αν σχημάτιζε κυβέρνηση με την Αριστερά και τους Πράσινους, αφού τα τρία κεντροαριστερά κόμματα έχουν 319 από τις 630 έδρες του γερμανικού Κοινοβουλίου καιδεξιοί Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ έχουν μόνο 311, άρα η αντιπολίτευση έχει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Ούτε που συζητάει καν όμως κάτι τέτοιο η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία αυτήν τη φορά, σε πλήρη αντίθεση με το παρελθόν. Οταν είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυση της Δυτικής Γερμανίας ο Βίλι Μπραντ έγινε ο πρώτος Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος το 1969, το SPD στις βουλευτικές εκλογές εκείνης της χρονιάς είχε πάρει το 42,7% των ψήφων, ενώ η δεξιά CDU είχε πάρει το 46,1%. Σαφώς περισσότερες ψήφους, αλλά καγκελάριος έγινε ο υποψήφιος του δεύτερου κόμματος. Μάλιστα ο επίσης Σοσιαλδημοκράτης Χέλμουτ Σμιτ, διάδοχος του Μπραντ, και τις δύο φορές που αναδείχθηκε καγκελάριος οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν βγει δεύτερο κόμμα!
Το 1976 υστερούσαν έξι (!) ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες (42,6% το SPD έναντι 48,6% της CDU) και το 1980 απλώς μείωσαν την υστέρηση (42,9% το SPD και 44,5% η CDU). Πέρα όμως από τις συγκρίσεις με το παρελθόν, υπάρχει μία ακόμη πτυχή της πραγματικότητας που διαμόρφωσαν οι βουλευτικές εκλογές της Γερμανίας την περασμένη Κυριακή.
Η Μέρκελ δεν θριάμβευσε επειδή επεκτάθηκε η εκλογική επιρροή της γερμανικής Κεντροδεξιάς. Θριάμβευσε εξαιτίας ανακατατάξεων στους κόλπους της Κεντροδεξιάς και συγκεκριμένα επειδή «καταβρόχθισε» εκλογικά τους Ελεύθερους Δημοκράτες του FDP, τους κεντροδεξιούς συμμάχους της δεξιάς CDU. Για να γίνει αυτό σαφέστερο. Την περασμένη Κυριακή πήρε 41,5% η CDU και 4,8% το FDP,άθροισμα 46,3% των ψήφων. Στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του 2009, η CDU είχε πάρει 33,8% και το FDP 14,6%, άρα συνολικά είχαν πάρει… 48,4%, ποσοστό δηλαδή μεγαλύτερο από όσο πήραν αυτήν τη φορά! Δεν το γράφουμε αυτό για να μειώσουμε τη νίκη της Μέρκελ, αλλά για να δείξουμε ότι θριάμβευσε διαλύοντας τους συμμάχους της, οι οποίοι δεν μπήκαν καν στη Βουλή. Γι’ αυτό και τώρα η Μέρκελ δεν πιάνει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία των 316 εδρών (έχει μόνο 311), ενώ το 2009 ο συνασπισμός της Κεντροδεξιάς είχε άνετη αυτοδυναμία με 332 από τις 622 έδρες της προηγούμενης Βουλής, πολύ πάνω από τις 312 που απαιτούσε η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Στις εκλογές αυτές δεν μειώθηκε μόνο η Κεντροδεξιά παρά την εκρηκτική άνοδο της CDU.
Μειώθηκε και η Κεντροαριστερά παρά την άνοδο των Σοσιαλδημοκρατών. Από το 45,6% που είχε πάρει το2009 (23% το SPD και 11,9% η Αριστερά και 10,7% οι Πράσινοι) έπεσε στο 42,7% την περασμένη Κυριακή (25,7% το SPD και 8,6% η Αριστερά συν 8,4% οι Πράσινοι). Η διαφορά συμμετοχής των ψηφοφόρων ήταν εντελώς ασήμαντη για να επηρεάσει αυτές τις μετακινήσεις – μόλις 300.000 άτομα στα 44 εκατομμύρια (70,8% το 2009 και 71,5% την Κυριακή). Το συμπέρασμα είναι ότι η πόλωση οδήγησε σε μια ανάκαμψη του δικομματισμού στη Γερμανία: από το απόλυτο ναδίρ του 56,8% που είχαν πάρει αθροιστικά η CDU και το SPD το 2009 ανέβηκαν τώρα στο 67,2%. Αυτό βέβαια δεν συνιστά και καμιά παρηγοριά για τους Σοσιαλδημοκράτες, αφού η υστέρησή τους από τους Χριστιανοδημοκράτες έχει προσλάβει αβυσσαλέες διαστάσεις που υπήρχαν μόνο στη διάρκεια της δεκαετίας του… 1950, πριν από εξήντα χρόνια!
Από εκεί και πέρα, είναι βέβαιο ότι αυτό που θα γίνει είναι ό,τι θελήσει η Μέρκελ, είτε συγκροτήσει «Μεγάλο Συνασπισμό» με το SPD, όπως εκτιμούμε ότι θα γίνει, είτε φτιάξει κυβέρνηση με τουςΠράσινους. Σε ό,τι μας αφορά άμεσα, ευνόητο είναι πως η ενδεχόμενη συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών σε κυβέρνηση υπό τη Μέρκελ είναι άκρως απίθανο να έχει επιπτώσεις θετικές στη γερμανική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα. Ενα κόμμα σαν το SPD που έχει κοινοβουλευτικό συσχετισμό που του επιτρέπει να πάρει την καγκελαρία και αυτό την παραδίνει οικειοθελώς στη Δεξιά, ποιος το λαμβάνει σοβαρά υπόψη σε οποιαδήποτε θέση εκφράζει – πόσω μάλλον σε θέμα διεθνούς πολιτικής όπως η γερμανική κοινή γνώμη έχει διαμορφωθεί ανθελληνικά; Κανένας, είναι η αυθόρμητη απάντηση.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013
Είναι αναμφισβήτητο ότι η Μέρκελ είναι κυρίαρχος στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας. Προχτές αναλύσαμε ότι ο Σοσιαλδημοκράτης Πέερ Στάινμπρουκ θα μπορούσε άνετα να γίνει καγκελάριος αν σχημάτιζε κυβέρνηση με την Αριστερά και τους Πράσινους, αφού τα τρία κεντροαριστερά κόμματα έχουν 319 από τις 630 έδρες του γερμανικού Κοινοβουλίου καιδεξιοί Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ έχουν μόνο 311, άρα η αντιπολίτευση έχει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Ούτε που συζητάει καν όμως κάτι τέτοιο η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία αυτήν τη φορά, σε πλήρη αντίθεση με το παρελθόν. Οταν είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυση της Δυτικής Γερμανίας ο Βίλι Μπραντ έγινε ο πρώτος Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος το 1969, το SPD στις βουλευτικές εκλογές εκείνης της χρονιάς είχε πάρει το 42,7% των ψήφων, ενώ η δεξιά CDU είχε πάρει το 46,1%. Σαφώς περισσότερες ψήφους, αλλά καγκελάριος έγινε ο υποψήφιος του δεύτερου κόμματος. Μάλιστα ο επίσης Σοσιαλδημοκράτης Χέλμουτ Σμιτ, διάδοχος του Μπραντ, και τις δύο φορές που αναδείχθηκε καγκελάριος οι Σοσιαλδημοκράτες είχαν βγει δεύτερο κόμμα!
Το 1976 υστερούσαν έξι (!) ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες (42,6% το SPD έναντι 48,6% της CDU) και το 1980 απλώς μείωσαν την υστέρηση (42,9% το SPD και 44,5% η CDU). Πέρα όμως από τις συγκρίσεις με το παρελθόν, υπάρχει μία ακόμη πτυχή της πραγματικότητας που διαμόρφωσαν οι βουλευτικές εκλογές της Γερμανίας την περασμένη Κυριακή.
Η Μέρκελ δεν θριάμβευσε επειδή επεκτάθηκε η εκλογική επιρροή της γερμανικής Κεντροδεξιάς. Θριάμβευσε εξαιτίας ανακατατάξεων στους κόλπους της Κεντροδεξιάς και συγκεκριμένα επειδή «καταβρόχθισε» εκλογικά τους Ελεύθερους Δημοκράτες του FDP, τους κεντροδεξιούς συμμάχους της δεξιάς CDU. Για να γίνει αυτό σαφέστερο. Την περασμένη Κυριακή πήρε 41,5% η CDU και 4,8% το FDP,άθροισμα 46,3% των ψήφων. Στις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές του 2009, η CDU είχε πάρει 33,8% και το FDP 14,6%, άρα συνολικά είχαν πάρει… 48,4%, ποσοστό δηλαδή μεγαλύτερο από όσο πήραν αυτήν τη φορά! Δεν το γράφουμε αυτό για να μειώσουμε τη νίκη της Μέρκελ, αλλά για να δείξουμε ότι θριάμβευσε διαλύοντας τους συμμάχους της, οι οποίοι δεν μπήκαν καν στη Βουλή. Γι’ αυτό και τώρα η Μέρκελ δεν πιάνει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία των 316 εδρών (έχει μόνο 311), ενώ το 2009 ο συνασπισμός της Κεντροδεξιάς είχε άνετη αυτοδυναμία με 332 από τις 622 έδρες της προηγούμενης Βουλής, πολύ πάνω από τις 312 που απαιτούσε η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Στις εκλογές αυτές δεν μειώθηκε μόνο η Κεντροδεξιά παρά την εκρηκτική άνοδο της CDU.
Μειώθηκε και η Κεντροαριστερά παρά την άνοδο των Σοσιαλδημοκρατών. Από το 45,6% που είχε πάρει το2009 (23% το SPD και 11,9% η Αριστερά και 10,7% οι Πράσινοι) έπεσε στο 42,7% την περασμένη Κυριακή (25,7% το SPD και 8,6% η Αριστερά συν 8,4% οι Πράσινοι). Η διαφορά συμμετοχής των ψηφοφόρων ήταν εντελώς ασήμαντη για να επηρεάσει αυτές τις μετακινήσεις – μόλις 300.000 άτομα στα 44 εκατομμύρια (70,8% το 2009 και 71,5% την Κυριακή). Το συμπέρασμα είναι ότι η πόλωση οδήγησε σε μια ανάκαμψη του δικομματισμού στη Γερμανία: από το απόλυτο ναδίρ του 56,8% που είχαν πάρει αθροιστικά η CDU και το SPD το 2009 ανέβηκαν τώρα στο 67,2%. Αυτό βέβαια δεν συνιστά και καμιά παρηγοριά για τους Σοσιαλδημοκράτες, αφού η υστέρησή τους από τους Χριστιανοδημοκράτες έχει προσλάβει αβυσσαλέες διαστάσεις που υπήρχαν μόνο στη διάρκεια της δεκαετίας του… 1950, πριν από εξήντα χρόνια!
Από εκεί και πέρα, είναι βέβαιο ότι αυτό που θα γίνει είναι ό,τι θελήσει η Μέρκελ, είτε συγκροτήσει «Μεγάλο Συνασπισμό» με το SPD, όπως εκτιμούμε ότι θα γίνει, είτε φτιάξει κυβέρνηση με τουςΠράσινους. Σε ό,τι μας αφορά άμεσα, ευνόητο είναι πως η ενδεχόμενη συμμετοχή των Σοσιαλδημοκρατών σε κυβέρνηση υπό τη Μέρκελ είναι άκρως απίθανο να έχει επιπτώσεις θετικές στη γερμανική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα. Ενα κόμμα σαν το SPD που έχει κοινοβουλευτικό συσχετισμό που του επιτρέπει να πάρει την καγκελαρία και αυτό την παραδίνει οικειοθελώς στη Δεξιά, ποιος το λαμβάνει σοβαρά υπόψη σε οποιαδήποτε θέση εκφράζει – πόσω μάλλον σε θέμα διεθνούς πολιτικής όπως η γερμανική κοινή γνώμη έχει διαμορφωθεί ανθελληνικά; Κανένας, είναι η αυθόρμητη απάντηση.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου