Το Ποντίκι
Η Αργεντινή βρυχάται. Πάνω από δέκα χρόνια μετά την ηχηρή χρεοκοπία της και την ακόμη πιο... ηχηρή επανάσταση της κατσαρόλας, όλα έδειχναν πως η πατρίδα του τανγκό έχει επανακτήσει τον αέρα της. Κι όμως, κάτι κλοτσάει, ξυπνώντας μνήμες οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ανασφάλειας.
Υπό την εξαντλητική δικαστική πολιορκία που ενορχηστρώνεται από μια χούφτα κερδοσκοπικά κεφάλαια και με το ΔΝΤ να της κουνάει απειλητικά το δάχτυλο, η πρόεδρος Κριστίνα Κίρχνερ, δικαίως, αντεπιτίθεται. Πόσοι στην Ελλάδα δεν θα ήθελαν να ακούσουν τον πρωθυπουργό τους να ταπώνει τους διεθνείς πιστωτές, όπως έκανε η Κίρχνερ στη Σύνοδο του ΟΗΕ, όταν, αναφερόμενη στην «κόκκινη κάρτα» με την οποία απείλησε η Κριστίν Λαγκάρντ την Αργεντινή, ανταπάντησε ότι η χώρα της «δεν είναι ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά κυρίαρχο έθνος που παίρνει αποφάσεις με κυρίαρχο τρόπο και δεν κάμπτεται από απειλές»; Πόσοι στην Ελλάδα δεν θα ήθελαν να ακούσουν τον υπουργό Οικονομικών τους να δηλώνει ότι «δεν θα καταβάλουμε ούτε ένα σεντ στα ‘‘αρπακτικά’’», όπως έκανε η Αργεντινή όταν άκουσε την – εξαιρετικά επικίνδυνη και για τη χώρα μας – απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου που διατάζει την αποζημίωση των funds που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο κούρεμα του χρέους το 2005 και το 2010; Δυστυχώς, βέβαια, ούτε το ΔΝΤ, ούτε τα... «αρπακτικά» (που έχουν βάλει στο μάτι ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχει η Αργεντινή από άκρη σε άκρη του πλανήτη) «ξορκίζονται» με λόγια. Εν τω μεταξύ, την ώρα που ο κλοιός σφίγγει γύρω από το Μπουένος Άιρες, απειλώντας το στην πραγματικότητα με νέα χρεοκοπία, η κοινωνική συνοχή αποκαλύπτει τις πρώτες της ρωγμές...
Προνομιούχες… μειοψηφίες
Όταν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες πλημμύρισαν τους δρόμους της Αργεντινής, αρκετοί έσπευσαν να επισημάνουν ότι «κατευθύνονται» από προνομιούχες μειοψηφίες που περιθωριοποιήθηκαν. Πολύ πιθανό. Η πολιτική του ζεύγους Κίρχνερ κάθε άλλο παρά φιλική προς τα μεγάλα συμφέροντα ήταν. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την εθνικοποίηση της YPF –θυγατρικής της ισπανικής Repsol – και την εντολή για πάγωμα των λογαριασμών της αμερικανικής Chevron. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να αναιρέσει ότι τις περασμένες εβδομάδες πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις από την περίοδο της χρεοκοπίας… Όλοι όσοι κατέβηκαν στους δρόμους δεν ήταν ούτε πλούσιοι, ούτε υπάλληλοι της Repsol. Η πλειονότητα ανήκε στα μεσαία στρώματα, μια τάξη πολιτών που, δικαίως ή αδίκως, φαίνεται να γυρίζει την πλάτη στην άλλοτε δημοφιλέστατη Κίρχνερ.
Αρκετοί απέδωσαν τις διαδηλώσεις στη συνταγματική αναθεώρηση που ανοίγει τον δρόμο για μια τρίτη θητεία της προέδρου. Άλλοι τόνιζαν ότι πίσω από την εντεινόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια είναι η αυξανόμενη ανεργία, η πτώση του ρυθμού ανάπτυξης – ο οποίος, παρότι θετικός, έπεσε από το 9% το 2011 στο 4% φέτος – και ο πληθωρισμός, που εμφανίζεται επισήμως στο 12%, αλλά αγγίζει στην πραγματικότητα το 25%.
Αυτό όμως που φαίνεται να έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη αγανάκτηση είναι οι περιορισμοί που τέθηκαν στο συνάλλαγμα και που ουσιαστικά απαγορεύουν στους Αργεντινούς να μετατρέπουν το συνεχώς υποτιμώμενο πέσος τους σε δολάρια... Ο συνδυασμός των παραπάνω με την επιστροφή στο πρώτο πλάνο των σεναρίων περί «χρεοκοπίας» αρκούν για να εξηγήσουν την «ηλεκτρισμένη» κοινωνική ατμόσφαιρα.
Οι ομολογιούχοι
Οι εξελίξεις στο δικαστικό μέτωπο στις ΗΠΑ είναι δυσάρεστες.Όσοι δέχτηκαν να συμμετέχουν στις δύο αναδιαρθρώσεις –το 93% των ομολογιούχων – είχαν αποκτήσει το προνόμιο να εξυπηρετηθούν «κατά προτεραιότητα» στην αποπληρωμή του. Όμως, το αμερικανικό δικαστήριο αποφάσισε ότι το καθεστώς της «προτεραιότητας» είναι «παράνομο», καλώντας να πληρωθούν μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου και όσοι δεν δέχτηκαν το κούρεμα. Αν η Αργεντινή αψηφήσει την απόφαση και δεν καταβάλει 1,3 δισ. δολάρια στους «απρόθυμους», τότε θα εμποδιστούν οι πληρωμές σε όσους δέχθηκαν την ανταλλαγή (το δικαστήριο προειδοποίησε την τράπεζα New York Mellon, μέσω της οποίας εξυπηρετούνται οι ομολογιούχοι στις ΗΠΑ, ότι εάν προχωρήσει σε πληρωμές, θα καταστεί συνεργός)...
Αυτό θα προκαλούσε την τεχνική αθέτηση πληρωμών σε ομόλογα αξίας περίπου 24 δισ. δολαρίων, και άρα χρεοκοπία. Βέβαια, το Μπουένος Άιρες τονίζει ότι, πρώτον, τίποτα δεν εμποδίζει να πληρωθούν οι ομολογιούχοι εντός Λατινικής Αμερικής και, δεύτερον, ότι διατηρεί συναλλαγματικά αποθέματα ύψους 45 δισ. δολαρίων, και άρα δεν υπάρχει «ουσιαστικό» πρόβλημα αποπληρωμής του χρέους...
Το κερδοσκοπικό fund
Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από την απόφαση στις ΗΠΑ δεν αφορούν μόνο στη σταθερότητα της Αργεντινής... Μπορούν να έχουν επιπτώσεις για όσες χώρες προχώρησαν σε εθελοντικές αναδιαρθρώσεις, με πρώτη και καλύτερη την Ελλάδα. Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι το κερδοσκοπικό fund που πρωτοστατεί στο ανελέητο κυνήγι της Αργεντινής έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ελληνικό χρέος, τότε καταλαβαίνουμε τι μας περιμένει…
Η Αργεντινή βρυχάται. Πάνω από δέκα χρόνια μετά την ηχηρή χρεοκοπία της και την ακόμη πιο... ηχηρή επανάσταση της κατσαρόλας, όλα έδειχναν πως η πατρίδα του τανγκό έχει επανακτήσει τον αέρα της. Κι όμως, κάτι κλοτσάει, ξυπνώντας μνήμες οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ανασφάλειας.
Υπό την εξαντλητική δικαστική πολιορκία που ενορχηστρώνεται από μια χούφτα κερδοσκοπικά κεφάλαια και με το ΔΝΤ να της κουνάει απειλητικά το δάχτυλο, η πρόεδρος Κριστίνα Κίρχνερ, δικαίως, αντεπιτίθεται. Πόσοι στην Ελλάδα δεν θα ήθελαν να ακούσουν τον πρωθυπουργό τους να ταπώνει τους διεθνείς πιστωτές, όπως έκανε η Κίρχνερ στη Σύνοδο του ΟΗΕ, όταν, αναφερόμενη στην «κόκκινη κάρτα» με την οποία απείλησε η Κριστίν Λαγκάρντ την Αργεντινή, ανταπάντησε ότι η χώρα της «δεν είναι ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά κυρίαρχο έθνος που παίρνει αποφάσεις με κυρίαρχο τρόπο και δεν κάμπτεται από απειλές»; Πόσοι στην Ελλάδα δεν θα ήθελαν να ακούσουν τον υπουργό Οικονομικών τους να δηλώνει ότι «δεν θα καταβάλουμε ούτε ένα σεντ στα ‘‘αρπακτικά’’», όπως έκανε η Αργεντινή όταν άκουσε την – εξαιρετικά επικίνδυνη και για τη χώρα μας – απόφαση αμερικανικού δικαστηρίου που διατάζει την αποζημίωση των funds που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο κούρεμα του χρέους το 2005 και το 2010; Δυστυχώς, βέβαια, ούτε το ΔΝΤ, ούτε τα... «αρπακτικά» (που έχουν βάλει στο μάτι ό,τι περιουσιακό στοιχείο έχει η Αργεντινή από άκρη σε άκρη του πλανήτη) «ξορκίζονται» με λόγια. Εν τω μεταξύ, την ώρα που ο κλοιός σφίγγει γύρω από το Μπουένος Άιρες, απειλώντας το στην πραγματικότητα με νέα χρεοκοπία, η κοινωνική συνοχή αποκαλύπτει τις πρώτες της ρωγμές...
Προνομιούχες… μειοψηφίες
Όταν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες πλημμύρισαν τους δρόμους της Αργεντινής, αρκετοί έσπευσαν να επισημάνουν ότι «κατευθύνονται» από προνομιούχες μειοψηφίες που περιθωριοποιήθηκαν. Πολύ πιθανό. Η πολιτική του ζεύγους Κίρχνερ κάθε άλλο παρά φιλική προς τα μεγάλα συμφέροντα ήταν. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την εθνικοποίηση της YPF –θυγατρικής της ισπανικής Repsol – και την εντολή για πάγωμα των λογαριασμών της αμερικανικής Chevron. Ωστόσο, αυτό δεν μπορεί να αναιρέσει ότι τις περασμένες εβδομάδες πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις από την περίοδο της χρεοκοπίας… Όλοι όσοι κατέβηκαν στους δρόμους δεν ήταν ούτε πλούσιοι, ούτε υπάλληλοι της Repsol. Η πλειονότητα ανήκε στα μεσαία στρώματα, μια τάξη πολιτών που, δικαίως ή αδίκως, φαίνεται να γυρίζει την πλάτη στην άλλοτε δημοφιλέστατη Κίρχνερ.
Αρκετοί απέδωσαν τις διαδηλώσεις στη συνταγματική αναθεώρηση που ανοίγει τον δρόμο για μια τρίτη θητεία της προέδρου. Άλλοι τόνιζαν ότι πίσω από την εντεινόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια είναι η αυξανόμενη ανεργία, η πτώση του ρυθμού ανάπτυξης – ο οποίος, παρότι θετικός, έπεσε από το 9% το 2011 στο 4% φέτος – και ο πληθωρισμός, που εμφανίζεται επισήμως στο 12%, αλλά αγγίζει στην πραγματικότητα το 25%.
Αυτό όμως που φαίνεται να έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη αγανάκτηση είναι οι περιορισμοί που τέθηκαν στο συνάλλαγμα και που ουσιαστικά απαγορεύουν στους Αργεντινούς να μετατρέπουν το συνεχώς υποτιμώμενο πέσος τους σε δολάρια... Ο συνδυασμός των παραπάνω με την επιστροφή στο πρώτο πλάνο των σεναρίων περί «χρεοκοπίας» αρκούν για να εξηγήσουν την «ηλεκτρισμένη» κοινωνική ατμόσφαιρα.
Οι ομολογιούχοι
Οι εξελίξεις στο δικαστικό μέτωπο στις ΗΠΑ είναι δυσάρεστες.Όσοι δέχτηκαν να συμμετέχουν στις δύο αναδιαρθρώσεις –το 93% των ομολογιούχων – είχαν αποκτήσει το προνόμιο να εξυπηρετηθούν «κατά προτεραιότητα» στην αποπληρωμή του. Όμως, το αμερικανικό δικαστήριο αποφάσισε ότι το καθεστώς της «προτεραιότητας» είναι «παράνομο», καλώντας να πληρωθούν μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου και όσοι δεν δέχτηκαν το κούρεμα. Αν η Αργεντινή αψηφήσει την απόφαση και δεν καταβάλει 1,3 δισ. δολάρια στους «απρόθυμους», τότε θα εμποδιστούν οι πληρωμές σε όσους δέχθηκαν την ανταλλαγή (το δικαστήριο προειδοποίησε την τράπεζα New York Mellon, μέσω της οποίας εξυπηρετούνται οι ομολογιούχοι στις ΗΠΑ, ότι εάν προχωρήσει σε πληρωμές, θα καταστεί συνεργός)...
Αυτό θα προκαλούσε την τεχνική αθέτηση πληρωμών σε ομόλογα αξίας περίπου 24 δισ. δολαρίων, και άρα χρεοκοπία. Βέβαια, το Μπουένος Άιρες τονίζει ότι, πρώτον, τίποτα δεν εμποδίζει να πληρωθούν οι ομολογιούχοι εντός Λατινικής Αμερικής και, δεύτερον, ότι διατηρεί συναλλαγματικά αποθέματα ύψους 45 δισ. δολαρίων, και άρα δεν υπάρχει «ουσιαστικό» πρόβλημα αποπληρωμής του χρέους...
Το κερδοσκοπικό fund
Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από την απόφαση στις ΗΠΑ δεν αφορούν μόνο στη σταθερότητα της Αργεντινής... Μπορούν να έχουν επιπτώσεις για όσες χώρες προχώρησαν σε εθελοντικές αναδιαρθρώσεις, με πρώτη και καλύτερη την Ελλάδα. Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι το κερδοσκοπικό fund που πρωτοστατεί στο ανελέητο κυνήγι της Αργεντινής έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το ελληνικό χρέος, τότε καταλαβαίνουμε τι μας περιμένει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου