του Αντώνη Δ. Παπαγιαννίδη
Μετά και την ενασχόληση με το Ελληνικό ζήτημα και την αναζήτηση Plan B για το χρέος από μέρους του Γάλλου ΥΠΟΙΚ της Κυβέρνησης Μακρόν/Φιλίπ, του Μπρυνό Λεμαίρ (έχει αρκετά μακρά διαδρομή στον χώρο της Γαλλικής Κεντροδεξιάς ήδη από την εποχή Σιράκ, στο πλευρό του Ντομινίκ ντε Βιλπέν, με Ευρωπαϊκή ματιά: υπήρξε μέχρι και ανθυποψήφιος του χολερικού Νικολά Σαρκοζί) και εν αναμονή του Eurogroup της 15ης Ιουνίου ή και μέχρι την Κορυφή της 22ας Ιουνίου, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να καταγραφούν πρόσφατες απόψεις των ελληνικών πολιτικών ηγεσιών. Απόψεις οι οποίες συγκλίνουν σαφώς περισσότερο απ' όσο αφήνει να φανεί η ατμόσφαιρα σκυλοκαυγά, που την ανακατεύουμε εμείς στον μαγικό κήπο των μήντια. Τόσο, ώστε να μην έχουν περιορισμένη σημασία οι εκτιμήσεις για ενδιάμεσο Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, σε λάιτ ή σε πλήρη εκδοχή!, με αντικείμενο ακριβώς το χρέος.
Λοιπόν: να ξεκινήσουμε αυτήν την φορά από Κυριάκο Μητσοτάκη. Μιλώντας στο Συνέδριο της Concordia ζήτησε μεν - αναμενόμενο έως αυτονόητο - "αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας", αλλά με στόχο τι; "Να διαπραγματευθούμε την καλύτερη δυνατή συμφωνία, όχι μόνο σχετικά με την βιωσιμότητα του χρέους, αλλά κυρίως για τα πρωτογενή πλεονάσματα που αφορούν την περίοδο μετά το τέλος του Προγράμματος". Έχει χρησιμότητα αυτή η τοποθέτηση, καθώς δεν είναι ακριβώς συμβατή με το όχι της ΝΔ σε "εθνική γραμμή" την διεκδίκηση απομείωσης του χρέους, αλλά δεν παύει να θεωρεί το ως άνω ζήτημα του χρέους εθνικό στόχο. Όσοι βιάστηκαν να ευθυγραμμιστούν με την γραμμή Σώϋμπλε, ότι το χρέος δεν παίζει ρόλο πλέον, μόνον μεταρρυθμίσεις χρειάζονται, ας διαβάσουν τουλάχιστον Μητσοτάκη!
Πάμε τώρα σε Αλέξη Τσίπρα, στο ίδιο Συνέδριο Concordia: θα έπρεπε "να αναλάβει η Ευρώπη συγκεκριμένες δεσμεύσεις για επενδυτικά προγράμματα, κερδοφόρα προγράμματα, που θα τονώσουν την ανάπτυξη, θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα γεφυρώσουν τελικά τις διαφορές μεταξύ των θεσμών".
Μ' αυτήν την βάση, μίλησε ο Τσίπρας για "ύπαρξη οικονομικού αλλά και πολιτικού momentum", που θα οδηγήσει "πέρα από την αναγκαία επέκταση του χρονικού διαστήματος ωρίμανσης των αποπληρωμών" για το χρέος.
Και, επάνοδος σε Μητσοτάκη: "Οι δανειστές δεν κράτησαν την υπόσχεση που έδωσαν το Νοέμβριο του 2012 αναφορικά με το χρέος". Ακολουθεί, πάλι, το αναμενόμενο: "Είναι αλήθεια ότι το χρέος της Ελλάδας κατέστη σαφώς λιγότερο βιώσιμο τα τελευταία δυο χρόνια". Αλλά δείτε την κατακλείδα: "Είναι αναγκαίο να δοθεί μια λύση για το χρέος, αν είναι να ελπίζουμε σε μακρόχρονη ανάπτυξη της οικονομίας".
Δεν είναι εύκολο, δεν είναι απλό να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο κοντά βρίσκεται η Ελληνική πολιτική ηγεσία στο θέμα του χρέους - μόνον ο Βαγγέλης Βενιζέλος καταγράφεται απών, αλλ' αυτός πέρα από τον αυτοθαυμασμό για το PSI έχει να ασχοληθεί με το "Μετά" του... - έτσι όπως περνάμε την φάση εχθροπάθειας και άρνησης. Όμως, ακόμη και η εικόνα Δραγασάκη-Ντόρας να συμπαρακάθηνται στα έδρανα της Βουλής, θα άξιζε ως σύμβολο για το ότι - πάντως στα θέματα μέλλοντος όπως το χρέος ή τα πρωτογενή πλεονάσματα - ένα consensus είναι ήδη εδώ, από Ελληνικής πλευράς...
kontranews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου