Η ευρωζώνη ετοιμάζεται για 20ετή κρίση

sofokleous10

Η συναίνεση μεταξύ των παρατηρητών είναι ότι η ΕΕ είχε κάνει ένα σημαντικό βήμα στη σωστή κατεύθυνση, συμφωνώντας έναν οδικό χάρτη προς μια τραπεζική ένωση, αλλά ότι δεν κάνει αρκετά για την επίλυση της κρίσης συνολικά. Αυτή η δήλωση είναι μάλλον λανθασμένη. Ήταν ένα πολύ μεγάλο βήμα – αλλά προς τη λάθος κατεύθυνση. Η σύνοδος κορυφής κατέληξε έθεσε τις αποφάσεις που απαιτούνται για την επίλυση σε άμεση εξάρτηση από άλλες μελλοντικές αποφάσεις, οι οποίες θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να επιτευχθούν, και έτσι θα έχουν ακόμη περισσότερες πιθανότητες να αποτύχουν.

Οι ηγέτες συμφώνησαν ότι πρέπει να υπάρχει κοινή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέχρι την πλήρη τραπεζική ένωση. Και η Bundesbank μας υπενθύμισε ότι αυτό δεν είναι δυνατό χωρίς μια πολιτική ένωση. Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι δεν θα επιλύσουμε την κρίση για τα επόμενα 20 χρόνια.

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι η Γερμανία δεν θα συμφωνήσει σε μια κοινή εγγύηση των καταθέσεων. Δεν μπορούν καν να συμφωνήσουν να δώσουν τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας έναν τραπεζικό χαρακτήρα έτσι ώστε να μπορούν να τον αξιοποιήσουν ουσιαστικά. Εάν η Γερμανία δεν μπορεί να κάνει το ελάχιστο που απαιτείται τώρα, γιατί να υποθέτουμε ότι μπορεί να συμφωνήσει σε μία πολιτική ένωση; Αυτό είναι λιγότερο αξιόπιστο από την υπόσχεση ενός αλκοολικού να μην πιει σε πέντε χρόνια.

Η πολιτική της διάσωσης του ευρώ έχει ξεπεράσει ωστόσο ένα σημαντικό εμπόδιο στη Γερμανία. Μια ισχνή πλειοψηφία εξακολουθεί να τάσσεται υπέρ του ευρώ, αλλά η πλειοψηφία παραμένει κατά των περαιτέρω διασώσεων. Η απάντηση της Άνγκελα Μέρκελ στο λαό ήταν αποκαλυπτική. Τους είπε ότι δεν υπάρχει τίποτα το ανησυχητικό. Η τραπεζική ένωση αφορούσε την κοινή εποπτεία, είπε. Δεν θα υπάρξει κοινή εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων. Μάλλον έχει μια πολύ διαφορετική αντίληψη της τραπεζικής ένωσης από ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Η μορφή της τραπεζικής ένωσης που απαιτείται δε θα γίνει αποδεχτή από τη Γερμανία: κεντρική ρύθμιση και εποπτεία, ένα κοινό ταμείο αναδιάρθρωσης και κοινής εγγύησης των καταθέσεων. Θα χρειαστούν χρόνια για να δομηθεί κάτι τέτοιο. Αν γίνει σωστά, αυτό θα απαιτούσε αλλαγή των εθνικών συνταγμάτων και των ευρωπαϊκών συνθηκών, έστω και μόνο για τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της ΕΚΤ. Είναι καθαρή τρέλα να εξαρτάται η λύση της κρίσης από την επιτυχία του μεγαλύτερου εγχειρήματος ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στην ιστορία.

Με τα επιτόκια στο 10ετή κρατικά τους ομόλογα πάνω από το 6 τοις εκατό, ούτε η Ιταλία ούτε η Ισπανία μπορούν να διατηρήσουν τη συμμετοχή τους στην ευρωζώνη. Αυτό θα έπρεπε ο Mario Monti και ο Mariano Rajoy να καταστήσουν σαφές στην Άνγκελα Μέρκελ στη σύνοδο κορυφής.

Θα έπρεπε να της είχαν πει ότι οι κυβερνήσεις τους θα αναλάβουν τις προετοιμασίες για την αποχώρηση από την ευρωζώνη, αν δεν υπήρχε καμία αλλαγή στην πολιτική. Η επίλυση απαιτεί την έκδοση κοινού ευρωομολόγου - ή κάποια άλλη μορφή αμοιβαιοποίησης χρέους, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και αγορές ομολόγων από την ΕΚΤ. Η Γερμανία δεν δέχεται το πρώτο. Η ΕΚΤ δεν δέχεται το δεύτερο.

Αν κάτι δεν είναι βιώσιμο και δεν διορθώνεται μόνο του, υπάρχουν μόνο δύο επιλογές.Η πρώτη είναι να περιμένετε υπομονετικά έως ότου η κατάσταση καταρρεύσει. Αυτή είναι η στρατηγική που ακολουθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο - και οι αλκοολικοί. Η εναλλακτική λύση είναι να αρχίσουμε να κάνουμε προετοιμασίες - και να είμαστε προσεκτικοί ώστε να αποφύγουμε να προκαλέσουμε εμείς την κατάρρευση. Είναι δύσκολο να σχεδιαστεί μια έξοδος χωρίς να παραβιάζονται εκατοντάδες εθνικών και ευρωπαϊκών νόμων. Γι 'αυτό κανείς δεν το κάνει.

Κάποιος θα πρέπει να επικαλεστεί λόγους ανωτέρας βίας. Κανείς δεν μπορεί να προετοιμαστεί για μια τέτοια περίπτωση. Χρειάστηκε μία δεκαετία για να δημιουργηθεί το ευρώ. Θα χρειαστεί περισσότερο από ένα Σαββατοκύριακο για να διαλυθεί. Η κατάρρευση θα αποτελούσε το μεγαλύτερο οικονομικό σοκ της εποχής μας. Αλλά μέσα από μια λίστα με κακές επιλογές, μερικές είναι προτιμότερες από άλλες.

Εάν το Νοέμβριο, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είχε βάλει τα θεμέλια για μια τραπεζική και δημοσιονομική ένωση, ίσως τώρα να ήταν σε θέση να συμφωνήσουν σε μια αποτελεσματική στρατηγική επίλυσης κρίσεων - που θα αποτελείται από ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την αγορά ομολόγων. Δεν το έκανε τότε. Και δεν είναι σε θέση να επιλύσει την κρίση σήμερα.

Η ευρωζώνη δεν θα επιλύσει την κρίση. Υπό αυτή την έννοια, ήταν πράγματι μια «ιστορική» συνάντηση.