Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Από το PSI στο OSI;

Capital.gr

Του Γιώργου Καισάριου

Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε καπνό πάνω από τον ορίζοντα και θα πρέπει να υποθέσουμε ότι κάπου υπάρχει φωτιά. Ο καπνός είναι ένα δεύτερο κούρεμα επί του ελληνικού χρέους που αναμένω να γίνει (κωδικός OSI) και η φωτιά είναι το κέντρο αποφάσεων που δεν μπορεί να αποφασίσει ποιος θα πάρει τη χασούρα.

Εισαγωγικό σημείωμα:

Η φράση "χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν θα πληρωθούν" είναι ίσως το πιο σημαντικό αξίωμα της αγοράς. Είναι αυταπόδεικτο και δεν χρειάζεται συζήτηση και θεωρίες για να το αποδείξουμε.

Όποιος δεν μπορεί να το αποδεχτεί, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν πρέπει να έχει καμία ενασχόληση (σε οπουδήποτε επίπεδο) με την αγορά.

Τέλος σημείωσης...

Παρακαλώ σημειώστε ότι εδώ και περίπου ένα χρόνο, έχω πει ότι το χρέος μας θα πρέπει να μειωθεί τουλάχιστον κατά 160 δισ. ευρώ (κατά προτίμηση κοντά στα 200 δισ. ή 100% χασούρα των ομολόγων που είχε στα χέρια της η αγορά), για να έχουμε πιθανότητα να γίνουμε βιώσιμοι.

Επίσης έχω πολλές φόρες πει ότι σε περίπτωση που το κούρεμα δεν ήταν τέτοιο έτσι ώστε να επιτευχθεί μια τέτοια απομείωση χρέους, στην επόμενη φάση (στο επόμενο κούρεμα δηλαδή), ζημίες θα έπαιρναν και οι επίσημοι πιστωτές. Μάλιστα έχω πει ότι ακόμα και το ΔΝΤ θα πάρει ζημιά αν αφήσουν ανεξέλεγκτη την περίπτωση της Ελλάδος.



Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να πέσει στο τραπέζι η ιδέα να πάρουν ζημιά οι επίσημοι πιστωτές πριν ολοκληρωθεί η ζημιά της αγοράς. Με λίγα λόγια, πρώτα περίμενα να πάρει 100% ζημιά η αγορά και στη συνέχεια οι επίσημοι πιστωτές αν χρειαστεί.

Σύμφωνα όμως με δημοσίευμα του Reuters ("Reuters: Σχέδιο για ΄κούρεμα΄ ομολόγων στην ΕΚΤ"), η Ευρώπη εξετάζει (το έχω δεδομένο) την περαιτέρω απομείωση του ελληνικού χρέους, το κομμάτι όμως που κατέχουν οι επίσημοι πιστωτές, έτσι ώστε το χρέος προς το ΑΕΠ της Ελλάδος να προσεγγίσει το 100% επί του ΑΕΠ.

Αν και πάντα θεωρούσα ότι αργά ή γρήγορα τα πράγματα θα έφταναν σε αυτό το σημείο, εντούτοις περίμενα να τεθεί μεταγενέστερα. Η ανάγκη όμως να βρεθεί λύσει έτσι ώστε να μην σκάσει σαν καρπούζι η Ισπανία, η Ιταλία και η Ιρλανδία, μάλλον έχουν επισπεύσει τα πράγματα.

Η ανάγκη ώστε η Ελλάδα να μπορεί να γίνει ταμειακά βιώσιμη, δηλαδή να μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, είναι το Α και το Ω σε αυτή τη φάση, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την ίδια την Ευρώπη.

Ειπώθηκε ότι η Angela Merkel και ο Mario Monti συμφώνησαν να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να μην διαλυθεί το ευρώ. Θέλω να πιστεύω ότι μεταξύ άλλων, αυτό συμπεριλαμβάνει την μείωση του χρέους της Ελλάδος, με τον λογαριασμό να τον αναλαμβάνει η ΕΚΤ αλλά και οι περιφερικές κεντρικές τράπεζες.

Γιατί όμως αυτή τη στιγμή;

Όπως είπα, μια σκέψη είναι η Ιταλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία.

Το πρόβλημα στην Ισπανία και την Ιρλανδία μπορεί θεωρητικά να λυθεί σχετικά εύκολα αν αναλάβουν χασούρες οι ομολογιούχοι πρώτης κυριότητας. Αν γίνει αυτό, τότε και οι δυο αυτές χώρες δεν θα χρειαστεί να αναλάβουν επιπλέον χρέος (πλην του ελλείμματος) για να αποπληρώσουν τραπεζικούς ομολογιούχους και θα μπορούν να αποπληρώσουν το υπάρχον χρέος που έχουν.

Αν γίνει αυτό, η αγορά ενστικτωδώς θα αγοράσει τα υπάρχοντα ομόλογα, ρίχνοντας τις αποδόσεις και το χρέος των χωρών αυτών θα σταθεροποιηθεί.

Αν ταυτόχρονα λυθεί το θέμα της Ελλάδος με περαιτέρω απομειώσεις, τότε θεωρητικά θα μπορεί η ΕΚΤ να επικεντρωθεί αποκλειστικά στην Ιταλία, αγοράζοντας ιταλικό χρέος για να πέσουν οι αποδόσεις, έτσι ώστε προσωρινά να πάρει ανάσα η Ιταλία.

Να τονίσω ότι η Ιταλία μπορεί να βοηθηθεί μόνο προσωρινά με αυτή τη μέθοδο, έτσι ώστε να γίνει και εκεί μια οικονομική αναδιάρθρωση με σκοπό να σταθεροποιηθεί το χρέος αυτής της χώρας. Σε διαφορετική περίπτωση, οι Ιταλοί που είναι οι κύριοι ιδιοκτήτες του ιταλικού χρέους, επίσης θα πάρουν χασούρα μελλοντικά.

Εγώ τουλάχιστον, εκτιμώ ότι είναι αδύνατον η ΕΚΤ να μπορεί να κάνει πόλεμο σε όλα τα μέτωπα ταυτόχρονα. Η Moody΄s έχει απόλυτο δίκαιο. Άλλωστε, δεν έχει και νόημα να αγοράζει συνέχεια κρατικά ομόλογα που δεν θα μπορούν οι χώρες αυτές να αποπληρώσουν.

Αν η ΕΚΤ και η ΕΤΕπ θέλουν να κάνουν ένα είδος QE, το καλύτερο είναι να διοχετεύσουν ρευστότητα δια μέσου των δημοσίων επενδύσεων, όπου θα διοχετεύσει ρευστότητα στο σύστημα και το μοντέλο θα έχει οικονομικό νόημα (η χρηματοδότηση μιας γέφυρας που θα έχει έσοδα για παράδειγμα), ταυτόχρονα όμως μειώνοντας την ανεργία.

Τώρα αν όλα αυτά έχουν κάποιο νόημα και πραγματικά έχουν σκοπό να μειωθεί περαιτέρω το χρέος της Ελλάδος, τότε υπάρχουν ελπίδες ότι αυτή η νομισματική ένωση, που αγωνιωδώς προσπαθεί να γίνει και πολιτική ένωση, θα πετύχει. Αν όχι, τότε δεν....

george.kesarios@capital.gr 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου