real.gr
του Νίκου Χατζηνικολάου
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Τρίτη, 24 Ιουλίου, η νέα ελληνική δημοκρατία συμπλήρωσε 38 χρόνια ζωής. Η επέτειος της αποκατάστασής της πέρασε φέτος στα «ψιλά». Ούτε εορτασμοί, ούτε δεξιώσεις, ούτε πανηγυρισμοί. Η απόφαση του Κάρολου Παπούλια να καταργήσει την καθιερωμένη -πλην, όμως, παρακμιακή πλέον- εκδήλωση στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου ήλθε απλώς να επισφραγίσει και τυπικά το τέλος της μεταπολίτευσης. Αλλωστε, στη συνείδηση των Ελλήνων αυτό έχει ήδη συντελεστεί προ πολλού... Η «δημοκρατία» μας τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο, ολοένα και πιο συχνά, εντός... εισαγωγικών! Και βέβαια, η μεγαλύτερη ήττα της μεταπολίτευσης και του πολιτικού συστήματος που την εξέφρασε είναι ότι πολλοί συμπολίτες μας, ακόμη και νέα παιδιά, αντί να αποστρέφονται τη χούντα και να την καταδικάζουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν, όπως όλοι οι Ελληνες έπρατταν τα πρώτα χρόνια μετά το 1974, τώρα ψιθυρίζουν σε κάθε ευκαιρία, άλλοτε εννοώντας το και άλλοτε όχι, ότι «ίσως μας χρειάζεται πάλι ένας Παπαδόπουλος»... Πρόκειται για θλιβερό κατάντημα της απαξιωμένης και ευρέως αμφισβητούμενης πλέον «δημοκρατίας» μας! Τι να... γιορτάσουμε, λοιπόν; Για ποιο πράγμα να πανηγυρίσουμε;
ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙ ο λαός μας την επέτειο της αποκατάστασης μιας «δημοκρατίας», το πολιτικό προσωπικό της οποίας οδήγησε τη χώρα στη σημερινή τραγωδία της ηθικής, πολιτικής και οικονομικής χρεωκοπίας; Πώς να πανηγυρίσουν οι πολίτες για τα τριακοστά όγδοα γενέθλια της μεταπολίτευσης των σκανδάλων, της ρεμούλας και της ατιμωρησίας; Πώς να πανηγυρίσουν για τη «δημοκρατία» της Siemens, των δομημένων ομολόγων και των υποβρυχίων που... γέρνουν; Και πώς να μην αναφέρονται απαξιωτικά και εντός εισαγωγικών στη «δημοκρατία» της αναξιοκρατίας και του κομματισμού, στη «δημοκρατία» των ημετέρων, που «τρώει» τα πιο ικανά και χρήσιμα παιδιά της, αναγκάζοντάς τα να ξενιτεύονται για να εργαστούν, ενώ την ίδια στιγμή προωθεί και προστατεύει προκλητικά τα πολιτικά εξαπτέρυγα και τους αφισοκολλητές των εκάστοτε κυβερνώντων;
ΠΩΣ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ οι νέοι άνθρωποι μια «δημοκρατία» που καταργεί το κοινωνικό κράτος πρόνοιας, κλείνει νοσοκομεία και μοιράζει φωτοτυπίες αντί βιβλίων στα σχολεία, για να μη θίξει τα... κεκτημένα των κομματικών στρατών που έχουν καταλάβει και νέμονται τη δημόσια διοίκηση και τις δημόσιες επιχειρήσεις; Πώς να σεβαστεί η νεολαία μας, πώς να σεβαστούν αυτά τα υπέροχα και «ψαγμένα» νέα παιδιά, με τα εκπληκτικά βιογραφικά που... προωθούνται καθημερινά στον κάλαθο των αχρήστων, ένα κατ’ επίφαση δημοκρατικό καθεστώς που αδιαφορεί για την καλπάζουσα ανεργία και για τα χιλιάδες λουκέτα στον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να προστατεύσει τις παχυλές αμοιβές και τα απίστευτα προνόμια της νομενκλατούρας των κομματικών στελεχών που ελέγχουν τον κρατικό μηχανισμό; Και ακόμη: Πώς να σεβαστεί κανείς μια «δημοκρατία» που διυλίζει τον... κώνωπα της Παπαχρήστου και καταπίνει αμάσητες τις βαλίτσες με τις μίζες της Siemens στο δεξί χέρι του Σημίτη;
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», για παράδειγμα, είναι η μόνη που δεν έκανε ούτε καν στοιχειώδη οικονομικό έλεγχο, ούτε καν στοιχειώδη οικονομικό απολογισμό μετά τους πανάκριβους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ούτε για τα... μάτια του κόσμου! Αντίθετα, μάλιστα, η τότε κυβέρνηση έσπευσε αδιαμαρτύρητα και με συνοπτικές διαδικασίες, με μια τροπολογία-εξπρές στη Βουλή, να καλύψει και μια «μαύρη τρύπα» της τελευταίας στιγμής, ύψους 500 εκατ. ευρώ! Σε όλες τις άλλες χώρες που φιλοξένησαν τους Αγώνες, υπήρξε πλήρης και εξονυχιστικός οικονομικός έλεγχος. Στην Ελλάδα της φαιδράς πορτοκαλέας, όχι. Είμαστε... υπεράνω! Πώς κάνετε έτσι για μερικά... ψωροδισεκατομμύρια ευρώ, που αν τα είχαμε σήμερα στον κρατικό μας κορβανά, θα ήταν όλα αλλιώς; Αλλωστε, μετά τους Αγώνες, η αξιοποίηση των χρυσοπληρωμένων ολυμπιακών έργων, από τα οποία ορισμένοι πλούτισαν προκλητικά και η χώρα μας δέχθηκε άλλο ένα βαρύ οικονομικό κτύπημα, υπήρξε... «υποδειγματική».
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ να απαριθμήσει δεκάδες ακόμη προβλήματα και παθογένειες της σημερινής «δημοκρατίας». Εχουν διαλυθεί ή είναι υπό διάλυση σχεδόν τα πάντα. Πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία, αλλά και δημόσια διοίκηση, στρατός, αστυνομία. Η χώρα και το πολιτικό της σύστημα έχει χρεωκοπήσει. Ο ηθικός και αξιακός κώδικας, που υπήρξε πάντοτε η ραχοκοκαλιά της εθνικής μας πορείας σε περιόδους επιτυχιών, έχει υποχωρήσει. Τείνει να εξαφανιστεί. Και οι πολίτες, βαθιά απογοητευμένοι από τα συνεχή ψέματα, από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των πολιτικών, αλλά και κουρασμένοι από τις συνεχείς θυσίες στις οποίες καλούνται να υποβληθούν, θυσίες χωρίς ελπίδα, οδηγούνται συχνά στην «παραίτηση»... Με τη διαφορά ότι αυτή βολεύει το πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στη χρεωκοπία. Βολεύει τους... βολεμένους! Και τώρα είναι επιτέλους η ώρα να τους ξεβολέψουμε! Είναι η ώρα να κάνουμε μια νέα αρχή! Να προσπαθήσουμε να βγάλουμε τα εισαγωγικά από την ταλαιπωρημένη «δημοκρατία» μας...
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Τρίτη, 24 Ιουλίου, η νέα ελληνική δημοκρατία συμπλήρωσε 38 χρόνια ζωής. Η επέτειος της αποκατάστασής της πέρασε φέτος στα «ψιλά». Ούτε εορτασμοί, ούτε δεξιώσεις, ούτε πανηγυρισμοί. Η απόφαση του Κάρολου Παπούλια να καταργήσει την καθιερωμένη -πλην, όμως, παρακμιακή πλέον- εκδήλωση στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου ήλθε απλώς να επισφραγίσει και τυπικά το τέλος της μεταπολίτευσης. Αλλωστε, στη συνείδηση των Ελλήνων αυτό έχει ήδη συντελεστεί προ πολλού... Η «δημοκρατία» μας τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο, ολοένα και πιο συχνά, εντός... εισαγωγικών! Και βέβαια, η μεγαλύτερη ήττα της μεταπολίτευσης και του πολιτικού συστήματος που την εξέφρασε είναι ότι πολλοί συμπολίτες μας, ακόμη και νέα παιδιά, αντί να αποστρέφονται τη χούντα και να την καταδικάζουν όπου βρεθούν και όπου σταθούν, όπως όλοι οι Ελληνες έπρατταν τα πρώτα χρόνια μετά το 1974, τώρα ψιθυρίζουν σε κάθε ευκαιρία, άλλοτε εννοώντας το και άλλοτε όχι, ότι «ίσως μας χρειάζεται πάλι ένας Παπαδόπουλος»... Πρόκειται για θλιβερό κατάντημα της απαξιωμένης και ευρέως αμφισβητούμενης πλέον «δημοκρατίας» μας! Τι να... γιορτάσουμε, λοιπόν; Για ποιο πράγμα να πανηγυρίσουμε;
ΠΩΣ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΕΙ ο λαός μας την επέτειο της αποκατάστασης μιας «δημοκρατίας», το πολιτικό προσωπικό της οποίας οδήγησε τη χώρα στη σημερινή τραγωδία της ηθικής, πολιτικής και οικονομικής χρεωκοπίας; Πώς να πανηγυρίσουν οι πολίτες για τα τριακοστά όγδοα γενέθλια της μεταπολίτευσης των σκανδάλων, της ρεμούλας και της ατιμωρησίας; Πώς να πανηγυρίσουν για τη «δημοκρατία» της Siemens, των δομημένων ομολόγων και των υποβρυχίων που... γέρνουν; Και πώς να μην αναφέρονται απαξιωτικά και εντός εισαγωγικών στη «δημοκρατία» της αναξιοκρατίας και του κομματισμού, στη «δημοκρατία» των ημετέρων, που «τρώει» τα πιο ικανά και χρήσιμα παιδιά της, αναγκάζοντάς τα να ξενιτεύονται για να εργαστούν, ενώ την ίδια στιγμή προωθεί και προστατεύει προκλητικά τα πολιτικά εξαπτέρυγα και τους αφισοκολλητές των εκάστοτε κυβερνώντων;
ΠΩΣ ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ οι νέοι άνθρωποι μια «δημοκρατία» που καταργεί το κοινωνικό κράτος πρόνοιας, κλείνει νοσοκομεία και μοιράζει φωτοτυπίες αντί βιβλίων στα σχολεία, για να μη θίξει τα... κεκτημένα των κομματικών στρατών που έχουν καταλάβει και νέμονται τη δημόσια διοίκηση και τις δημόσιες επιχειρήσεις; Πώς να σεβαστεί η νεολαία μας, πώς να σεβαστούν αυτά τα υπέροχα και «ψαγμένα» νέα παιδιά, με τα εκπληκτικά βιογραφικά που... προωθούνται καθημερινά στον κάλαθο των αχρήστων, ένα κατ’ επίφαση δημοκρατικό καθεστώς που αδιαφορεί για την καλπάζουσα ανεργία και για τα χιλιάδες λουκέτα στον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να προστατεύσει τις παχυλές αμοιβές και τα απίστευτα προνόμια της νομενκλατούρας των κομματικών στελεχών που ελέγχουν τον κρατικό μηχανισμό; Και ακόμη: Πώς να σεβαστεί κανείς μια «δημοκρατία» που διυλίζει τον... κώνωπα της Παπαχρήστου και καταπίνει αμάσητες τις βαλίτσες με τις μίζες της Siemens στο δεξί χέρι του Σημίτη;
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», για παράδειγμα, είναι η μόνη που δεν έκανε ούτε καν στοιχειώδη οικονομικό έλεγχο, ούτε καν στοιχειώδη οικονομικό απολογισμό μετά τους πανάκριβους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ούτε για τα... μάτια του κόσμου! Αντίθετα, μάλιστα, η τότε κυβέρνηση έσπευσε αδιαμαρτύρητα και με συνοπτικές διαδικασίες, με μια τροπολογία-εξπρές στη Βουλή, να καλύψει και μια «μαύρη τρύπα» της τελευταίας στιγμής, ύψους 500 εκατ. ευρώ! Σε όλες τις άλλες χώρες που φιλοξένησαν τους Αγώνες, υπήρξε πλήρης και εξονυχιστικός οικονομικός έλεγχος. Στην Ελλάδα της φαιδράς πορτοκαλέας, όχι. Είμαστε... υπεράνω! Πώς κάνετε έτσι για μερικά... ψωροδισεκατομμύρια ευρώ, που αν τα είχαμε σήμερα στον κρατικό μας κορβανά, θα ήταν όλα αλλιώς; Αλλωστε, μετά τους Αγώνες, η αξιοποίηση των χρυσοπληρωμένων ολυμπιακών έργων, από τα οποία ορισμένοι πλούτισαν προκλητικά και η χώρα μας δέχθηκε άλλο ένα βαρύ οικονομικό κτύπημα, υπήρξε... «υποδειγματική».
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΝΕΙΣ να απαριθμήσει δεκάδες ακόμη προβλήματα και παθογένειες της σημερινής «δημοκρατίας». Εχουν διαλυθεί ή είναι υπό διάλυση σχεδόν τα πάντα. Πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία, αλλά και δημόσια διοίκηση, στρατός, αστυνομία. Η χώρα και το πολιτικό της σύστημα έχει χρεωκοπήσει. Ο ηθικός και αξιακός κώδικας, που υπήρξε πάντοτε η ραχοκοκαλιά της εθνικής μας πορείας σε περιόδους επιτυχιών, έχει υποχωρήσει. Τείνει να εξαφανιστεί. Και οι πολίτες, βαθιά απογοητευμένοι από τα συνεχή ψέματα, από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις των πολιτικών, αλλά και κουρασμένοι από τις συνεχείς θυσίες στις οποίες καλούνται να υποβληθούν, θυσίες χωρίς ελπίδα, οδηγούνται συχνά στην «παραίτηση»... Με τη διαφορά ότι αυτή βολεύει το πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στη χρεωκοπία. Βολεύει τους... βολεμένους! Και τώρα είναι επιτέλους η ώρα να τους ξεβολέψουμε! Είναι η ώρα να κάνουμε μια νέα αρχή! Να προσπαθήσουμε να βγάλουμε τα εισαγωγικά από την ταλαιπωρημένη «δημοκρατία» μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου