Η αλήθεια για τη Γερμανία

analyst

Η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα έγινε από τη Γερμανία το 1904, με τη σφαγή των Χερέρο που αποκαλύπτει τις  αποικιοκρατικές ρίζες του ναζισμού  – από τις οποίες οφείλουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς επιδιώκει στην Ελλάδα, αυτή τη φορά με την οικονομική μας σφαγή.

.

Με αφορμή την πρόθεση της Γερμανίας να απολογηθεί στη Ναμίμπια για τη γενοκτονία που διέπραξε εναντίον των ιθαγενών στη χώρα πριν από ένα αιώνα, την εποχή της αποικιοκρατίας αλλά να μην αποδώσει αποζημιώσεις, θα υπενθυμίσουμε στοιχεία για ένα από τα πιο μακάβρια εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

.

Ξένη δημοσίευση

– του Ιωάννη Μπαλτζώη.

Όταν ακούγεται η φοβερή λέξη γενοκτονία, στο μυαλό μας έρχεται αυτόματα η γενοκτονία των Αρμενίων και  των Ποντίων από τους Τούρκους και φυσικά η γενοκτονία ή αλλιώς το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς. Ελάχιστοι γνωρίζουν για την  πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, πριν από όλες τι άλλες   και τον παραλίγο πλήρη αφανισμό δύο φυλών της ΝΔ Αφρικής των Χερέρο και των Νάμα (ή Ναμάκα) από , ναι αυτούς που φαντάζεσθε, τους Γερμανούς. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε τι ακριβώς συνέβη.

H German South-West Africa(Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική) ήταν  η αποικία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας στην Αφρική από το 1884 μέχρι το 1915. Με έκταση 835.100 km², ήταν μιάμιση φορά  το μέγεθος της ηπειρωτικής Γερμανικής Αυτοκρατορίας.

Το 1915, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, Βρετανικές  και νοτιοαφρικανικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική και την κατέλαβαν.

Μετά τον πόλεμο η περιοχή διοικείται από την ¨Ένωση της Νοτίου Αφρικής (μέρος της Βρετανικής αυτοκρατορίας) και ονομάσθηκε Νότιο-Δυτική Αφρική, κατόπιν εντολής της Κοινωνίας των Εθνών. Έγινε ανεξάρτητο κράτος το 1990 και ονομάσθηκε έκτοτε Ναμίμπια.

Οι Χερέρο και οι Νάμα ήσαν λαός βασικά κτηνοτρόφων και οι Γερμανοί αποικιοκράτες προσπάθησαν να τους  «εκσυγχρονίσουν» μετατρέποντάς τους και σε  γεωργούς και σε εργάτες γης και των επιχειρήσεών τους. Το βασικότερο όμως  θέμα, που οδήγησε τις φυλές σε εξέγερση κατά των Γερμανών  αποικιοκρατών  τους ήταν το ιδιοκτησιακό καθεστώς και ο τρόπος που οι Γερμανοί το αντιμετώπιζαν.

Οι Χερέρο είχαν παραχωρήσει  περισσότερο από το ¼  εκ των 130.000 τετρ. ΚΜ γης που τους ανήκε,  για την ολοκλήρωση της σιδηροδρομικής γραμμής  Otavi, για  την «ανάπτυξη» της περιοχής, αλλά στην πραγματικότητα θα πυροδοτούσε την εισβολή πολλών νέων αποικιοκρατών, που θα εκμεταλλευόταν την γη και τον πλούτο της περιοχής και των γηγενών φυλών.

Μάλιστα οι Γερμανοί σχεδίαζαν, με σκοπό πάντα την «ανάπτυξη», όπως αναφέρει και ο Γερμανός Ιστορικός Horst Drechsler, την μετεγκατάσταση των Χερέρο σε ειδικούς καταυλισμούς (native reservations), παίρνοντάς των την Γή δωρεάν, χρησιμοποιώντας τους Χερέρο και τους Νάμα, ως εργάτες στην ίδια τους την γη, θεωρώντας ότι η γη ανήκει στους Γερμανούς αποικιοκράτες.

Εξάλλου πολλοί Χερέρο χρησιμοποιούνταν ήδη σαν εργάτες –σκλάβοι στις επιχειρήσεις  των Γερμανών. Μάλιστα ο Horst Drechsler καταδεικνύει με σαφήνεια το χάσμα των δικαιωμάτων μεταξύ Ευρωπαίου και Αφρικανού ως εξής:

Η Γερμανική διοίκηση (German Colonial League), σε θέματα δικαίου και λοιπών νομικών θεμάτων είχε την άποψη ότι η κατάθεση επτά (7) Αφρικανών ισοδυναμεί με την κατάθεση ενός λευκού!!! Άρα κάθε Αφρικανός θα μπορούσε να χάσει την περιουσία του, αν οι περισσότεροι  λευκοί  ισχυριστούν ότι τους ανήκει. Το δικαστήριο θα την κατοχύρωνε στους λευκούς.

Ανάμεσα στις αιτίες του ξεσηκωμού τους ήταν και οι ατιμώρητοι βιασμοί των κοριτσιών τους από τους κατακτητές.

Έτσι στις 12 Ιανουαρίου 1904 οι Χερέρο με αρχηγό τον Σάμουελ Μεχαρέρο  (Samuel Maharero) επαναστάτησαν και επιτέθηκαν κατά των Γερμανών, σκοτώνοντας 123-150. Τότε τον Μάιο του ιδίου έτους κατέφθασε ο Γερμανός στρατηγός Λόθαρ φον Τρόθα (Lothar von Trotha) με 14.000 στρατιώτες και  διεξήγαγε επιχειρήσεις κατά των Χερέρο, όπου τελικά τον Αύγουστο του 1904 στην μάχη του Γουότερμπεργκ νίκησε τους Χερέρο και αφού προέβη σε σφαγές, ώθησε με την απειλή του σφαγιασμού την μάζα του λαού των Χερέρο προς την έρημο Ομεχέκε, όπου οι περισσότεροι εξ αυτών πέθαναν από πείνα και κυρίως από  την δίψα.

Αναφέρεται μάλιστα ότι στην δραματική αυτή πορεία των Χερέρο προς τον θάνατο, οι Γερμανοί είχαν δηλητηριάσει τα λιγοστά πηγάδια της ερήμου, ώστε ο μεθοδευμένος θάνατος, δηλαδή η γενοκτονία ενός λαού να είναι σίγουρη.

Τον Οκτώβριο του 1904 η φυλή των Νάμα επαναστάτησε κατά των Γερμανών, για να έχει ακριβώς την ίδια τύχη και κατά τον ίδιο τρόπο με τους Χερέρο.  Μάλιστα την εντολή για την γενοκτονία έδωσε ο ίδιος ο στρατηγός Τρόθα λέγοντας στο διαβόητο “διάταγμά εξόντωσης”: « Το έθνος των Χερέρο θα πρέπει να εγκαταλείψει αμέσως την χώρα, διότι δεν είναι πλέον γερμανοί υπήκοοι. Όποιος δεν υπακούσει και ευρεθεί εντός της χώρας, με ή χωρίς όπλο ή ζώο  θα εκτελείται αμέσως. Δεν θα λυπηθώ κανέναν. . Δίδω τις εντολές μου να οδηγηθούν εκτός αμέσως….».

Οι εντολές του στρατηγού Τρόθα ήταν οι Χερέρο άντρες να εκτελούνται επιτόπου, οι δε γυναίκες και τα παιδιά να οδηγούνται στην έρημο για να πεθάνουν μαρτυρικά!!!

Σύμφωνα με διάφορες μαρτυρίες αφανίστηκε  περίπου το 80% περίπου των δύο εθνοτήτων. Κατά διάφορες μαρτυρίες, καθόσον δεν είναι δυνατόν ο ακριβής υπολογισμός πέθαναν με διάφορους τρόπους περί τους 65.000 έως 100.000 Χερέρο και περί τους 10.0000 Νάμα.

Όσοι επέζησαν τελικά (και όμως τελικά συνέβη και αυτό), περίπου 15.000 Χερέρο, κυρίως γυναίκες και παιδιά και ελάχιστοι  άνδρες, συγκεντρώθηκαν και οδηγήθηκαν από τους Γερμανούς αποικιοκράτες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως το Shark Island Concentration Camp, όπου υποχρεώθηκαν σε βάναυση καταναγκαστική εργασία, χωρίς πληρωμή φυσικά, στα κτήματα και επιχειρήσεις των Γερμανών, δίδοντάς τους μόνο ρύζι και τίποτα άλλο. Φυσικά πολλοί απεβίωσαν από τις κακουχίες, αρρώστιες, την έλλειψη βιταμινών  και την βάναυση εργασία.

Οι Βρετανοί το 1918 ανακοίνωσαν σε έκθεσή των όλα τα σχετικά με την κατάσταση των στρατοπέδων συγκέντρωσης των Γερμανών, όπου χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι απεβίωσαν από τις συνθήκες διαβίωσης το 45% -74% των  συγκεντρωθέντων Χερέρο και Νάμα, κυρίως το τονίζουμε γυναίκες και ανήλικα παιδιά.

Βέβαια οι γερμανοί δεν περιορίστηκαν μόνο σε αυτά. Για τους γερμανούς  «επιστήμονες» οι φυλές αυτές ήταν λαμπρό και ασφαλές πεδίο ανθρωπολογικών και λοιπών επιστημονικών ερευνών. Ο Γερμανός  ανθρωπολόγος Eugen Fischer, πήγε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης  για να διεξαγάγει ανθρωπολογικές μελέτες και φυλετικά πειράματα.  Πήρε δείγματα από παιδιά (ζωντανά και νεκρά) Χερέρο και από παιδιά μιγάδες, δηλαδή από παιδιά με πατέρα γερμανό και μητέρα Χερέρο. Ο δε ζωολόγος  Leopard Schultze εξέφρασε τον ενθουσιασμό του, που μπορούσε να παίρνει όργανα από «φρέσκα πτώματα» και ότι οι κρατούμενα πρέπει να χρησιμοποιούνται για τον σκοπό αυτό. Δηλαδή να εξοντώνουν έναν κρατούμενο για να του παίρνουν τα όργανα!

Τελειώνοντας δε με την περιγραφή της φρίκης να αναφέρω ότι 300 κρανία από τους κρατούμενους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στάλθηκαν στην Γερμανία για περαιτέρω έρευνες και για να αποδείξουν άλλοι «εξέχοντες» γερμανοί επιστήμονες την «ανωτερότητα της (γερμανικής) λευκής φυλής  και την κατωτερότητα  της μαύρης φυλής των Χερέρο»!!! Και φαίνεται ότι κατέληξαν. «Ναι η γερμανική άρια  φυλή είναι σαφώς ανώτερη της  μαύρης των Χερέρο»!

Αρκετοί ιστορικοί λένε πως η γερμανική γενοκτονία στη Ναμίμπια ήταν το μοντέλο που χρησιμοποίησαν οι ναζί στο εβραϊκό Ολοκαύτωμα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η μνήμη των γερμανικών θηριωδιών παραμένει σημείο αναφοράς για την εθνική ταυτότητα της ανεξάρτητης Ναμίμπια και συνεχίζει να ρίχνει βαριά τη σκιά της στις σχέσεις της αφρικανικής χώρας με τη Γερμανία.

Το 1985 η έκθεση Γουαιτάκερ (Whitaker Report) των Ηνωμένων Εθνών κατέταξε την «σφαγή αυτή ως μια προσπάθεια εξόντωσης των λαών Χερέρο και Νάμα της Νοτιοδυτικής Αφρικής και επομένως  την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα»!

Το δε 1998 ο γερμανός πρόεδρος Ρόμαν Χέρτζογκ (Roman Herzog) επισκέφθηκε την Ναμίμπια και συνάντησε τους αρχηγούς των Χερέρο. Ο αρχηγός  Munjuku Nguvauva απαίτησε μια δημόσια απολογία και αποζημίωση. Ο Χέρτζογκ  εξέφρασε μόνο την λύπη του. Φυσικά ούτε  λόγος για αποζημιώσεις.  Η Γερμανία το 2004 ζήτησε επισήμως συγνώμη για τις θηριωδίες που έλαβαν χώρα στη Ναμίμπια, ωστόσο αρνείται να καταβάλει αποζημιώσεις στους συγγενείς των θυμάτων. Το ίδιο συνέβη και πριν λίγες ημέρες με την Γερμανία να απολογείται αλλά να μην θέλει να καταβάλλει αποζημιώσεις.

Τον Οκτώβριο του 2011 φυλετικοί ηγέτες από τη Ναμίμπια μετέβησαν στο Βερολίνο προκειμένου να παραλάβουν τα κρανία 20 συμπατριωτών τους που σκοτώθηκαν στη διάρκεια της αποικιακής ηγεμονίας του Β’ Ράιχ στη χώρα. Όπως προαναφέραμε επίορκοι γερμανοί «επιστήμονες» είχαν πάρει τα κρανία προκειμένου να διεξάγουν πειράματα τα οποία δήθεν θα «αποδείκνυαν» τη φυλετική ανωτερότητα των λευκών Ευρωπαίων έναντι των μαύρων Αφρικανών.

Η παράδοση των κρανίων στις Αρχές της Ναμίμπια συνιστά μια σπάνια υπενθύμιση του σύντομου αποικιακού παρελθόντος της Γερμανίας το οποίο οδήγησε στη βίαιη καταστολή της εξέγερσης των Χερέρο και των Νάμα, με τραγικά αποτελέσματα και μεθόδους που ξανάδαμε 40 περίπου χρόνια αργότερα. Τα κρανία ανήκουν σε 16 άνδρες, τέσσερις γυναίκες και ένα αγόρι, που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια της εξέγερσης των ιθαγενών και ανήκαν κυρίως σε κρατούμενους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Είναι πλέον και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι, η πρώτη γενοκτονία λαού στον 20ο αιώνα έγινε από το Γερμανικό Β’ Ράιχ με φριχτό τρόπο και επαναλήφθηκε με ακόμη πιο φριχτό τρόπο από το Γ’ Ράιχ. Είδαμε τις απάνθρωπες και ανελέητες μεθόδους που προκαλούν  φρίκη στον πολιτισμένο άνθρωπο και δυστυχώς αυτό επαναλήφθηκε. Βλέπουμε σήμερα εκ νέου μια παρόμοια συμπεριφορά  απίστευτης αναλγησίας και εκδικητικής μανίας κατά ενός λαού, που  αγγίζει και ξεπερνάει τα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, για οικονομικές παρατυπίες, στρεβλώσεις, ελλείψεις και γενικά για στάση μη συμμόρφωσης προς το γερμανικό μοντέλο οικονομικής διαχείρισης, καθώς και μη συμμόρφωσης προς τις υποδειχθείσες μεταρρυθμίσεις (Μνημόνια λέγονται σήμερα).

Αγνοούν  πλήρως τις οικονομικές συνέπειες των επιβαλλομένων  μεταρρυθμίσεων (Μνημόνια), που χειροτερεύουν την κατάσταση του ασθενούς, στέλνοντάς τον τελικά στην εντατική, με την λογική ότι «ποτέ δεν φταίνε οι μεταρρυθμίσεις, αλλά αυτοί που καλούνται να τις εφαρμόσουν».

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς τους. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες των συνεργατών της.