Η αλήθεια για το μαύρο χρήμα και το φυσικό αέριο στην Κύπρο Ο ρόλος της Μόσχας και οι επιδιώξεις της Μέρκελ.

του Κώστα Μελά

Ας επιχειρήσουμε να εξετάσουμε τα γεγονότα ένα προς ένα.

Είναι γνωστό ότι η Κύπρος αποτελεί ένα από τα πολλά εξωχώρια κέντρα , προσέλκυσης ξένων κεφαλαίων. Αυτό προϋποθέτει αναπτυγμένο τραπεζικό σύστημα , χαμηλή φορολογία στις επιχειρηματικές δραστηριότητες, και αξιοπρεπείς υπηρεσίες logistics.
 Το κυπριακό κράτος προσαρμόστηκε σε όλες τις απαιτήσεις και η γεωγραφική θέση του νησιού βοήθησε στο τρίτο δεδομένο. Επίσης είναι γνωστό ότι σε όλους τους «φορολογικούς παραδείσους» υπάρχει η υποψία (ή καλύτερα η βεβαιότητα που δεν μπορεί να αποδειχτεί)  η οποία σε πάρα πολλές περιπτώσεις εκεί καταλήγουν κεφάλαια μαύρου χρήματος.
Το μαύρο χρήμα μπορεί να προέρχεται από παράνομες δραστηριότητες ή από νόμιμες δραστηριότητες που αποφεύγουν την φορολόγηση.

Οι φορολογικοί παράδεισοι δημιουργήθηκαν με τις ευλογίες και την καθοδήγηση των κυβερνήσεων των ισχυρών χωρών με πρώτη την Μεγάλη Βρετανία.

Στην ΕΕ υπάρχουν πολλοί φορολογικοί παράδεισοι, το Λουξεμβούργο, το City του Λονδίνου, η Μάλτα , τα Νησιά Τζέρσεϋ και Γκέρσεϋ .

Επίσης όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες διαθέτουν πλήθος εξωχώριες θυγατρικές εταιρείες σε όλους τους φορολογικούς παραδείσους και επομένως λειτουργούν με έμμεσο τρόπο ως εξωχώρια κέντρα.

 Συνεπώς η αναφορά στο μαύρο χρήμα αποτελεί σαφέστατα δικαιολόγηση, η οποία ντύνεται με ηθικοκανονιστικά προτάγματα.  

Το φυσικό αέριο το οποίο βρίσκεται στη δικαιοδοσία  της Κύπρου είναι εύλογο να έλκει το ενδιαφέρον των ισχυρών χωρών της Ευρώπης. Το ίδιο μπορεί να σκέφτεται και η Γερμανία. Όμως μην θεωρούμε ότι όλα γίνονται με μοναδικό στόχο αυτόν. Κανένας δεν μπορεί με τη βία να αποσπάσει πλουτοπαραγωγικούς πόρους από μια χώρα. Αλλά από την άλλη πλευρά οι πλουτοπαραγωγικές πηγές είναι προορισμένες για την εξυπηρέτηση της οικονομίας της χώρας. Όταν λέμε  στην εξυπηρέτηση της οικονομίας εννοούμε και στις καλές και στις κακές στιγμές.

Το πρόβλημα το οποίο εμφανίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι όταν η συγκεκριμένη χώρα βρίσκεται σε αδυναμία, ακριβώς όπως οποιοδήποτε άτομο, οι επιλογές για την αξιοποίηση της πλουτοπαραγωγικής πηγής γίνεται περισσότερο δύσκολη. Επομένως σε αυτό το σημείο θα πρέπει να στραφούν οι διαπραγματεύσεις. Όμως προηγουμένως θα πρέπει να περιμένουμε το ύψος των πραγματικών αποθεμάτων για να μπορούμε να ομιλούμε με σχετική σιγουριά.

Η Μέρκελ ουσιαστικά θεωρεί (ακόμα και σήμερα) ότι μπορεί να επιβάλλει την κυριαρχία της, δηλαδή να οδηγήσει σε ισορροπία τις χώρες που εξέχουν(βλαπτικά κατά την άποψή της) προς το μέσο ευρωπαϊκό όρο.  

Δεν υπάρχει κανένας ιδιαίτερος στόχος, γεωπολιτικός ή γεωοικονομικός ο οποίος να ξεκινά , για τη Ρωσία, ή και για άλλη μεγάλη δύναμη (ΗΠΑ, Γερμανία, Κίνα) από το ζήτημα της Κύπρου ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο ζήτημα. Οι μεγάλες δυνάμεις ασκούν γεωπολιτική με βάση τα γενικότερα παγκόσμια συμφέροντά τους και σε άμεση συνάρτηση με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των άλλων μεγάλων δυνάμεων. Τα επιμέρους περιφερειακά ή τοπικά ή ειδικά συμφέροντα τα εντάσσουν σε μια γενική στρατηγική , τα ιεραρχούν και όλα υποτάσσονται στο μέγιστο όλων , δηλαδή το συμφέρον αναπαραγωγής της δύναμής τους. 

Η επέκταση  και ενίσχυση των θέσεων τους δεν γίνεται βίαια και χωρίς την ανάγνωση της γενικής στρατηγικής και των άλλων δυνάμεων. 

Με απλά λόγια οι μεγάλες δυνάμεις «κάνουν το παιχνίδι» με βάση τα συμφέροντά τους και σε συνάρτηση του καταμερισμού ισχύος που υπάρχει σε πλανητικό επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι η Κύπρος δεν μπορεί να καθορίσει με τις κινήσεις της το παιχνίδι των μεγάλων δυνάμεων.

 Όπως άλλωστε και όλες οι χώρες της ισχύος της Κύπρου. 

Μόνο όταν ταυτιστούν σε κάποια στιγμή τα συμφέροντα της Κύπρου με αυτά της Ρωσίας θα μπορούσε να συμβεί αυτό που πιθανόν φαντασιώνεται η Κύπρος. 

Με απλά λόγια η Ρωσία θα σταθμίσει μόνη της τι θέλει να πράξει και θα σταθμίσει πολύ σοβαρά αν αυτή η πράξη θα την ωφελείσει  σε σχέση με  τα γενικότερα συμφέροντά της. 

Όλα διαφορετικά ακούγονται δεν αποτελούν παρά φαντασιώσεις ανθρώπων που δεν γνωρίζουν πως κινούνται τα γρανάζια του παγκόσμιου καταμερισμού δύναμης και πως λειτουργεί η παγκόσμια πολιτική.

Αυτό άλλωστε αποδεικνύουν όλα τα ιστορικά προηγούμενα αλλά και η στάση της Ρωσίας στο σημερινό ζήτημα.    

 www.kostasmelas.gr