"Μήτε τώρα είσαι καλά, μήτε δια τα μέλλοντά σου..."

«Μήτε τώρα είσαι καλά, μήτε δια τα μέλλοντά σου, με τους ανθρώπους όπου σε τριγυρίζουν, πολιτικούς, σπιγούνους και τοιούτους ...» Μακρυγιάννης

 του Ελευθέριου Ανευλαβή

Τούτη τη Νεοελληνική Πατρίδα, μέχρι τώρα (αύριο;), οι πρόγονοι, οι αφανείς Κλέφτες και Αρματολοί του 1821, μας την παρέδωσαν ελεύθερη, με την παλικαριά τους. Κι ας έκαναν το παν οι κοτζαμπάσηδες να μείνει η χώρα όπως ήταν, κατατρέχοντας τους ραγιάδες και πριν την επανάσταση και μετά:

«Πρόσθες ακόμη τα ανυπόφορα κακά όπου καθημερινώς δοκιμάζουσιν από τους αχρείους επιστάτας του τυράννου ... όπου κράζονται προεστοί και άρχοντες, οίτινες από την βρωμερά συνήθειαν έχασαν σχεδόν την εντροπήν των ανθρώπων και τον φόβον του Θεού.» (Ελληνική Νομαρχία). «Και σκότωναν  οι τύραγνοι κι οι τουρκοκοτζαμπασήδες» (Μακρυγιάννης)

Κι' ας έφερναν χίλια δυο προσκόμματα οι άρχοντες στους πολεμιστές της Πατρίδας: «Η αιτία του κακού είναι οι άρχοντες όχι φιλότιμοι, ουδέ τόσο φιλόδοξοι, όσον φιλόπλουτοι.» Θ. Κολοκοτρώνης

Κι ας συμβούλευε η Φαναριώτικη «πατρική διδασκαλία»: «Κλείσατε τα αυτία σας (σ.σ. προσοχή! δεν είναι λάθος. «Αυτίον», έγραφε το ιερόν Φανάριον) και μην δώσετε καμμίαν ακρόασιν εις ταύτας τας νεοφανείς ελπίδας της ελευθερίας εναντίον εις τα ρητά της θείας γραφής και των Αγίων Αποστόλων όπου μας προστάζουν να υποτασσώμεθα είς τας υπερεχούσας αρχάς»

Κι' ας κωλυσιεργούσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στο κάλεσμα του Παπαφλέσσα, να κηρύξει την επανάσταση: «Πού πολεμοφόδια; Πού όπλα; Πού χρήματα πολυάριθμα; Αλλ' εις εποχήν ταύτην οποία δείγματα θετικότητος έχομεν για να πιστεύσωμεν όσα λέγει ο Δικαίος (σ.σ. ο Παπαφλέσσας) και όσα γράφει ο Υψηλάντης;»

Κι' ας κανοναρχούσε ο Προύχοντας Ανδρέας Ζαΐμης: « Όλα τα παρά του Δικαίου λεχθέντα είναι άστατα ... στασιαστικά, ιδιοτελή, και σχεδόν μπιρμπάντικα.». (Αμβροσίου Φραντζή, «Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος».

Κι ας έσπερναν τη διχόνοια οι Δεσποτάδες στον λαό: «Τους άλλους τους έβαλλε εις διχόνοια ο Δεσπότης (σ.σ. της Αρκαδίας). Πιάστηκα με τον Άγιον.». (Μακρυγιάννης)

Η επανάσταση του 21 άρχισε, χωρίς τις ευλογίες του Παλαιών Πατρών και των προυχόντων. Στις 21 Μαρτίου, ο τσαγκάρης Παναγιώτης Κερτζάς ξεσηκώνει την Πάτρα. Στις 23 του Μαρτίου, ο Κολοκοτρώνης κι ο Παπαφλέσσας μπαίνουν στην Καλαμάτα. Κατόπιν, οι προύχοντες αναγκάστηκαν να προσχωρήσουν. «Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα ότι εν τη Μονή της Αγίας Λαύρας ανυψώθη κατά πρώτον η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως» (Σπ. Τρικούπη Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως).

Τούτη την πατρίδα ΔΕΝ την ελευθέρωσαν οι Δεσποτάδες και οι Προύχοντες. Οι Κωλέτηδες και οι Μαυροκορδάτοι, πολιτικάντηδες. Αυτοί να την οικειοποιηθούν πάσχιζαν, για να έχουν το ελεύθερο να κάνουν τις βρωμιές τους:

«Ο Κωλέτης παρακινάει και τα άλλα μέλη της Διοικήσεως ... πάλε εναντίον του Οδυσσέα (Ανδρούτσου). Μου λέγει ο Γκούρας « Η διοίκηση θέλει να με κάνει χιλίαρχον εις το ποδάρι του Δυσσέα φτάνει να σκοτώσω τον Δυσσέα.» Η καϋμένη η πατρίδα αμαρτίες οπούχε και γύρευε να την λευτερώσουμε εμείς οι ανθρωποφάγοι, πολιτικοί και στρατιωτικοί. Τι έκανε ο Δυσσέας; Ότι πήγε να σκοτώσει τους Τούρκους; Τώρα βαίνουν εσένα να σκοτώσης τον Δυσσέα. Αύριον θα βάνουν εμένα, σκοτώνω εσένα. Κι έτζι θα μας φάνε όλους. Θα μπούνε μονάχα οι Τούρκοι μέσα και θα κυργέψουν την Πατρίδα ... Κι ο Κωλέτης σαν την φώκια όπου κλαίει τον πνιγμένον όσο που σαπίζει και κάθεται και τον τρώγει. (σ.σ. και οι σημερινοί Κωλέτηδες κλαψουρίζουν για τα δεινά του κοσμάκη, στα οποία οι ίδιοι τον έριξαν!) Εμφύλιους πολέμους και φατρίες 'πιτηδεύεται ο Αρχηγός (σ.σ. ο Κωλέτης) να κάνη, Τούρκους δεν έχει κώλο να πλησιάζει κοντά τους ... Το Έθνος μας το κομμάτιασαν εις την Συνέλεψη. Εμείς σκοτωνόμαστε κι οι πολιτικοί τήραγαν τους σκοπούς τους ... Ότι σιδερώνουν την αρετή εκείνοι που σε κυβερνούσαν και σε κυβερνούν και τώρα κατατρέχουν το δίκαιον και την αλήθειαν και με ψέματα θέλουν και με σπιγούνους να σε λευτερώσουνε ...» (Μακρυγιάννης).

Τούτη την Πατρίδα την ελευθέρωσαν, διωκόμενοι, υβριζόμενοι, φυλακιζόμενοι, οι αθυρόστομοι Καραϊσκάκηδες, οι σεβαστοί Κολοκοτρώνηδες, οι απροσκύνητοι Διάκοι και Παπαφλέσσες, οι Μακρυγιάννηδες. Οι δολοφονημένοι, από τους ρουφιάνους, Ανδρούτσοι.

Γιατί, αυτοί, οι ταπεινοί χωριάτες και οι βουνήσιοι Κλέφτες και Αρματολοί, πίστευαν όχι στην «πατρική διδασκαλία» του Φαναριού. Πίστευαν και πάλευαν «για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την Ελευθερία», του Μάρτυρα Ρήγα.

Γιατί, αυτοί, οι Κλέφτες και Αρματολοί, έκαναν πόλεμο, έχοντας σπουδάσει στη Στρατιωτική Ακαδημία της κλεφτουριάς. Ο Καραϊσκάκης «εστρατηλάτη κατά την κλέφτικην μέθοδον διεξήγαγε δε τον τοιούτον πόλεμον μεθ' όσης δυνάμεως και ο Κολοκοτρώνης και μετά πλείονος ευφυΐας» (Julien de la Graviere στο Η Επανάσταση του 21, του Δημήτρη Φωτιάδη).

Γιατί, αυτοί, οι πεινασμένοι και ξυπόλητοι, όταν είδαν πως κόντευε να χαθεί η Επανάσταση, από τους ξενόφερτους Στρατηγούς και Στόλαρχους, (σ.σ. σήμερα τους λένε Τροϊκανούς και Μερκελευρωπαίους) κραύγασαν, μαζί με τον Κολοκοτρώνη: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

Αυτά, αυτοί, τότε. Και σήμερα; 192 χρόνια μετά; Νάτοι, πάλι, οι Μαυροκορδάτοι, οι Κωλέτηδες, οι προύχοντες, βρικολακιασμένοι. Οι σύγχρονοι χαλασοχώρηδες: «Πολιτικατζήδες, ψιλικατζήδες, κολλυβιστάδες, μουνούχοι...» (Γ. Σεφέρης)

Βοήθειά μας, σεμνέ Καραϊσκάκη. Βοήθειά μας Γέρο του Μοριά. Βοήθειά μας Κανάρη μπουρλοτιέρη. Βοήθειά μας αρχόντισσα Μαντώ Μαυρογένους και Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα.