Κρατικός νεοφιλελευθερισμός. Στο μυαλό του Κ. Χατζηδάκη

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

«Το κράτος, μέσω της διόγκωσής του, δεν μπορεί να απορροφήσει τους ανέργους. Μόνο ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να το κάνει» δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Υπουργός Ανάπτυξης, Κ. Χατζηδάκης και ανέφερε ως τέτοιο παράδειγμα τη συνεργασία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ με την κινεζική Cosco, δηλαδή δυο… κρατικές επιχειρήσεις!!!

Ο κ Χατζηδάκης φαίνεται να αγνοεί αυτό που οι αγγλοσάξονες αποκαλούν economics 101, αυτό που στην Ελλάδα λέμε με τη φράση «το καταλαβαίνει ακόμη και πρωτοετής φοιτητής οικονομικών». Συγκεκριμένα αγνοεί την πολύ βασική αρχή ότι σε περιόδους κρίσης οι ιδιωτικοποιήσεις και η γενικότερη εγκατάλειψη του δημοσίου τομέα οδηγεί αναπόδραστα σε αύξηση της ανεργίας. Kαι αυτό το αποδέχονται ακόμη και συντηρητικοί καθηγητές ορθόδοξων οικονομικών, όπως ο Ντάνι Ρόντρικ, που είχε μιλήσει στο Catastroika. (δείτε εδώ το σχετικό απόσπασμα)

Το λογικό ολίσθημα του υπουργού όμως κρύβει πίσω του και ένα τεράστιο ψέμα που αναπαράγουν εδώ και δεκαετίες οι οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού: Ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο αποτελεσματικός από το  δημόσιο και γι΄ αυτό πρέπει να ιδιωτικοποιήσουμε τα πάντα (για την ακρίβεια «τα πάντα» λένε οι  αδιάβαστοι κομιστές ιδεοληψιών γιατί ακόμη και ο πατέρας του Νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν έθετε όρια στο ξεπούλημα των υποδομών). Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι αυτοί οι νεοφιλελεύθεροι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία της χώρας του σε κρατικές επιχειρήσεις ξένων χωρών.

Αυτό ακριβώς συνέβη με τους βρετανικούς σιδηροδρόμους οι οποίοι σήμερα ελέγχονται από γαλλικές, γερμανικές και ολλανδικές επιχειρήσεις του δημοσίου τομέα. Όπως έχουμε εξηγήσει το αποτέλεσμα είναι το γερμανικό, γαλλικό και ολλανδικό κράτος να αποφασίζει για τα δρομολόγια και τις τιμές των εισιτηρίων της Μεγάλης Βρετανίας.

ΜΥΘ-ΟΣΕ: Το βρετανικό μοντέλο ιδιωτικοποίησης... από infowar
Το γιατί ο έλεγχος από το δημόσιο τομέα μιας άλλης χώρας είναι καλύτερος από το δημόσιο τομέα της δικιάς σου χώρας είναι κάτι που μόνο ένα νεοφιλελεύθερο μυαλό μπορεί να συλλάβει. Στην πραγματικότητα βέβαια μια τέτοια σύλληψη απλώς ακυρώνει το ίδιο το σκεπτικό που ωθεί στην ιδιωτικοποίηση.

Δεν πρόκειται φυσικά ούτε για άγνοια, ούτε για πηχτή ανοησία, όπως δείχνει εκ πρώτης όψεως. Η πώληση της δημόσιας περιουσίας, ακόμη και σε κρατικές επιχειρήσεις, εξυπηρετεί πολλά συμφέροντα μεταξύ των οποίων και η ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών εργασίας. Μια ξένη επιχείρηση του δημοσίου έχει πολύ μικρά – έως ανύπαρκτα – επίπεδα δημοκρατικού ελέγχου. Αν μάλιστα συζητάμε για επιχειρήσεις βασικών υποδομών έχουμε άμεση εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ο άνθρωπος λοιπόν που ξεπούλησε τον εθνικό αερομεταφορέα, με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα, προκειμένου να δημιουργήσει ένα ιδιωτικό ολιγοπώλιο, καλά θα κάνει να ξανασκεφτεί λίγο τις δημόσιες τοποθετήσεις του.

Πηγή : infowar