H πρωτοβουλία για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Δ.Παπαγιαννίδη*

Να πάρουμε μιαν ανάσα και με κάτι που έχει γνήσια θετικό/εποικοδομητικό χαρακτήρα μέσα στον ορυμαγδό των αρνητικών/αποδομητικών της περιόδου. Αναφερόμαστε στην νομοθετική πρωτοβουλία που προχωράει – αλλά και στην τεχνική υποδομή που προετοιμάζεται: χωρίς υποβοηθητική υποδομή, οι νομοθετήσεις χρησιμεύουν κυρίως για μηντιακή προβολή και για τις αντίστοιχες δημόσιες σχέσεις – απο την αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ράνια Αντωνοπούλου, με επίκεντρο την κοινωνική οικονομία. Εναν τομέα  που, καταγεγραμμένος ως «τρίτος τομέας της οικονομίας» (δίπλα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό) έχει διεξοδικά ιδεολογηθεί. έχει πολυσυζητηθεί και σ’ εμάς, εν πολλοίς «εκ μεταφράσεως» απο τα εν Εσπερία. έχει όμως και εν πολλοίς ταλαιπωρηθεί. Μια με τις παλιότερες εκείνες υποθέσεις της ΜΚΟ, (της εποχής του «Λεφτά υπάρχουν», που μόνο κακό έκαναν στον θεσμό), μια με τα αμείλικτα εμπόδια που έθεταν οι διαδικασίες (και οι αντίστοιχοι μανδαρίνοι: φορολογικοί, ασφαλιστικοί, διοικητικοί) σε κάθε πείραμα.

Με κάποια πειράματα «υψηλού προφίλ» από τον μηντιακό χώρο όπως η Εφημερίδα των Συντακτών ή κάποια αυτοδιαχειριζόμενα ραδιόφωνα, συν οι περιπτώσεις ΒΙ.ΜΕ και ΕΝΚΛΩ απο τον παραγωγικό τομέα, οι πρωτοβουλίες του κοινωνικού τομέα άρχισαν να διεκδικούν όχι απλώς την φαντασία αλλά και την πραγματικότητα, τώρα ακριβώς – στα χρόνια της κρίσης όπου όχι μόνον λεφτά, αλλά και διέξοδοι δεν υπάρχουν!

Με την πρωτοβουλία Ράνιας Αντωνοπούλου, το προωθούμενο σχέδιο νόμου πάει να πετύχει διευκόλυνση, πλαισίωση και διάχυση της λογικής της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας σε όποιους τομείς είναι εφικτό  – να πούμε την αγροτική παραγωγή; να πούμε την ανάδειξη τοπικών προϊόντων; να πούμε δράσεις της πολιτιστικής κληρονομιάς; να πούμε την διάσωση βιομηχανικών μονάδων που έχουν πέσει έξω; να πούμε πιο εξελιγμένες περιπτώσεις του τριτογενούς, που όμως στρατεύουν νέους ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να δουλεύουν/να δραστηριοποιηθούν «αλλιώς» (απο αρχιτέκτονες και μηχανικούς περιβάλλοντος μέχρις παραγωγούς ψηφιακών προϊόντων); να πούμε τις κυρίως δράσεις κοινωνικής ωφέλειας;

Όχι αποκλειστικά, πλην όμως κατά προτίμηση οι δράσεις της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας «κοιτάνε» προς ευάλωτες και ειδικές κοινωνικές ομάδες όπως οι μακροχρόνια άνεργοι, οι άστεγοι και άποροι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι αποφυλακισμένοι και απεξαρτημένοι – με άλλα λόγια όλοι εκείνοι που η κοινωνία «θεωρεί ότι πρέπει να ενταχθούν/επανενταχθούν» αλλά… δεν κάνει κάτι γι αυτο.

Ο προτεινόμενος νόμος Αντωνοπούλου δημιουργεί την μορφή της Κοιν. Σ. Επ/Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης και του Κο.Σ.Π.Ε./Κοινωνικού Συνεταιρισμού Περιορισμένης Ευθύνης, προνοώντας για έναν «τυφλοσούρτη» ίδρυσης και λειτουργίας τους. Ωθεί προς εγγραφή σε Μητρώο Φορέων Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας και (μαζι με τις προϋφιστάμενες μορφές») κατευθύνει σε διάθεση των κερδών σε βελτίωση των αμοιβών των εργαζομένων τους κατά 35% ενώ το υπόλοιπο σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ή σε πρόσθετες κοινωνικές δράσεις. Προσδοκία της υπο νομοθέτηση πρωτοβουλίας είναι κάποιας μορφής φορολογική ελάφρυνση να δοθεί στην διάθεση των κερδών (ευχόμαστε καλή τύχη στην Ράνια Αντωνοπούλου!), ενώ προϋπόθεση είναι η πλήρης τήρηση των κοινωνικοασφαλιστικών κανόνων (ώστε να μην ανθίσει, πάλι, η απλήρωτη εργασία υπό κάλυμμα εθελοντισμού).

Για να στηριχθούν οι δράσεις του τρίτου τομέα, εφόσον είναι γραμμένοι στο Μητρώο, προβλέπεται πρόσβαση στο – υπό ίδρυση – Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας και στο Εθνικό Ταμείο Επιχειρηματικότητας, καθώς και σε άλλα Προγράμματα ΟΑΕΔ και ΕΣΠΑ. Τέλος, μην λείψει κι αυτή, προνοείται Εθνική Επιτροπή για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία. Παραπάνω κι από το να βρεθούν ουσιώδεις πόροι (50 εκατ. σε βάθος 8ετίας αποτελούν φιλοδώρημα), ο θέμα είναι να δραστηριοποιηθούν υποστηρικτικά άνθρωποι που αληθινά νοιάζονται…

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)