Ο πόλεμος της στερλίνας

analyst

του Σαράντου Λέκκα

Όταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 23ηςΙουνίου οδηγούσε το Ηνωμένο Βασίλειο εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης πολλοί ήσαν αυτοί που ανέμεναν την άμεση κατάρρευση της Βρετανικής στερλίνας.

Πράγματι και κάποιο βραχύ χρονικό διάστημα το βρετανικό νόμισμα  βρέθηκε σε τροχιά κατάρρευσης.

Την ημέρα του δημοψηφίσματος καταγράφονταν στα 1,488 δολάρια για να βρεθεί στις 7 Ιουλίου στα 1,288 δολάρια  έχοντας χάσει σε ένα 15ημερο το 15,5% της αξίας του σε σχέση με το αμερικανικό δολάριο.

Η ισοτιμία Στερλίνας – Δολαρίου το τελευταίο 6μηνο

Όμως  και ενώ αναμένονταν Αρμαγεδδών τα επίπεδα των 1,288 δολαρίων έμελλαν να είναι το πάτωμα της εκ του δημοψηφίσματος  υποτίμησης του.

Από τότε ξεκίνησε η ανάστροφη πορεία του αφού έγινε αντιληπτό πως χαμηλότερα επίπεδα δεν θα ήταν ανεκτά από την κεντρική τράπεζα της Αγγλίας (ΒοΕ) αλλά και από την αόρατη αρχή που διέπει τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Στα μέσα Ιουλίου  η ΒοΕ  διατήρησε το βασικό επιτόκιο στο 0,50% παρά τις προσδοκίες των αναλυτών περί μείωσης κατά 25 μονάδες βάσης στο 0,25% δείχνοντας ότι το  ενδεχόμενο χαλάρωσης μπορεί να περιμένει έως τον Αύγουστο.

Όταν μιλούμε για την Βρετανία και το Σίτυ του Λονδίνου οι αόρατες αρχές επιβάλλεται να λαμβάνονται υπόψη κατά τις αναλύσεις μας.

Η Βρετανία είναι η 2η οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κέντρο το Σίτυ του Λονδίνου.

Με θεσμικό κάλυμμα την Τράπεζα της Αγγλίας με εξαρτημένα  εδάφη όπως το Τζέρσεϊ, Γκέρνσει, την Νήσο του Μαν  και με υπερπόντια εδάφη όπως της Καραϊβικής, το Βρετανικό σύστημα αποτελεί την ισχυρότερη υπερπόντια  χρηματοπιστωτική επικράτεια εχεμύθειας.

Πολλοί νομίζουν ότι η Βρετανική Αυτοκρατορία έχει διαλυθεί, κάνουν λάθος , η αυτοκρατορία παραμένει πλην όμως πλέον δεν στηρίζεται στις αποικίες αλλά στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο.

Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της επιρροής της Βρετανίας και ειδικότερα του Σίτυ στην παγκόσμια οικονομία αρκεί να θυμηθούμε ότι με την έναρξη της κρίσης το 2008 στο Σίτυ έδρευαν οι περισσότερες ξένες τράπεζες από οποιοδήποτε άλλο σημείο του πλανήτη, του αναλογούσαν το 50% των μετοχικών πράξεων, το 45% του τζίρου των παραγώγων, το 70% του τζίρου των ευρωομολόγων, το 35% του τζίρου των πράξεων συναλλάγματος και το 55% των διεθνώς  δημόσιων  προσφορών.

Η ανυπαρξία κανονιστικού  πλαισίου, η απουσία οποιουδήποτε ελέγχου, η πλήρη ελευθερία του κερδοσκοπικού κεφαλαίου καθώς και η άτυπη προτροπή προς τις χρηματοπιστωτικές εταιρείες ότι μπορούν να κάνουν ότι απαγορεύεται στις χώρες τους μετέτρεψε το Σίτυ στο ποιο ελκυστικό  παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κέντρο.

Δεν είναι τυχαίο ότι η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση οργανώθηκε στο Σίτυ για να μην ισχυριστούμε ότι ξεκίνησε από κει.

Η μονάδα του ασφαλιστικού αμερικανικού κολοσσού της AIG που φόρτωσε τους αμερικάνους φορολογούμενους 182,5 δις $ είχε την έδρα της στο Σίτυ.

Η μεταφορά στοιχείων ενεργητικού 50 δις $ της Lehman Brothers εκτός ισολογισμού έγινε από δικηγορικό γραφείο που είχε έδρα το Σίτυ.

Αρκετοί οργανισμοί που ρυθμίζουν την παγκόσμια οικονομία έχουν την έδρα τους στο Σίτυ, όπως ο Οργανισμός Διεθνών Λογιστικών Προτύπων ο οποίος καθορίζει το πώς οι εταιρείες θα δημοσιεύουν τα οικονομικά τους δεδομένα.

Ο συγκεκριμένος οργανισμός ελέγχεται από ιδιώτες και χρηματοδοτείται από τις τέσσερις διεθνώς  μεγάλες λογιστικές εταιρείες και κάποιες πολυεθνικές, δηλαδή στην ουσία οι ιδιώτες καθορίζουν το πώς θα παρουσιάζουν λογιστικά τα κέρδη τους και το πώς θα φορολογούνται.

Παρατηρούμε επομένως ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και το χρηματοοικονομικό του κέντρο δεν είναι μια συνήθη  περίπτωση.

Ελέγχει το μεγαλύτερο τμήμα της παράπλευρης κερδοσκοπικής δραστηριότητας και με δεδομένο ότι το ¼ των καθημερινών συναλλαγών στις αγορές συναλλάγματος αφορούν τρεις τράπεζες (Citigroup, Deutsche Bank, Goldman Sachs)  γίνεται εύκολα αντιληπτό πως η αόρατος χειρ των συναλλαγματικών αγορών κάλλιστα μπορεί να διαμορφώσει τις κατάλληλες συνθήκες για την Βρετανική Στερλίνα.

Το νόμισμα της μεγαλύτερης και ισχυρότερης επικράτειας εχεμύθειας σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να γελοιοποιείται όπως συνέβη το 1992 από τον Σόρος.

Τότε υπήρχε το υπόβαθρο της αναποφασιστικότητας μεταξύ της αύξησης των επιτοκίων και της ύφεσης από την μια πλευρά και της υποτίμησης και της μείωσης του Βρετανικού γοήτρου από την άλλη.

Σήμερα οι συνθήκες είναι διαφορετικές, το δημοψήφισμα έχει  διαμορφώσει μια νέα κατάσταση η οποία δεν επιδέχεται εκβιαστικά διλήμματα γι’αυτό και έγκαιρα ο Σόρος δημοσιοποίησε αυτό που ήταν ήδη γνωστό, ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος για την πτωτική πορεία της στερλίνας μετά  το δημοψήφισμα.

Εάν παράλληλα λάβουμε υπόψη ότι οι απότομες συναλλαγματικές κινήσεις δεν συμφέρουν κανένα τότε πολλοί θα πρέπει να αναθεωρήσουν  την βασική τους άποψη ότι το Brexit θα βλάψει ζωτικά την στερλίνα.