 |
| Από δυο κατευθύνσεις, η Τράπεζα της Ελλάδας ήρθε να προστεθεί στην δημόσια συζήτηση που έντονα διεξάγεται - σωστότερα: που διεξάγεται τόσο συνθηματολογικά, ώστε να μην έχει και ιδιαίτερο νόημα... - αυτόν τον καιρό για τις προοπτικές των αμέσως επόμενων μηνών στην οικονομία. |
του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Από δυο κατευθύνσεις, η Τράπεζα της Ελλάδας ήρθε να προστεθεί στην δημόσια συζήτηση που έντονα διεξάγεται - σωστότερα: που διεξάγεται τόσο συνθηματολογικά, ώστε να μην έχει και ιδιαίτερο νόημα... - αυτόν τον καιρό για τις προοπτικές των αμέσως επόμενων μηνών στην οικονομία.
Η πρώτη έχει να κάνει με τα διαβόητα "κόκκινα δάνεια". Εδώ, η ΤτΕ μιλάει για σταθερή "περαιτέρω επιδείνωση του δανειακού χαρτοφυλακίου" των τραπεζών, από την αρχή της κρίσης μέχρι και σήμερα. Τα νούμερα, από μόνα τους, ανησυχητικά: από 39,9% το 2014 στο 44,2% το 2015, ήδη στο 45,1% το α΄ 3μηνο του τρέχοντος έτους. Όμως, η αναφορά από την ΤτΕ στο ότι όλα αυτά αποτελούν "στοιχείο έγκαιρης προειδοποίησης για την εξέλιξη του πιστωτικού κινδύνου στις τράπεζες", και μάλιστα ότι αν οι τράπεζες δεν προβούν - άμεσα, υποθέτει κανείς! - σε αναδιάρθρωση του χαρτοφυλακίου τους (με αναχρηματοδήτηση των τωρινών δανείων. με ευνοϊκότερα επιτόκια. με swaps χρέους προς μετοχικό κεφάλαιο. πάντως με κάτι!), θάπρεπε να δημιουργήσει πολλή περίσκεψη. Περισσότερο απ' ό,τι προκύπτει ζήτημα με τις αλλαγές στις Διοικήσεις των τραπεζών. Περισσότερο απ' ό,τι με τις δεσμεύσεις Γ. Σταθάκη προς Τρόικα για προώθηση θεσμικών αλλαγών για την διαχείριση των "κόκκινων δανείων".
Η δεύτερη αφορά το μείγμα πολιτικής, το policy mix με το οποίο η Κυβέρνηση προσπάθησε να κλείσει (και θεσμικά/τυπικά έκλεισε) την πρώτη αξιολόγηση του Μνημονίου - 3. Το ότι το εν λόγω μείγμα πολιτικής "αποτελείται ως επί το πλείστον από φορολογικές επιβαρύνσεις " δεν είναι κάτι το νέο. Το ότι, όμως, η ΤτΕ ευθέως θέτει ότι "επιδρούν αρνητικά στην οικονομική δραστηριότητα και επιβραδύνουν την ανάκαμψη", ειπωμένο ακριβώς τώρα, έχει μεγαλύτερη απήχηση ως καμπανάκι. Ή μάλλον ως καμπάνα!
Ακόμη πιο πολύ, η καταγραφή του ότι τα κύματα φορολογικών μέτρων - των διαδοχικών Μνημονίων, των διαφορετικών χρωμάτων Κυβερνήσεων (για σημαντικό μέρος της διαδρομής, δε, με ΥΠΟΙΚ τον ήδη Διοικητή της ΤτΕ..) - οδηγούν σε "μείωση των φορολογικών εσόδων (και) σε ονομαστικές τιμές", αλλά και "ως ποσοστό του ΑΕΠ υπολείπονται σταθερά του μέσου όρου της Ευρωζώνης (αλλά και) της ΕΕ", ένα περιγράφει: αδιέξοδο! Με κόφτη ή χωρίς κόφτη, αδιέξοδο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου