Νέα Πολιτική
του Αντώνη Παπαγιαννίδη*
Μέχρι και χρονικό ορίζοντα έθεσε ο Αμερικανός ΥΠΟΙΚ Τζακ Λιου – ο οποίος, μην το ξεχνάμε, είχε δώσει πριν ξεκινήσει για Αθήνα την πολυσήμαντη συνέντευξή του στους F.T. με την οποία ευθέως καλούσε τους «εταίρους» της Ελλάδας σε πιο εποικοδομητική στάση στο θέμα της ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους λόγω και της γεωπολιτικής αστάθειας στην περιοχή εξαιτίας των γεγονότων της Τουρκίας – για την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων περί το χρέος. Ανέφερε ως όριο την αποχώρηση του Μπαράκ Ομπάμα απο την Προεδρία στις ΗΠΑ, δηλαδή το τέλος της φετεινής χρονιάς! Επιπλέον, στις συζητήσεις του και με τον Αλέξη Τσίπρα και με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, προχώρησε στην αυτονόητη – αλλά πάντα είναι καλό τα αυτονόητα να στα λέει ο ΥΠΟΙΚ των ΗΠΑ – ότι «το να μειωθεί το ενδεχόμενο συνεχιζόμενων διαπραγματεύσεων» είναι απαραίτητο, προκειμένου «να ανακτηθεί ο ενθουσιασμός των επενδυτών για την Ελλάδα». Και χωρίς επενδύσεις δεν έχει ανάκαμψη. Ενώ χωρίς ανάκαμψη κανένα Πρόγραμμα/Μνημόνιο δεν βγαίνει πέρα…
Αυτού του είδους οι τοποθετήσεις δείχνουν – με τις ημέρες ακριβώς με τις οποίες συνέπεσαν , δηλαδή με την συζήτηση στην Βουλή για το θεσμικό πλαίσιο των επόμενων εκλογικών αναμετρήσεων στην όμορφή μας χώρα… – πόσο άμεση θα είναι η σκιά των διαπραγματεύσεων του φθινοπώρου (η σκιά του Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε, να το πούμε ευθέως!) στην σταδιακή διαμόρφωση των συνθηκών του πολιτικού συστήματος «στον αστερισμό της απλής αναλογικής».
Τι εννοούμε; Ότι η βαθύτερη ένταση, η μέχρις εχθρότητας και πάντως με ιδιαίτερα υποτιμητικές εκφράσεις «συζήτηση» στην Βουλή (όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ/ΔηΣυμπ, «φωνή μεν φωνή Φώφης, χείρες δε χείρες Βαγγέλη Βενιζέλου») πάει να εγκαταστήσει στην σκηνή ένα δίπολο . Από την μια μεριά έχει το σημερινό κυβερνητικό συνασπισμό (με έναν ΣΥΡΙΖΑ που ναι μεν δημοσκοπικά υποχωρεί αλλά με συσπείρωση μόλις λίγο πάνω από 50%, συν τους ΑΝΕΛ δημοσκοπικά υπερσυμπιεσμένους), απο την άλλη μια ΝΔ προπορευόμενη δημοσκοπικά (πλην με συσπείρωση στο 85% και σε αγωνιώδη αναζήτηση μηνύματος και αφηγήματος κοκ που να φέρνει υπόσχεση καινούργιων ψήφων), συν το στρατηγικά πλεον συμπορευόμενο ΠΑΣΟΚ/ΔηΣυμπ και με ολίγην απο ΠΟΤΑΜΙ.
Τώρα, περίπου όλοι οι εξωτερικοί παράγοντες – πιο πρόσφατα οι Μοσκοβισί και Λιου, παραπάνω σταθερά το ΔΝΤ, η Γερμανική Σοσιαλδημοκρατία, ο Ομπάμα…. – ωθούν προς μια άμεση διαπραγματευτική προώθηση του θέματος «ελάφρυνση του Ελληνικού χρέους». Οπότε η τάση για να περάσει η επανισορρόπηση του εσωτερικού πολιτικού σκηνικού μέσα απο ένα αντιπαραθετικό διαπραγματευτικό φθινόπωρο, ένα φθινόπωρο που (κανονικά) θα είχε μια πολύ πιο βατή δεύτερη αξιολόγηση/review δημιουργεί δυσάρεστες προοπτικές και για το βάθρο της αυριανής πολιτικής σκηνής στην μαγική μας χώρα. Με απλή αναλογική στον πέρα ορίζοντα, αλλά με ενδεχόμενη στρατηγική διπλών εκλογών κατά νουν, εύκολα φαντάζεται κανείς πώς θα μπορούσε να τρέξει μια ακόμη αντιπαραθετική φάση με αφορμή το χρέος…
*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου