Η επόμενη ημέρα του BREXIT

analyst

Η ΕΕ, χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν θα μπορεί πλέον να θεωρεί πως εκπροσωπεί την Ευρώπη, οι αγορές δοκιμάζουν ήδη πόσο ανθεκτική είναι η Ευρωζώνη, το GREXIT επανέρχεται, ενώ κερδισμένη είναι η Ρωσία – αν και θα εξαρτηθεί από τις ενέργειες των Η.Π.Α.

του Άρη Οικονόμου

«Οι έννοιες της ελευθερίας, καθώς επίσης της ανεξαρτησίας,είναι μέσα στα «γονίδια» όλων των ανθρώπων, καθώς επίσης των εθνικών κρατών τους – ενώ είναι πρόθυμοι να παραδώσουν ένα μέρος τους, να συμβιβαστούν με ορισμένες αναγκαίες παραχωρήσεις, όταν και εάν εισπράττουν ως αντάλλαγμα μεγαλύτερα οφέλη.

Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αποδέχθηκαν την καθορισμένη από τους νόμους και τους θεσμούς συμβίωση τους, την πληρωμή φόρων κοκ. – ενώ αποτελεί τη βασική αιτία, λόγω της οποίας  δημιουργήθηκαν οι κοινωνίες, τα κράτη, καθώς επίσης οι διακρατικές ενώσεις. Όταν τώρα τα ανταλλάγματα που ζητούνται είναι μεγαλύτερα από τα οφέλη ή/και όταν κινδυνεύουν να υποδουλωθούν σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο, τότε παύουν να είναι πρόθυμοι να συμβιβαστούν – οπότε οι εν λόγω κοινωνίες, τα κράτη και οι ενώσεις τους διαλύονται«.

Ανάλυση

Το βρετανικό δημοψήφισμα δεν είναι δεσμευτικό, αποτελώντας εν πρώτοις μία πρόταση για να ψηφιστεί ή μη από τη Βουλή – ενώ η παραίτηση του πρωθυπουργού της χώρας σημαίνει πως η απόφαση θα ληφθεί από την επόμενη Βουλή που θα προκύψει. Με δεδομένο δε το ότι, η διαφορά μεταξύ του ΝΑΙ και του ΟΧΙ δεν ήταν πολύ μεγάλη, καθώς επίσης λόγω της διάσπασης του Ηνωμένου Βασιλείου σε δύο τμήματα, με κριτήριο τα αποτελέσματα, δεν είναι καθόλου απίθανο να ανακοινωθεί μελλοντικά ένα νέο δημοψήφισμα.

Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί εν πρώτοις ένα μεγάλο κίνδυνο για τη συνοχή του Ηνωμένου Βασιλείου – αφού θεωρείται εύλογα ότι, από τις χώρες που ψήφισαν ΝΑΙ η Σκωτία θα επιδιώξει την ανεξαρτησία της, ενώ η Βόρεια Ιρλανδία την ένωση της με την Ιρλανδία (γράφημα).

Επεξήγηση γραφήματος: Αποτελέσματα ανά χώρα – Με μπλε το ΝΑΙ στην ΕΕ, με κόκκινο το ΟΧΙ. Αγγλία, Σκωτία, Ουαλία, Βόρεια Ιρλανδία.

Περαιτέρω, ακόμη και αν ψηφισθεί από τη νέα Βουλή η αποχώρηση από την ΕΕ, θα απαιτηθούν τουλάχιστον δύο χρόνια διαπραγματεύσεων, όπως έχουμε ήδη αναφέρει (άρθρο) – ενώ μέχρι τότε η Βρετανία θα παραμείνει μέλος. Όσον αφορά τις οικονομικές επιπτώσεις, τόσο για την ΕΕ, όσο και για τη Βρετανία, θα εξαρτηθούν από τις συμφωνίες που θα υπογραφούν – οι οποίες θα διαρκέσουν ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Εν τούτοις, η ψήφος του βρετανικού λαού αποτελεί ένα άνευ προηγουμένου πλήγμα για την εικόνα της ΕΕ – αφού αποφάσισε να αποχωρήσει ένα κράτος, η δημοκρατική παράδοση του οποίου είναι κατά πολύ μεγαλύτερη, από εκείνη όλων των άλλων μεγάλων χωρών της ηπείρου μας και όχι μόνο.

Μία χώρα που, παρά τα λάθη της, επενέβαινε πάντοτε με θετικό τρόπο στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα – έχοντας βοηθήσει να δοθεί τέλος στις μεγάλες καταστροφές που προκάλεσε ο Ναπολέων, αργότερα η γερμανική αυτοκρατορία και τελικά ο ναζιστικός παραλογισμός, ξανά με ένοχο τη Γερμανία. Η βασική αιτία του BREXIT πάντως δεν είναι ούτε το μεταναστευτικό, ούτε η οικονομική κρίση – αλλά, αναμφίβολα, η μετατροπή της ΕΕ σε μία αμερικανική φυλακή με γερμανούς δεσμοφύλακες, όπου

(α) οι μεν πρώτοι, οι Η.Π.Α., επιθυμούν να επιβάλλουν τις νεοφιλελεύθερες συμφωνίες τους εις βάρος των κρατών και των Πολιτών τους (ανάλυση) – μετατρέποντας την ΕΕ σε άβουλη αποικία των πολυεθνικών τους, καθώς επίσης του χρηματοπιστωτικού κτήνους, ενώ

(β)  οι δεύτεροι απομυζούν τους πάντες με το μερκαντιλισμό που έχουν υιοθετήσει, έχοντας ενδεχομένως στόχο αρχικά την κατοχή της ηπείρου μας με οικονομικά όπλα και στη συνέχεια την ανεξαρτητοποίηση τους από τις Η.Π.Α. – αφού θα έχουν δημιουργήσει πλέον την αυτοκρατορία τους.

Όσον αφορά τώρα τη Βρετανία, η πλήρης υποταγή της Γαλλίας στη Γερμανία αποτελεί μία τραγωδία για την ίδια – αφού έχει χάσει πλέον τον παραδοσιακό ρόλο της ως εκείνος ο διαιτητής, ο οποίος φροντίζει για τη διατήρηση της ισορροπίας της Ευρώπης.

Από τη μία πλευρά λοιπόν δεν είναι πια η αυτοκρατορία των θαλασσών, με την ισχυρότερη οικονομία, καθώς επίσης με το σημαντικότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, προνόμια που έχουν πια κατακτηθεί από τις Η.Π.Α., ενώ από την άλλη απομακρύνθηκε από την Ευρώπη – οπότε ουσιαστικά δεν έχει καμία ιστορική αποστολή, έχοντας απομονωθεί στον εαυτό της.

Όσον αφορά την ΕΕ, χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα μπορεί να θεωρεί πως εκπροσωπεί την Ευρώπη – να διαχειρίζεται δηλαδή τα ευρωπαϊκά θέματα, ως ο υψηλότερος θεσμός της Δημοκρατίας. Εκτός αυτού, θα είναι πολύ πιο αδύναμη οικονομικά, αμυντικά και γεωπολιτικά – ενώ οι διατλαντικές συμφωνίες δεν φαίνεται πως θα επιτευχθούν, με κριτήριο την αλματώδη αύξηση του ευρωσκεπτικισμού, λόγω της εξόδου της Βρετανίας.

Συνεχίζοντας, η Δύση θα αποδυναμωθεί επίσης ως σύνολο, ενώ η ψηφοφορία θα λειτουργήσει μεταδοτικά – με την έννοια πως θα ζητήσουν πολλές άλλες χώρες να διενεργηθεί κάτι αντίστοιχο, γεγονός που θα θεωρηθεί ως μία ψήφος δυσαρέσκειας ή μομφής απέναντι στις Βρυξέλες. Η ακροδεξιά στην Ολλανδία το απαιτεί ήδη, το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο θα ακολουθήσει, ενώ το εχθρικό προς την Ευρώπη κόμμα του Ιταλού ηθοποιού έχει ήδη δηλώσει πως θα το επιδιώξει.

Φαίνεται λοιπόν πως η καγκελάριος, απαιτώντας αχόρταγα τα πάντα, χωρίς κανένα συναίσθημα αλληλεγγύης και κανέναν ηθικό ενδοιασμό,ίσως καταφέρει να διαλύσει την Ευρώπη πριν τις γερμανικές εκλογές – έχοντας προκαλέσει επί πλέον τη ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς στα περισσότερα κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, αφού προηγουμένως υποχρέωσε σε μεγάλες ήττες και σε εξευτελιστικούς συμβιβασμούς την αριστερά, κυρίως στην Ελλάδα.

Επίλογος

Συμπερασματικά η ΕΕ αμφιταλαντεύεται επικίνδυνα, το ταμπού της εξόδου έπαψε να υπάρχει, η πόρτα της φυλακής άνοιξε δηλαδή, ενώ οι αγορές θα δοκιμάσουν κατά πόσον ισχύει κάτι ανάλογο για την Ευρωζώνη– κρίνοντας από τα επιτόκια των κρατικών ομολόγων της περιφέρειας, τα οποία άρχισαν ήδη να αυξάνονται (γράφημα), καθώς επίσης από τις βαριές απώλειες των χρηματιστηριακών δεικτών. Λογικά λοιπόν θα επανέλθει το GREXIT – αφού η Ελλάδα είναι σήμερα ο πλέον αδύναμος κρίκος της νομισματικής ένωσης, χωρίς καμία απολύτως προοπτική για την οικονομία της.

Επεξήγηση γραφήματος: Αλλαγές στα επιτόκια των κρατικών ομολόγων της ευρωπαϊκής περιφέρειας (spreads).

Περαιτέρω, η ηγεμονία της Γερμανίας θα αμφισβητηθεί σοβαρά, ιδιαίτερα από τα απεργιακά κινήματα της Γαλλίας, η οποία απειλείται από έναν εμφύλιο πόλεμο (άρθρο) – ενώ είναι αμφίβολο εάν οι Βρετανοί κερδίσουν τελικά κάτι από το δημοψήφισμα, κυρίως επειδή η οικονομία τους είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Επίσης λόγω του ότι θα ενισχυθούν τα αποσχιστικά κινήματα από τις δύο χώρες, στις οποίες υπερίσχυσε το ΝΑΙ – από τη Σκωτία και τη Β. Ιρλανδία.

Ο μεγάλος κερδισμένος πάντως φαίνεται πως είναι η Ρωσία, η οποία θα έχει απέναντι της μία πιο αδύναμη ΕΕ, δυσκολότερο να της επιβάλλει νέες κυρώσεις – ενώ οι Η.Π.Α. ανήκουν στους χαμένους, μεταξύ άλλων επειδήδεν είναι απίθανη η σύγκλιση της Γερμανίας και της Γαλλίας με τη Ρωσία, οπότε η πλήρης αποδυνάμωση της γεωπολιτικής τους στρατηγικής.

Ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας αναζητάει ήδη το διάλογο με τον πρόεδρο Putin αντί για κυρώσεις, η M. Le Pen τον συμπαθεί, ενώ ο Ιταλός πρωθυπουργός ανήκει επίσης στους οπαδούς του Ρώσου ηγέτη – αν και οι Η.Π.Α. δεν πρόκειται να το επιτρέψουν, αποφασίζοντας ενδεχομένως να θυσιάσουν τη Γερμανία.

Εδώ οφείλει να υπενθυμίσει κανείς ότι, διατηρούν εκεί την ισχυρότερη βάση τους στον πλανήτη – κάτι που θα έπρεπε να προβληματίσει ιδιαίτερα τους Γερμανούς Πολίτες, οι οποίοι είναι άδικο να πληρώσουν ξανά ακριβά τα λάθη, την έλλειψη γενναιοδωρίας, το στενό ορίζοντα, την αμετροέπεια, την αλαζονεία και την ισχυρογνωμοσύνη μίας ακόμη κυβέρνησης τους.

Ολοκληρώνοντας, από οικονομικής πλευράς θα εξαρτηθούν πολλά από το είδος του ενδεχόμενου διαζυγίου της ΕΕ με τη Βρετανία – όπου, εάν ο χωρισμός είναι καθαρός και όχι βρώμικος, τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα δεν θα είναι τόσο οδυνηρά, παρά το βραχυπρόθεσμο πανικό. Με δεδομένο δε το ότι, η Βρετανία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ, μετά τις Η.Π.Α. και πριν από την Κίνα, κανένας δεν πρόκειται να κερδίσει από ένα άσχημο διαζύγιο – οπότε δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο.

Ο επόμενος σταθμός πάντως του ευρωπαϊκού δράματος είναι οι εκλογές στην Ισπανία την Κυριακή – σε μία χώρα που μαίνεται η διαφθορά, ενώ είναι έτοιμη να καταρρεύσει πολιτικά, ειδικά εάν δεν αλλάξουν ούτε αυτή τη φορά οι κομματικοί συσχετισμοί. Το γεγονός δε ότι, υπάρχουν επίσης αποσχιστικά κινήματα στο εσωτερικό της, είναι ένας επί πλέον προβληματισμός – ο οποίος δεν μπορεί να εκτιμηθεί τόσο εύκολα.