του Αντώνη Παπαγιαννίδη
Να ξεκινήσουμε απ' εκείνο που, παραδόξως, δεν είδαμε να συζητιέται τις πρώτες ώρες μετά την έκβαση του βρετανικού δημοψηφίσματος, του Brexit. Ξεκινάει τώρα - υποχρεωτικά - η μακρά, περίπλοκη, τεχνική διαδικασία απεμπλοκής της Μεγ. Βρετανίας από το πυκνό πλέγμα δεσμεύσεων που αποτελεί η συμμετοχή μιας χώρας στην ΕΕ. (Κάτι πολύ βαθύτερο, κάτι πολύ πιο μόνιμο - νομίζουμε - απ' ό,τι η συμμετοχή στην Ευρωζώνη). Γι’ αυτού του είδους την δουλειά, θυμίζουμε, είναι φτιαγμένη η ίδια η "Ευρώπη", οι μηχανισμοί της ΕΕ. Γι’ αυτό, και όχι για πολιτικές αναφλέξεις και εύκολες τοποθετήσεις.
Το "ΟΧΙ" των Βρετανών στην συνεχιζόμενη συμμετοχή της χώρας τους - μεγάλης οικονομίας, δυναμικού και πάντως υπολογίσιμου παίκτη στα διεθνή, κυρίως όμως με βαθιά παράδοση στο δημοκρατικό παιχνίδι - και μάλιστα όπως ήρθε μετά από μια πικρή, διχαστική προεκλογική καμπάνια που είχε και το τραγικό στοιχείο με την δολοφονία της Τζο Κοξ, βάζει την ίδια την Μεγ. Βρετανία σε νέα εποχή. Αλλά φέρνει και την Ευρώπη αντιμέτωπη με προβλήματα που έως τώρα επιμελώς σκουπίζονταν πάνω από το χαλί.
Ένα πρώτο είναι ότι η καθοδήγηση από τις ελίτ πείθει όλο και λιγότερο: την ίδια όμως στιγμή, η αφ' υψηλού αντιμετώπιση των λαών (που δεν παύουν να είναι η μόνη νοητή βάση, η μόνη νομιμοποίηση της εξουσίας), έρχεται και εκδικείται. Το δεύτερο είναι ότι η Ευρωπαϊκή τάση να ασκούνται πιέσεις με επίκληση των νομοτελειών μια της οικονομίας, μια της ενοποίησης, να γίνεται δηλαδή η διαχείριση δια της απειλής προς το εκλογικό σώμα, έχει όρια.
Μεγ. Βρετανία και Ευρώπη χρειάζεται τώρα να δουν πού θα το πάνε. Εμείς; Εμείς θα υποστούμε ούτως ή άλλως το κύμα, που ήδη σηκώνεται. Εκείνο το χιλιοειπωμένο, ότι βρισκόμαστε σε uncharted waters, σε που οι αχαρτογράφητα νερά είναι πλέον αλήθεια: αν δεν υπάρξει σοβαρή - και, κυρίως, διαπραγματευμένη! - αντιμετώπιση του Brexit, οι προφητείες περί ντόμινο διάλυσης θα βγουν αλήθεια.
economia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου