Νέα Πολιτική
του Αντώνη Παπαγιαννίδη*
Απο τις πρώτες αντιδράσεις επισήμως στο αποτέλεσμα Brexit που έβγαλε το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου υπήρξε εκείνη της Ανγκελας Μέρκελ. Άφησε βέβαια πρώτα τον Φρανσουά Ολάντ, αλλά και τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ να εκδηλωθούν – όμως, προτού μετακαλέσει η Γερμανία (στο Βερολίνο) τους ΥΠΕΞ των Έξη Ιδρυτικών μελών της ΕΟΚ/ΕΚ/ΕΕ και προτού διοργανωθεί η «κλειστή» Κορυφή Μέρκελ/Ολάντ/Ρέντσι/Τουσκ (πάλι στο Βερολίνο), η Γερμανίδα Καγκελάριος τοποθετήθηκε. Θα μας επιτραπεί να κρατήσουμε μια μόνο αποστροφή του – προσεκτικού, χωρίς δυσάρεστες αιχμές προς τους Βρετανούς (όπως π.χ. είχε η δήλωση των Τεσσάρων Προέδρων της ΕΕ – Τουσκ/Γιουνκέρ/Σουλτς/Ρούττε – που περίπου είπαν «καλά ξεκουμπίδια») – κειμένου της Μέρκελ. Εκείνη που, μιλώντας για την Ευρώπη η οποία θα συνεχίσει την πορεία της, την χαρακτήρισε «πολύμορφη και πολυσχιδή».
Αν πάρει κανείς αυτή την ακρούλα στα σοβαρά και αν την συνδυάσει με την (πικρότερη αλλά σοβαρή κι αυτή) ερμηνεία του παλαίμαχου Χριστιανοδημοκράτη του Ευρωκοινοβουλίου Ελμαρ Μπροκ – στενού συνεργάτη της Μέρκελ, παλιότερα και του ιστορικού Καγκελάριου Κολ ότι «ζήσαμε μια νίκη των συναισθημάτων επι των γεγονότων», θα μπορούσε να καταλήξει σε κάτι θετικό. Πάντως σε κάτι πολύ καλύτερο από την ένταση και την σχεδόν μοχθηρότητα με την οποία άλλοι φορείς της Ευρωορθοδοξίας – ας πούμε ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ που θεώρησε ότι πρόκειται για διαζύγιο σε μια σχέση που δεν είχε, δα και έρωτα. ή πάλι ο Μάρτιν Σουλτς που οργίστηκε για το ότι η έξοδος του Λονδίνου δεν έγινε αστραπιαία – υποδέχτηκαν την απόφαση των Βρετανών. (Πάντως σπεύδοντας να διακηρύξουν ότι σέβονται κλπ. το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Καμιά σχέση με την χοντράδα των Ευρωπαίων, ιδίως εκείνου το χολερικού Σαρκοζί όταν ο Γιώργος Παπανδρέου τόλμησε να προφέρει την λέξη «δημοψήφισμα» για την Ελλάδα!…).
Αμα κανείς δεχθεί ως ειλικρινή την διατύπωση αυτή της Μέρκελ – μαζί και με του άλλου πόλου του Γερμανικού πολιτικού συστήματος, του επικεφαλής των Σοσιαλδημοκρατών, Αντικαγκελάριου Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, την αντίδραση: «Ανάθεμα! Μια κακή μέρα για την Ευρώπη» – άμα δηλαδή δεχθεί ότι η Γερμανία συνειδητοποιεί πως η (Γερμανική, «τύπου Σόιμπλε») ανάγνωση της Ευρώπης ως χώρου ομοιομορφίας και πειθαρχίας και Προκρούστειας λογικής (ό,τι περισσεύει, κόβεται ό,τι λείπει, τεντώνεται) θα χρειαστεί εφεξής να υποχωρήσει για να δώσει την θέση της σε κάτι πιο συναινετικό, σε κάτι πιο ανεκτικό στην διαφορά, σε κάτι προπαντός πιο διαπραγματευμένο, τότε υπάρχει αύριο.
Όχι γι αυτήν την Ευρώπη, την Ευρώπη της απόστασης απο τους λαούς και της αυτάρεσκης επιβολής των ελίτ, αλλά για μιαν Ευρώπη διαφορετική. Κάτι τέτοιο πήγε να εκφράσει και ο Αλέξης Τσίπρας στην δική του τοποθέτηση μετά το δημοψήφισμα, όμως μάλλον περισσότερο κοιτούσε προς το εσωτερικό ακροατήριο.
(Εύλογα θα διερωτάσαι, φίλε αναγνώστη, γιατί μιλώντας για το ενδεχόμενο αύριο της «Ευρώπης» καταπιανόμαστε κυρίως με στάσεις Γερμανών. Απλό: το φάσμα της Γερμανικής Ευρώπης – αντί για μιας Ευρωπαϊκής Γερμανίας, τα γνωστά – δεν είναι πλέον φάσμα. Είναι πραγματικότητα. Γι αυτό και όλα/όλοι συγκαλούνται/μετακαλούνται στο Βερολίνο. Και… πάνε).
*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου