Outside the Wall
Γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος, Συγγραφέας
Θα κάνουμε συμβιβασμούς, δήλωσε στον ΣΕΒ ο πρωθυπουργός. Δεν θα υποχωρήσω, δήλωσε ο Βαρουφάκης και «ξέρω πως αργά ή γρήγορα θα φύγω». Η αποκρυπτογράφηση των λέξεων που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων είναι δύσκολη και ο καθένας αυτό που δεν καταλαβαίνει το ερμηνεύει καταπώς θέλει. Η ατμόσφαιρα η πολιτική είναι πυρακτωμένη. Το λάδι στη φωτιά το ρίχνουν τα ηλεκτρονικά μέσα και εντός της χώρας μας και εκτός. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση γι' αυτό και θα πρέπει να αντιδράσει επιθετικά. Το πρόβλημα δεν είναι μια συμφωνία για τον ΦΠΑ που τόσος λόγος γίνεται, ούτε τα επιμέρους θέματα, όπως η αναγκαία ρευστότητα, αλλά μια συνολική συμφωνία αμοιβαίας αποδοχής που δεν θα έχει υστερόγραφο, ούτε θα παραπέμπει σε μια άλλη συμφωνία.
Η όποια εκκρεμότητα θα λειτουργήσει σαν το μαρτύριο της σταγόνας. Η αγωνία του ελληνικού λαού δεν γίνεται αγώνας υπεράσπισης των κεκτημένων εδώ και χρόνια, αλλά φόβος και υποταγή μέσα σε μια λογική πως ας κρατήσουμε αυτά που έχουν απομείνει, γιατί αύριο θα είναι χειρότερα. Το μη χείρον βέλτιστον στην πολιτική μπορεί να λειτουργεί ισορροπιστικά, αλλά κάθε φορά μάς πηγαίνει προς τα πίσω. Δεν οδηγεί στη ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα ούτε στη σύγκρουση με την ελίτ του κεφαλαίου της Ενωμένης Ευρώπης της Γερμανίας, που θέλει να είμαστε χρεωμένοι και υποταγμένοι.
Αν δεν θέσουμε συνολικά και πολιτικά το πρόβλημα του χρέους που πρέπει να μηδενιστεί και η Ευρώπη ολόκληρη να ανασάνει, καθότι δεν υποφέρουμε μόνο εμείς όταν η ανεργία καλπάζει και πουθενά ούτε στη Γερμανία γίνονται παραγωγικές επενδύσεις, τότε οι μάχες σε επικοινωνιακό πολιτικό επίπεδο θα δημιουργούν συγχύσεις και η κοινωνική κατάθλιψη θα αυξάνεται.
Δεν υπάρχει επιστροφή. Οι μνημονιακές δυνάμεις δεν μπορούν να ανασυντεθούν ούτε να ξαναϋπάρξουν. Το θέμα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να δημιουργήσει κοινωνικές συμμαχίες με στόχο τη συνολική ανατροπή της Ενωμένης Ευρώπης που έχει φάει τα «ψωμιά» της...
Ο προβληματισμός και οι εσωτερικές αναταράξεις υπάρχουν και θα υπάρξουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που αυτές θα λειτουργούν σε μια βάση «εμείς τα λέγαμε σε διάφορες εκδηλώσεις και τα ακούγαμε πάλι εμείς». Η ελληνική κοινωνία δεν είναι ενημερωμένη, ο ελληνικός λαός δεν είναι σε θέση να συγκρουστεί, δεν την προετοιμάζει κανείς για το ενδεχόμενο αυτό. Ή θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλήρωμα του συστήματος, μια δήθεν διαφορετική σοσιαλδημοκρατία ή θα γίνει μια αριστερή επαναστατική δύναμη που οι ιστορικές συνθήκες την καλούν να παίζει τον καταλυτικό ρόλο για όλη την Ευρώπη, καθότι η οικονομική κρίση εξαπλώνεται και η σύγκρουση θα είναι αναμενόμενη και αναπότρεπτη, γιατί κανένας δεν παραδίδει αμαχητί την όποια εξουσία κατέχει.
Η συμβιβαστική ισορροπιστική προσπάθεια με αναλογικά χαρακτηριστικά των συνιστωσών που απαρτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αρνητικά και σε επίπεδο προσώπων. Αυτό που έγινε στην ΕΡΤ δεν έχει να κάνει με το καινούργιο ανεξάρτητο πνεύμα που κατακτήθηκε από τους απολυμένους της ΕΡΤopen, που δημιούργησαν έναν συνεταιριστικό σταθμό κι ένα κύτταρο δημοκρατίας και ελευθερίας.
Η επιλογή και η επιβολή προσώπων και καταστάσεων δεν εγγυώνται ούτε τη δημόσια ούτε την ανεξάρτητη ΕΡΤ ΑΕ, η οποία θα αλλάξει απλώς όνομα και από ΝΕΡΙΤ θα λέγεται από τη Δευτέρα Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση.
Πηγή: ethnos
Θα κάνουμε συμβιβασμούς, δήλωσε στον ΣΕΒ ο πρωθυπουργός. Δεν θα υποχωρήσω, δήλωσε ο Βαρουφάκης και «ξέρω πως αργά ή γρήγορα θα φύγω». Η αποκρυπτογράφηση των λέξεων που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων είναι δύσκολη και ο καθένας αυτό που δεν καταλαβαίνει το ερμηνεύει καταπώς θέλει. Η ατμόσφαιρα η πολιτική είναι πυρακτωμένη. Το λάδι στη φωτιά το ρίχνουν τα ηλεκτρονικά μέσα και εντός της χώρας μας και εκτός. Η κυβέρνηση βρίσκεται σε δύσκολη θέση γι' αυτό και θα πρέπει να αντιδράσει επιθετικά. Το πρόβλημα δεν είναι μια συμφωνία για τον ΦΠΑ που τόσος λόγος γίνεται, ούτε τα επιμέρους θέματα, όπως η αναγκαία ρευστότητα, αλλά μια συνολική συμφωνία αμοιβαίας αποδοχής που δεν θα έχει υστερόγραφο, ούτε θα παραπέμπει σε μια άλλη συμφωνία.
Η όποια εκκρεμότητα θα λειτουργήσει σαν το μαρτύριο της σταγόνας. Η αγωνία του ελληνικού λαού δεν γίνεται αγώνας υπεράσπισης των κεκτημένων εδώ και χρόνια, αλλά φόβος και υποταγή μέσα σε μια λογική πως ας κρατήσουμε αυτά που έχουν απομείνει, γιατί αύριο θα είναι χειρότερα. Το μη χείρον βέλτιστον στην πολιτική μπορεί να λειτουργεί ισορροπιστικά, αλλά κάθε φορά μάς πηγαίνει προς τα πίσω. Δεν οδηγεί στη ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα ούτε στη σύγκρουση με την ελίτ του κεφαλαίου της Ενωμένης Ευρώπης της Γερμανίας, που θέλει να είμαστε χρεωμένοι και υποταγμένοι.
Αν δεν θέσουμε συνολικά και πολιτικά το πρόβλημα του χρέους που πρέπει να μηδενιστεί και η Ευρώπη ολόκληρη να ανασάνει, καθότι δεν υποφέρουμε μόνο εμείς όταν η ανεργία καλπάζει και πουθενά ούτε στη Γερμανία γίνονται παραγωγικές επενδύσεις, τότε οι μάχες σε επικοινωνιακό πολιτικό επίπεδο θα δημιουργούν συγχύσεις και η κοινωνική κατάθλιψη θα αυξάνεται.
Δεν υπάρχει επιστροφή. Οι μνημονιακές δυνάμεις δεν μπορούν να ανασυντεθούν ούτε να ξαναϋπάρξουν. Το θέμα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να δημιουργήσει κοινωνικές συμμαχίες με στόχο τη συνολική ανατροπή της Ενωμένης Ευρώπης που έχει φάει τα «ψωμιά» της...
Ο προβληματισμός και οι εσωτερικές αναταράξεις υπάρχουν και θα υπάρξουν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο που αυτές θα λειτουργούν σε μια βάση «εμείς τα λέγαμε σε διάφορες εκδηλώσεις και τα ακούγαμε πάλι εμείς». Η ελληνική κοινωνία δεν είναι ενημερωμένη, ο ελληνικός λαός δεν είναι σε θέση να συγκρουστεί, δεν την προετοιμάζει κανείς για το ενδεχόμενο αυτό. Ή θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλήρωμα του συστήματος, μια δήθεν διαφορετική σοσιαλδημοκρατία ή θα γίνει μια αριστερή επαναστατική δύναμη που οι ιστορικές συνθήκες την καλούν να παίζει τον καταλυτικό ρόλο για όλη την Ευρώπη, καθότι η οικονομική κρίση εξαπλώνεται και η σύγκρουση θα είναι αναμενόμενη και αναπότρεπτη, γιατί κανένας δεν παραδίδει αμαχητί την όποια εξουσία κατέχει.
Η συμβιβαστική ισορροπιστική προσπάθεια με αναλογικά χαρακτηριστικά των συνιστωσών που απαρτίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αρνητικά και σε επίπεδο προσώπων. Αυτό που έγινε στην ΕΡΤ δεν έχει να κάνει με το καινούργιο ανεξάρτητο πνεύμα που κατακτήθηκε από τους απολυμένους της ΕΡΤopen, που δημιούργησαν έναν συνεταιριστικό σταθμό κι ένα κύτταρο δημοκρατίας και ελευθερίας.
Η επιλογή και η επιβολή προσώπων και καταστάσεων δεν εγγυώνται ούτε τη δημόσια ούτε την ανεξάρτητη ΕΡΤ ΑΕ, η οποία θα αλλάξει απλώς όνομα και από ΝΕΡΙΤ θα λέγεται από τη Δευτέρα Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση.
Πηγή: ethnos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου