Κι όμως, τα τελεσίγραφα, οι εκβιασμοί και οι ταπεινώσεις εκ μέρους των πιστωτών δεν αποτελούν μονόδρομο για την ελληνική κυβέρνηση. Το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους της Βουλής (εδώ η ιστοσελίδα της Επιτροπής), που δόθηκε στη δημοσιότητα την Πέμπτη 18 Ιουνίου και σύντομα θα είναι διαθέσιμο και στα ελληνικά, τεκμηριώνει με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια, στη βάση διεθνών ρητρών και πρόσφατων δεδικασμένων, ότι η μονομερής διαγραφή του δημόσιου χρέους είναι εφικτή. Η στάση πληρωμών και η αποκήρυξη του χρέους, με όρους κυρίαρχου κράτους, αποτελεί μια ρεαλιστική εναλλακτική και την μόνη φιλολαϊκή λύση στο ακανθώδες πρόβλημα του χρέους που σέβεται το διεθνές δίκαιο και αναγνωρίζει την προτεραιότητα που έχουν τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα του πληθυσμού (από το δικαίωμα στην εργασία και την στέγαση, μέχρι την παιδεία και την υγεία) έναντι των συμφερόντων των πιστωτών.
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ
Αναφέρει κατά λέξη, από την εισαγωγή κιόλας, το προκαταρκτικό πόρισμα: «Τα νομικά επιχειρήματα που επιτρέπουν σε ένα κυρίαρχο κράτος να αποκηρύξει μονομερώς το παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο χρέος είναι πολλαπλά· όσον αφορά την ελληνική περίπτωση, μια τέτοια μονομερής κυριαρχική πράξη θα μπορούσε να θεμελιωθεί στα εξής επιχειρήματα: κατ’ αρχάς στην κακή πίστη την οποία επέδειξαν οι δανειστές, ωθώντας την Ελλάδα να παραβιάσει το εσωτερικό της δίκαιο και τις διεθνείς της υποχρεώσεις σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στη νομική υπεροχή και προτεραιότητα των ανθρώπινων δικαιωμάτων απέναντι σε διεθνείς συμφωνίες, όπως εκείνες που υπέγραψαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις με τους δανειστές ή με την Τρόικα. Τη χρήση καταναγκασμού. Την επιβολή άδικων και ανεπιεικών όρων, οι οποίοι παραβιάζουν κατάφωρα το Σύνταγμα και την εθνική κυριαρχία. Τέλος, το δικαίωμα το οποίο αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο στο κράτος, να λαμβάνει μέτρα ενάντια σε παράνομες ενέργειες δανειστών, οι οποίες πλήττουν τη δημοσιονομική του κυριαρχία, το υποχρεώνουν να αποδεχθεί παράνομα, αθέμιτα και επονείδιστα χρέη, και παραβιάζουν την οικονομική του αυτοδιάθεση και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.Όσον αφορά τη μη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, κάθε κράτος έχει νόμιμο δικαίωμα να επικαλείται την ύπαρξη κατάστασης ανάγκης σε εξαιρετικές περιστάσεις, προκειμένου να διαφυλάξει ουσιώδη συμφέροντα τα οποία απειλούνται από μείζονα και παρόντα κίνδυνο. Σε τέτοια περίπτωση το κράτος μπορεί να απαλλαγεί από την εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεών του, οι οποίες επαυξάνουν τον κίνδυνο, όπως συμβαίνει με τις εκκρεμείς δανειακές συμβάσεις. Τέλος, τα κράτη έχουν δικαίωμα να κηρύξουν μονομερώς αδυναμία πληρωμής (insolvency) όταν δεν είναι βιώσιμη η εξυπηρέτηση του χρέους, στην οποία περίπτωση δεν διαπράττουν διεθνώς παράνομη πράξη και, επομένως, δεν φέρουν ευθύνη».
Το προκαταρκτικό πόρισμα, που βρίσκεται σε πλήρη εναρμόνιση με την άποψη που έχει η ελληνική κοινωνία για το χρέος και τους αιματηρούς αγώνες που έδωσε την προηγούμενη πενταετία για να μην πληρωθεί, είναι ένα κείμενο βαθιά πολιτικό. «Τα “προγράμματα διάσωσης” βασίζονταν σε ολοφάνερα εσφαλμένες παραδοχές κι η μη βιωσιμότητά τους ήταν προβλέψιμη. Ωστόσο, οι βασικοί τους στόχοι συνίστατο στη διάσωση των τραπεζών και των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα και στην αναγκαστική επιβολή νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα», αναφέρεται στο πέμπτο κεφάλαιο.
Το προκαταρκτικό πόρισμα είναι επίσης αποκαλυπτικό, φωτίζοντας πλευρές της υπερχρέωσης της Ελλάδας, που ουδέποτε τέθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στις διαπραγματεύσεις, ούτε καν στην δημόσια αντιπαράθεση. Στο τέταρτο κεφάλαιο για παράδειγμα όπου περιγράφονται οι τεχνικές λεπτομέρειες της χορήγησης των δανείων, το πόρισμα συμπεραίνει: «Η ανάλυση των περίπλοκων κειμένων αυτών των συμφωνιών αποκαλύπτει την χρήση των μηχανισμών οι οποίοι αντί να στηρίξουν την Ελλάδα επέτρεψαν να μεταφερθεί ο κύριος όγκος των νέων δανείων στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, επιταχύνοντας συνάμα την διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, μέσω της χρήσης χρηματοδοτικών μέσων. Η Ελλάδα έπρεπε να πληρώσει κάθε λογής καταχρηστικές δαπάνες γι’ αυτή τη διαδικασία».
Η σημαντικότερη ωστόσο συμβολή του πορίσματος του λογιστικού ελέγχου είναι ότι χωρίς αμφισημίες και διπλωματικές διατυπώσεις υποστηρίζει πως το δημόσιο χρέος δεν πρέπει να πληρωθεί, διαψεύδοντας όσους ανησυχούσαν μήπως καταλήξει να νομιμοποιήσει την πληρωμή του και τελικά γίνει μπούμερανγκ για το λαϊκό κίνημα, αντί να διευκολύνει την πάλη του: «Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζουμε στην Προκαταρκτική Έκθεση καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι σε θέση να πληρώσει το χρέος, αλλά και δεν πρέπει να το πληρώσει», αναφέρει η εισαγωγή. Και λίγο παρακάτω: «Ως εκ τούτου η Ελλάδα δεν πρέπει να πληρώσει αυτό το χρέος διότι είναι παράνομο, αθέμιτο και επονείδιστο», τονίζει!
Η Επιτροπή Αλήθειας εκδίδοντας ένα πόρισμα που ανταποκρίνεται πλήρως στις προσδοκίες της συγκρότησής της, από την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, έπραξε το καθήκον της δημιουργώντας ένα θετικό προηγούμενο που μπορεί να αξιοποιηθεί όχι μόνο από την κυβέρνηση, για να επιλέξει την ρήξη με τους πιστωτές, αλλά πρωτίστως από την κοινωνία. Όλους αυτούς, συγκεκριμένα, που υπέστησαν τις δραματικές συνέπειες της κρίσης χάνοντας την δουλειά τους και βλέποντας τον μισθό και την σύνταξή τους να εξανεμίζεται την προηγούμενη πενταετία. Σε αυτούς ακριβώς επαφίεται πλέον να υλοποιηθούν τα συμπεράσματα του πορίσματος!
leonidasvatikiotis.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου