Στον πάτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Το Ποντίκι

Το πακέτο της συμφωνίας μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών δεν είναι εύκολο να περάσει, όσες δικαιολογίες ή «ευφημισμούς» και αν χρησιμοποιήσουν τα κυβερνητικά και κορυφαία κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛΛ. Είναι απολύτως φυσιολογικό.

Ούτε από την «αντιμνημονιακή» πολιτική συγκρότηση των κομμάτων αυτών ούτε από την ατομική συνείδηση των βουλευτών -κάποιοι εκ των οποίων έχουν εγκαταλείψει τα «μνημονιακά» κόμματα για να ενταχθούν στις γραμμές των νυν συγκυβερνώντων - είναι εύκολο να περάσουν μέτρα τα οποία προαναγγέλλουν ύφεση. Και, κυρίως, είναι όμοια με αυτά που επί πέντε χρόνια δικαίως κατήγγελλαν καθώς οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή της κατάσταση.

Για όσους - ειδικά αυτοί που διακηρύττουν «ευρώ με κάθε θυσία» - έχουν ακόμη αμφιβολία για το ποια ακριβώς είναι η θέση της χώρας, καλό θα ήταν να ρίξουν μια ματιά στη στατιστική. Τα στοιχεία τα παραθέτει σε άρθρο του (στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 24.6.2015) ο Μανόλης Δραττάκης και αποδεικνύουν ότι οι πολιτικές που πρότειναν και επιμένουν να προτείνουν οι δανειστές κατά την τελευταία πενταετία οδήγησαν τη χώρα σε τροχιά βαλκανοποίησης.

Συγκεκριμένα,: το κατά κεφαλήν ΑΕΠ του 2014 σε σχέση με αυτό του 2009 στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 24,1%. Οι αμέσως χειρότερες επιδόσεις ήταν της Κύπρου με 14,8%, της Ισπανίας 9,7% και της Ιταλίας με 6,5%. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι κέρδισαν: Η Λιθουανία είχε αύξηση κατά 27,8% στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ και η Γερμανία κατά 8,1%.

Τα πέντε χρόνια συνεπούς δημοσιονομικής προσαρμογής που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις ψηφίζοντας και εφαρμόζοντας μνημόνια και δανειακές συμβάσεις έχουν τοποθετήσει την Ελλάδα κάτω από χώρες όπως Πορτογαλία, Μάλτα, Τσεχία, Σλοβενία, Σλοβακία, Λιθουανία, Εσθονία!

Αυτό που καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο περιγράφει την κατρακύλα στην οποία οδήγησαν τη χώρα οι μεγαλειώδεις πολιτικές των δανειστών είναι ότι το 2009 η Ελλάδα ήταν 5 μονάδες κάτω από τον μέσο όρο των 28 κρατών - μελών της Ε.Ε. ως προς το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Σήμερα αυτή η διαφορά είναι 28 μονάδες!

Απ’ όλα αυτά, έχουμε την εντύπωση, είναι προφανές ότι πέντε χρόνια λιτότητας όχι μόνο είναι πολλά, αλλά οδηγούν προς μια και μόνο κατεύθυνση: Στον πάτο!