ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Η είδηση δεν ήταν κι η πιο συνηθισμένη. Στην Ολλανδία όπου, υποτίθεται, το κοινωνικό ζήτημα τελεί υπό έλεγχο, έστω διαχείριση, η μεγαλύτερη εργατική ομοσπονδία ξεκίνησε διαδοχικές απεργιακές κινητοποιήσεις κατά της κεντροδεξιάς κυβέρνησης, που θα διαρκέσουν περισσότερο από έναν μήνα.
Την Τρίτη 19 Μαΐου ξεκίνησε η πρώτη κινητοποίηση των τραυματιοφορέων και των πληρωμάτων ασθενοφόρων. Οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι συγκαταλέγονται στους κλάδους που συμπεριλαμβάνει στο δυναμικό της η εργατική συνομοσπονδία FNV. Μαζί με αυτούς περιλαμβάνει επίσης από εργαζόμενους στην μεταλλουργία και βιομηχανικούς εργάτες μέχρι κάθε ειδικότητας δημοσίου υπαλλήλους, χωρίς να εξαιρούνται οι αστυνόμοι.
Πιο ευέλικτη εργασία!
Αιτία των εργατικών κινητοποιήσεων στη χώρα της τουλίπας είναι η απροθυμία της κυβέρνησης του Μαρκ Ρούτε να συμφωνήσει με τους αντιπροσώπους της εργατικής συνομοσπονδίας για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων. Καλύτερα όμως περιγράφει τα επίδικα των κινητοποιήσεων η Σασκία Μπούμανς, ερευνήτρια της εργατικής συνομοσπονδίας FNV, με την οποία μίλησαν τα Επίκαιρα: «Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν λήξει μεγάλες συλλογικές συμβάσεις εργασίας: Στις κατασκευές από την 1ηΙανουαρίου 2015, οι περισσότερες συλλογικές συμβάσεις στο λιανεμπόριο, με τις πιο πολλές απ’ αυτές εδώ και δύο χρόνια όπως στα σούπερ μάρκετ και στην μόδα, στους δημόσιους υπαλλήλους από τον Ιανουάριο του 2011, στην παιδική φροντίδα και το μέταλλο πιο πρόσφατα και μόλις τώρα κατέρρευσαν και οι διαπραγματεύσεις.
Στις περισσότερες διαπραγματεύσεις οι εργοδότες ήθελαν να προσθέσουν πιο ευέλικτη εργασία. Επιδίωκαν επίσης, για παράδειγμα στο λιανικό εμπόριο, την κατάργηση των μπόνους για δουλειά στα Σαββατοκύριακα, στις απογευματινές και νυχτερινές βάρδιες, στις άδειες. Ήθελαν επίσης την επέκταση της κανονικής εργάσιμης ημέρας από τις 8 στις 12 ώρες, όπως στις οικοδομές, κι επίσης την επέκταση της εργάσιμης εβδομάδας ή την εισαγωγή των ελαστικών εργάσιμων εβδομάδων σε ετήσια βάση.
Στην Ολλανδία, υπάρχουν περίπου 900 συλλογικές συμβάσεις εργασίας με την συνομοσπονδία FNV να συμμετέχει στις περισσότερες εξ αυτών, ενώ το 80% των ολλανδών εργαζομένων καλύπτεται από τέτοιες συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Αυτό το ποσοστό δεν έχει αλλάξει δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες παρά την μείωση της συνδικαλιστικής πυκνότητας. Κάτι, που ενοχλεί τις εργοδοτικές οργανώσεις κι ορισμένα πολιτικά κόμματα που αμφισβητούν την αντιπροσωπευτικότητα του συστήματος. Ενδεικτικά να σας αναφέρω πως στη βιομηχανία της φιλοξενίας (μπαρ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, κ.α.), όπου το ποσοστό οργάνωσης των εργαζομένων είναι 7%, η εργοδοσία δεν θέλει καμία νέα συλλογική σύμβαση… Η συνομοσπονδία FNV, που αποτελεί τη μεγαλύτερη συνδικαλιστική ένωση με περισσότερα από 1 εκ. μέλη, διεκδικεί αυξήσεις στους μισθούς 3%. Πρόκειται για ένα τολμηρό αίτημα για το ολλανδικό εργατικό κίνημα δεδομένου ότι τις τελευταίες δεκαετίες υποστήριξε την πολιτική συγκράτησης των μισθών.
Πιθανότατα, ως αποτέλεσμα της βαθιάς εσωτερικής κρίσης, της συνεχούς μείωσης της συνδικαλιστικής πυκνότητας (20%) και του γεγονότος ότι οι μισθοί των συλλογικών συμβάσεων δεν ακολούθησαν την πορεία του πληθωρισμού τα προηγούμενα 30 χρόνια, τώρα η FNV άλλαξε την στάση της απέναντι στην πολιτική συγκράτησης των μισθών. Έτσι, ανακοίνωσε τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που συμπίπτουν με μια πιο μαχητική ατμόσφαιρα η οποία κυριαρχεί στο εσωτερικό της. Πολλά μέλη, όπως επίσης και συνδικαλιστικά στελέχη πιστεύουν ότι τώρα πρέπει να δείξουν την δύναμή τους. Μένει να δούμε αν θα το καταφέρουν δεδομένου ότι για πολλά χρόνια, παρότι η Ολλανδία έχει το πιο ευέλικτο εργατικό δυναμικό στην ΕΕ, η FNV δεν ήθελε κινητοποιήσεις κι απεργίες, κι ήταν ένας “υπεύθυνος εταίρος”»…
Η γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια κι η περίοδος εργατικών κινητοποιήσεων που ξεκινάει στην Ολλανδία προσφέρεται ωστόσο για πολλά περαιτέρω συμπεράσματα, αν εξετάσουμε καλύτερα τον χαρακτήρα της οικονομίας. Πολύ περισσότερο να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι συγκρίσιμες εργατικές κινητοποιήσεις είναι σε εξέλιξη και σε άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία, με πρωταγωνιστές του σιδηροδρομικούς…
Συμπέρασμα πρώτο: Η έξοδος από την κρίση δεν σηματοδοτεί την βελτίωση των εργατικών αμοιβών. Η Ολλανδία το 2013 και το 2014 είδε το ΑΕΠ της να αυξάνεται, ξεπερνώντας την κρίση του 2012 που προκάλεσε μια μικρή μεν (σχεδόν 0,5%) αλλά αισθητή πτώση στην αξία των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών. Παρόλα αυτά οι περικοπές κοινωνικών δαπανών κι οι αυξήσεις φόρων συνολικού ύψους 46 δις. ευρώ που επιβλήθηκαν τότε ήρθαν για να …μείνουν κι έτσι στην περίοδο της ανάκαμψης ουδέποτε καλύφθηκαν αυτά τα κενά. Το ίδιο συνέβη και με τους μισθούς και τα μεροκάματα. Εντυπωσιακή δε είναι κι σταθεροποίηση της ανεργίας στο 7%, όπως φαίνεται στο διάγραμμα, που επιβεβαιώνει τον διεθνή χαρακτήρα του φαινομένου της «ανάκαμψης χωρίς τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας». Συμβαίνει, με άλλα λόγια, και στον πυρήνα της ευρωζώνης η άνοδος του ΑΕΠ να μην συνδυάζεται με την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αυξάνοντας έτσι με σταθερό ρυθμό το μέγεθος του εφεδρικού στρατού εργασίας…
Οι εξαγωγές δεν ξορκίζουν την κρίση
Συμπέρασμα δεύτερο: Ο εξαγωγικός προσανατολισμός δεν απαλλάσσει μια οικονομία από κρίσεις ούτε εξασφαλίζει την γενική ευημερία. Η Ολλανδία αποτελεί χώρα πρότυπο για όσους υποδεικνύουν την διεθνοποίηση των οικονομικών δραστηριοτήτων και την οργανική ένταξη στον παγκόσμιο καταμερισμό ως το φάρμακο δια πάσαν νόσον, στον αντίποδα οικονομιών που ανάγουν την εσωτερική κατανάλωση ως κινητήρια δύναμη της μεγέθυνσης… Αποτελώντας την 5η μεγαλύτερη οικονομία και τον 3ο μεγαλύτερο εξαγωγέα της ευρωζώνης, την 6η χώρα σε σειρά κατάταξης στην υποδοχή άμεσων ξένων επενδύσεων και με το 65% του ΑΕΠ της να προέρχεται από εξαγωγές εμπορευμάτων και λιμενικές δραστηριότητες (δεδομένου πως το λιμάνι του Ρότερνταμ είναι το μεγαλύτερο της Ευρώπης και το 3ο μεγαλύτερο του κόσμου) η Ολλανδία ενσαρκώνει το φαντασιακό κάθε καθαρόαιμου νεοφιλελεύθερου που ορκίζεται στο δόγμα «εξαγωγές ή θάνατος». Κι όμως αυτή η οικονομία διχάζεται από κοινωνικές αντιθέσεις, και το αύριο των εργαζομένων της, όπως συμβαίνει και στα καθ’ ημάς, κανείς δεν εγγυάται ότι θα είναι καλύτερο από το χθες…
πηγή – επίκαιρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου