Η ενάτη συμφωνία του Μπετόβεν σε φάλτσο ρε-μι

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του kefinikos apofis

Η χθεσινή απόφαση του Γιούρογκρουπ ήταν η κατάληξη μιας επίπονης διαδικασίας κανονικής διαπραγμάτευσης μέσα όμως σε καθορισμένα θεσμικά πλαίσια.

Οι λεγόμενοι θέσμοι που αποτελούσαν την τρόικα και στο εξής θα αποκαλούνται institutions (θεσμοί) δεν άλλαξαν δραστικά θέσεις, πράγμα απολύτως λογικό. Οι νεοφιλελέδες δεξιοί που τους διαφεντεύουν και κυριαρχούν δεν αντιμετωπίζονται θεσμικά όταν αυτό που επιζητάς είναι η αλλαγή πορείας. Όλοι αυτοί καταλαβαίνουν μόνο όταν έχουν απέναντι τους συμπαγείς δυνάμεις και πραγματική εξουσία. Ακόμα και τότε όμως έχουν τον τρόπο τους, έχοντας οικοδομήσει ένα πανίσχυρο πλέγμα διοικητικής & οικονομικής εξάρτησης , αυτό που ονομάζεται «Βρυξέλλες».  Τι έγινε λοιπόν όλες αυτές τις μέρες ;

Η νέα ελληνική κυβέρνηση, χωρίς να χει στη φαρέτρα της ένα αραγές εσωτερικό πολιτικό μέτωπο (με δεδομένη τη φιλογερμανική θέση της προηγούμενης κυβέρνησης και του νεοφιλελέ φερεντζέ του βοθρολύματος θεοδωράκη,αλλά και την απολυταρχία του «ορθόδοξου» κομμουνισμού του πολιτικού Αγίου όρους του ΚΚΕ), και με δεδομένη τη θέση της για «να βρεθεί λύση εντός Ευρώ πάση θυσία, αλλά χωρίς περαιτέρω θυσίες του λαού» προσπάθησε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.  Τα κατάφερε ως ένα μικρό βαθμό για την ώρα, κερδίζωντας χρόνο και κάποια περιορισμένη ευελιξία , πράγμα που αντιβαίνει λεκτικά και ουσιαστικά για τους 4 επόμενους μήνες τις προεκλογικές διακυρήξεις.

Ναι μεν τρόικα τέλος, αλλά οι «θεσμοί» θα ναι εδώ. Αλλά μήπως δεν είναι οι «θεσμοί» παντού όταν για κάθε κράτος χρειάζεται νε εγκριθούν από το γιούρογκρουπ οι προυπολογισμοί κάθε έτους ;

Ναι μεν επιθεωρήσεις και αξιολογήσεις-βασανιστήρια τέλος, αλλά και πάλι αξιολόγηση θα υπάρξει. Και πως είναι δυνατόν να μην υπάρξει όταν ακόμα και για τις άλλες χώρες που ήταν ή είναι σε πρόγραμμα ( Κύπρος, Ιρλανδία, Πορτογαλλία επίσημα , και , ανεπισήμως Ισπανία-Ιταλία) οι αξιολογήσεις λαμβάνουν χώρα και η επιτήρηση λήγει όταν αποπληρώσουν το 75 % των δανείων που έλαβαν ;

Ναι μεν email Χαρδούβελη τέλος ( δηλαδή περαιτέρω λιτότητα) , αλλά και η τωρινή κατάσταση, τα τωρινά πρωτογενή πλεονάσματα είναι εικονικά και βασισμένα στο αίμα της 5χρονης λιτότητας που δεν αναιρείται μονομιάς. Οπότε η διατήρηση τους έστω και σε αυτό το υποθετικό 1.5% (που δεν συμφωνήθηκε ως νούμερο , αλλά αυτό θα ναι) θα ναι πάλι πάνω σε αίμα , μόνο που αυτή τη φορά μάλλον θα υπάρξουν γάζες να περιορίσουν την αιμοραγία.

Και το πρόγραμμα της «Θεσσαλονίκης» , για το οποίο ειρήσθω εν παρόδω , ο Βαρουφάκης δεν αναγνωρίζει πλήρως ( αφού εξαγγέλθηκε χωρίς την παρουσία του, τότε ήταν απλά ένας οικονομολόγος) ; Όπως είπε ο ίδιος, ένα πρόγραμμα ισχύει για την 4τία ενώ η παράταση είναι μόνο για 4 μήνες. Αλλά και πάλι όπως είπε, «επιδίωξη μας είναι κάθε μέτρο να μην έχει αρνητικό δημοσιονομικό αντίκτυπο». Η καταστροφή του δημόσιου συστήματος υγείας π.χ πάντως δεν αντιμετωπίζεται ούτε με ΕΣΠΑ, ούτε με ωραία λόγια. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης λοιπόν δεν μπαίνει σε άμεση εφαρμογή στο 100 % των πτυχών του, ούτε βέβαια μπαίνει στις καλένδες των Ζαππείων του Σαμαρά που θάφτηκαν το ίδιο το βράδυ των εκλογών του Ιουνίου του 2012. Ένα μέρος του παρκάρει ή χρειάζεται τη σύμφωνη γνώμη των «θεσμών» στην καλύτερη των περιπτώσεων. Μακάρι να μας διαψεύσουν αλλά αυτή είναι η αίσθηση.

«Για να πετύχεις στη διαπραγμάτευση πρέπει να διανοηθείς τη ρήξη» είπε ο Γιάννης Βαρουφάκης. Αυτό που δεν μας είπε είναι το τι χρειάζεται για να πετύχεις τη ρήξη όμως.

Ε, αυτό χρειάζεται έναν αποφασισμένο για όλα λαό να οδηγεί προς τα κει τους εκπροσώπους του. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υποσχέθηκε τη ρήξη με την Ε.Ε, αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης υποσχέθηκε, περισσότερη και καλύτερη δημοκρατία υποσχέθηκε και περισσότερη δικαιοσύνη.

Η απόφαση και η συνθηκολόγηση του Γιούρογκρουπ, χωρίς να αφήνει το δρόμο ελεύθερο, δεν τα απαγορεύει κιόλας.

Έγραφα προεκλογικά «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει αυτές τις εκλογές με πιθανή την αυτοδυναμία , αλλά αυτό είναι το πρώτο μικρό κι ούτε καν απότομο ύψωμα σε μια διαρκή ανάβαση οροσειρών. Το πραγματικό στοίχημα είναι να πάρει την κοινωνία μαζί του ενεργά και να αλαφρύνει τις βαριές καρδιές.»

Ο Σύριζα μετεκλογικά και χωρίς ακόμα να χει επαναλειτουργήσει η Βουλή ακόμα για να δούμε και τι θα μπορέσει να εφαρμόσει πέρα από τις εξαγγελίες έχει ακόμα πολλές και ψηλότερες οροσειρές να περάσει, πιο δύσκολες από αυτά τα πρώτα γιούρογκρουπ. Οι βαριές καρδιές πήραν μια μικρή συμβολική δόση από θερμότητα στα λόγια (εξ ου και τα υπέρογκα ποσοστά στήριξης) . Περιμένουν να ζεσταθούν κανονικά από δω και πέρα.

Ο δρόμος του «καλού ευρώ» που μας περπατά δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα( μάλλον με νεοφιλελεύθερα αγκάθια είναι) και είναι αμφίβολο κατά πόσο θα αποδώσει ή θα τρυπήσουν τα πόδια μας στα αγκάθια.

Η πραγματική λύση για τη χώρα βρίσκεται έξω από αυτούς τους «θεσμούς», μόνο που για να συμβεί χρειάζεται ,πέρα από έναν αποφασισμένο για όλα λαό (που δεν υπάρχει) χρειάζεται και σοβαρή προσπάθεια δυναμικής και τεχνικής υποστήριξης στο μέγιστο δυνατό βαθμό , (που ούτε αυτό υπάρχει κατά διάνοια) και που αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για το κίνημα και την αριστερά.