Σύγχρονες Καρχηδόνες

Νέα Κρήτη

Et preterea cenceo Carthago delenda est

   Λέγεται ότι ο Κάτων ο Πρεσβύτερος, Ρωμαίος πολιτικός του 2ου αιώνα π.Χ. και πολέμιος της ειρήνης με την Καρχηδόνα, τέλειωνε τις ομιλίες του στην Ρωμαϊκή Σύγκλητο με την φράση «και να προσθέσω, ότι η Καρχηδόνα πρέπει να καταστραφεί».

Θεωρούσε δηλαδή ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την Ρώμη πέρα από την οριστική καταστροφή της μεγάλης ανταγωνίστριας πόλης-κράτους στην βόρεια ακτή της Αφρικής, της Καρχηδόνας. Ιστορικά αποδείχτηκε πως είχε δίκιο.

Μπορεί να φαίνεται άσχετο, αλλά στις μέρες μας, αν η ανθρωπότητα θέλει να επιβιώσει, ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός πρέπει να καταστραφεί.

Την στιγμή που ο πλούτος της ανθρωπότητας συσσωρεύεται στα χέρια όλων και λιγότερων ανθρώπων, η φρίκη της φτώχειας και του πολέμου επεκτείνεται στο μεγαλύτερο τμήμα του πλανήτη, ακόμα και σε περιοχές που παλαιότερα τις θεωρούσαμε σχετικά ασφαλείς και αναπτυγμένες.

Κι όλα αυτά, στο όνομα τις απληστίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Κι όλα αυτά, την εποχή που η τεχνολογική πρόοδος είναι τέτοια, ώστε η δυνατότητα ενός κόσμου όπου η εργασία του ανθρώπου να μην είναι αναγκαία για την επιβίωση του και για αυτό που ονομάζουμε «υψηλό επίπεδο ποιότητας ζωής».

Κι όμως, τις τελευταίες δεκαετίες της ξέφρενης ανάπτυξης η απόσταση μεταξύ του ασύλληπτου πλούτου και της απίστευτης φτώχειας αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Ο πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια των λίγων και η απολυταρχία της αγοράς καταβροχθίζει και τα τελευταία ψήγματα της συμμετοχικής δημοκρατίας που είχε κατακτηθεί - στον βαθμό που είχε κατακτηθεί - με τους πολιτικοκοινωνικούς αγώνες αιώνων.

Κι η κατάσταση μοιάζει σήμερα πως είναι αδιέξοδη, το αύριο έχει την μυρωδιά της κόλασης του Δάντη!

Οι αριθμοί οδηγούν στο πλήρες αδιέξοδο. Το 2050, ο πληθυσμός του πλανήτη θα έχει σχεδόν διπλασιαστεί.

Θα ανέλθει από τα 5 στα 10 δισ.

Προκειμένου να διατηρήσει ο πλούσιος το κομμάτι πάγου που του αναλογεί μέσα στο καλοκαίρι, το κομμάτι του πάγου που αναλογεί στον φτωχό μες την καρδιά του χειμώνα θα πρέπει να διπλασιαστεί.

Είτε λοιπόν θα δούμε - εμείς ή τα παιδιά μας - μια τρομερή επαναστατική ανατροπή, είτε τον χειρότερο φασισμό από τις απαρχές του ανθρώπινου πολιτισμού, ένα καθεστώς μπροστά στο οποίο το «1984» του Όργουελ θα μοιάζει με ανέκδοτο.

Έτσι το μέλλον σήμερα μοιάζει αβέβαιο και θολό. Κι οι ρήξεις που θα γίνουν ή δεν θα γίνουν τα επόμενα χρόνια, θα καθορίσουνε αν το πρόσημο για την κοινωνία θα είναι τελικά θετικό ή αρνητικό. Όποια κι αν είναι η έκβαση της επικείμενης μάχης, το γεγονός παραμένει.

Carthago delenda est.

Κι ας σωπαίνουν όλοι στην σύγκλητο. Κι ας φαίνεται πως έχουν πια χαθεί όλα. Έχει συμβεί αυτό κι άλλες φορές στο παρελθόν.