Εθνική Πρόταση για την Οικονομία A΄ Μέρος

kontranews

του Γιώργου Βάμβουκα

Με ενδιαφέρον αναμένονται οι ανακοινώσεις του κ. Τσίπρα στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονικής, αναφορικά με την εξειδίκευση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και τη βιωσιμότητα των Δημοσίων Οικονομικών.

 Πρόσφατα, ο κ. Δραγασάκης αναφέρθηκε στην υλοποίηση ενός επενδυτικού προγράμματος της τάξης των 5 δις ευρώ (€), χωρίς όμως να εξηγήσει από ποιες πηγές θα αντληθούν αυτοί οι πόροι. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να πει ορθά κοφτά ότι τα επενδυτικά έργα των 5 ή των 10 δις €, θα χρηματοδοτηθούν με τραπεζικά κεφάλαια, κάτι το οποίο είναι εφικτό και συμβαδίζει με τους κανόνες της ελεύθερης χρηματαγοράς.

Χθες ο συνάδελφος καθηγητής κ. Μηλιός, στέλεχος του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, στον τηλεοπτικό σταθμό Mega υποστήριξε τα εξής: «Είμαστε σίγουροι ότι σε πάρα πολύ σύντομο χρόνο, μπορούμε να συλλέξουμε από τη φοροδιαφυγή ένα ποσό γύρω στο 50%. Σε λίγο χρόνο θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν έσοδα της τάξης των 5 δις €».

Με μαθηματική ακρίβεια, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι το κόμμα που θα κερδίσει τις επόμενες εθνικές εκλογές και θα σχηματίσει κυβέρνηση. Τα μέλη του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, όταν αναφέρονται σε καίριας σημασίας θέματα της εθνικής οικονομίας και μάλιστα όταν πρόκειται για διαχρονικά οικονομικά προβλήματα σαν τη φοροδιαφυγή, οφείλουν να επιδεικνύουν σοβαρότητα και τεχνοκρατική επάρκεια. Διαφορετικά, ταυτίζονται με τεχνοκρατικές λογικές σαν εκείνων (Στουρνάρας, Καραβίτης, κ.ά.) που επινόησαν τον ΕΝΦΙΑ και ρεζιλεύουν το επάγγελμα του οικονομολόγου.

Κοινή είναι η διαπίστωση ότι το σύνολο των κομμάτων, που βρίσκονται στον προθάλαμο της κυβερνητικής εξουσίας όπως τον ΣΥΡΙΖΑ, υπόσχονται την αύξηση των κρατικών εσόδων από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου και γενικά την πάταξη των έκνομων παραοικονομικών δραστηριοτήτων. Όσοι έχουν διερευνήσει σε βάθος τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, έχουν κατανοήσει ότι άνομες παραοικονομικές δραστηριότητες σαν τη φοροδιαφυγή, αποτελούν δομικό-ενδογενές χαρακτηριστικό πολλών οικονομικών κλάδων και σε μεγάλο βαθμό διέπουν τη νοοτροπία και την οικονομική συμπεριφορά του νεοέλληνα. Δεν είναι τυχαίο ότι από έτους ίδρυσης (1830) του νεώτερου ελληνικού κράτους, όλες οι κυβερνήσεις υπόσχονταν την εξάλειψη της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου και των υπόλοιπων άνομων οικονομικών δραστηριοτήτων.

 Με γνώμονα τα διδάγματα της ελληνικής οικονομικής ιστορίας, ο οδικός χάρτης ενός προγράμματος οικονομικής πολιτικής, θα πρέπει να βασίζεται στους ακόλουθους τρεις βασικούς άξονες: 1) Εθνική Πρόταση για την Οικονομία, που θα ποσοτικοποιεί με τεχνοκρατική λογική, την εξέλιξη των κύριων μακροοικονομικών δεικτών κατά την επόμενη δεκαπενταετία. Ουσιαστικά, η Εθνική Πρόταση για την Οικονομία είναι ένα πρόγραμμα μακροοικονομικής πολιτικής, για την ανάπτυξη και τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας, έχοντας ως πρωταρχικό στόχο την επίτευξη της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους.

Για το σκοπό αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ ως εν δυνάμει κυβέρνηση, θα μπορούσε να θεσπίσει την εκπόνηση πενταετών ή δεκαετών “προγραμμάτων αναπτυξιακής-σταθεροποιητικής πολιτικής” από το ΚΕΠΕ και την Τράπεζα της Ελλάδος, στην υλοποίηση των οποίων θα είχαν ενεργό συμμετοχή οι κοινωνικοί εταίροι και ορισμένοι άλλοι θεσμικοί φορείς. 2) Την υιοθέτηση βραχυπρόθεσμων μέτρων πολιτικής με αίσθημα ισότητας και δικαίου, που θα συνέβαλαν στην άμεση αύξηση των κρατικών εσόδων.

Η εφαρμογή των συγκεκριμένων μέτρων δεν θα επιβάρυνε τα γνωστά θύματα των βάναυσων μνημονιακών πολιτικών, δηλαδή μισθωτούς, συνταξιούχους και ειλικρινείς μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Απεναντίας, τα συγκεκριμένα μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα θα αφορούσαν τους καρεκλοκένταυρους του δικομματικού κατεστημένου, δηλαδή τους καθεστωτικούς έχοντες και κατέχοντες. 3) Κατασταλλαγμένα μέτρα πολιτικής για την εξυγίανση των εγχώριων συστημικών τραπεζών. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό, καθότι οι εκάστοτε κεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών τροφοδοτούν την ανοδική τάση του δημοσίου χρέους και παράλληλα οι τράπεζες συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα στην κάλυψη των διαχειριστικών ελλειμμάτων του ελληνικού δημοσίου.