Ένα πρωτοφανές σοκ και θλιβερές μνήμες παλιότερων εποχών τάραξαν τις συνειδήσεις όλου του δημοκρατικού κόσμου τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013 όσο διαδιδόταν η είδηση της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Η εν ψυχρώ δολοφονία του Αμφιαλιώτη ράπερ από τον επαγγελματία, εντολοδόχο εκτελεστή της Χρυσής Αυγής δεν συνέβη εν βρασμώ ψυχής. Δεν ήταν πρωτοβουλία κάποιων θερμοκέφαλων.
του Λεωνίδα Βατικιώτη
Το Μέγαρο Μαξίμου, η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου εξήλθε πολλαπλά ωφελημένη από την δολοφονία που έφερε σε πέρας η Χρυσή Αυγή, χάρη στην στρατιωτική της δομή και τα τάγματα εφόδου που συστηματικά συντηρούσε κι εξόπλιζε, υπό την σκανδαλώδη ανοχή κι ενίοτε υποστήριξη μυστικών υπηρεσιών και αστυνομίας, ώστε να μπορεί σε μια κρίσιμη στιγμή να φέρει σε πέρας την πιο επικίνδυνη αποστολή, που μπορεί να σήμαινε ακόμη και το τέλος της.
Ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς, στα μέσα Σεπτεμβρίου 2013, βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο εν αναμονή μιας πολλά υποσχόμενης για το κίνημα και απειλητικής για τον ίδιο απεργίας στην εκπαίδευση. Η ίδια η δολοφονία που εκτέλεσε η Χρυσή Αυγή, ως φυσικός αυτουργός, έκανε την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου να εμφανιστεί ως η δύναμη του νόμου και της τάξης, η μοναδική εγγύηση απέναντι στα «δύο άκρα», που εν προκειμένω αντιπροσωπεύονταν από τον λεβέντη αντιφασίστα Φύσσα και το χαμίνι φασίστα Ρουπακιά. Οι δε απειλές για «εμφύλιο πόλεμο» που μονότονα επαναλαμβάνονταν από το πρωί κιόλας της 18ης Σεπτεμβρίου στρέφονταν κατά των αγώνων και της Αριστεράς, υπονοώντας ότι αν δεν επιλέξουν τον κοινοβουλευτικό δρόμο θα χυθεί αίμα, αριστερό αίμα. Οι δικαστικές δε περιπέτειες της Χρυσής Αυγής άφηναν ανοικτό ακόμη και το ενδεχόμενο της απαγόρευσης της, που θα επέτρεπε στη ΝΔ να λεηλατήσει την εκλογική της βάση, βοηθώντας την – θεωρητικά – να πάρει το προβάδισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση του Σαμαρά εξήλθε πολιτικά κερδισμένη από την δολοφονία του Φύσσα.
Η σχεδιασμένη εκτέλεση του αντιφασίστα εργάτη Παύλου Φύσσα (λεπτομέρειες της οποίας είναι πιθανό να μην μάθουμε ποτέ) έδειξε ωστόσο πόσο αδίστακτο είναι το κράτος απέναντι στην Αριστερά και τους αγώνες. Έφερε επίσης στην επιφάνεια τις τάσεις πολιτικού ολοκληρωτισμού που γεννά η οικονομική κρίση, την ταχύτητα με την οποία η κατάρρευση σοσιαλδημοκρατικών διευθετήσεων όπως το κράτος πρόνοιας κι η εκτόξευση της ανεργίας και της εκμετάλλευσης μετατρέπουν το κράτος σε σιδερένια γροθιά του κεφαλαίου, δολοφονώντας εν ψυχρώ αγωνιστές. Αυτή η δυναμική δεν αντιμετωπίζεται από την αστική δικαιοσύνη που ετοιμάζεται για μια δίκη πλυντήριο των δικών της αμαρτιών. Μπορεί να ηττηθεί μόνο στους δρόμους από ένα μαχητικό εργατικό κίνημα…
«Η δολοφονία του Φύσσα ήταν τυχαίο περιστατικό και όχι προμελετημένο ή σχεδιασμένο» δήλωνε ο Γιώργος Πατέλης, στο συμπληρωματικό απολογητικό υπόμνημα που κατέθεσε ενώπιον των ειδικών ανακριτών του Εφετείου Αθηνών, αφού πρώτα διαβεβαίωνε ότι «ήμουν και παραμένω υπόδειγμα ενάρετου νέου, με ευαισθησίες και αλτρουισμό»! Ο Γ. Πατέλης, μέλος της πενταμελούς διοίκησης και υπεύθυνος της Τοπικής Οργάνωσης Νίκαιας Χρυσής Αυγής ειδοποιήθηκε από τον Κερατσινιώτη Γιάννη Άγγο, που ήταν στην καφετέρια Κοράλι προκαλώντας τον Φύσσα και την παρέα του. Ο Γ. Πατέλης με τη σειρά του έστειλε το ακόλουθο μήνυμα σε όλα τα μέλη της Τοπικής Οργάνωσης της Χρυσής Αυγής: «Όλοι τώρα Τοπική όσοι είστε κοντά δεν θα περιμένουμε μακρινούς». Κι αφού συγκεντρώθηκαν γύρω στα 50 άτομα στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, με ξύλα, ρόπαλα, κοντάρια και σιδερογροθιές ξεκίνησαν για την Αμφιάλη να σκοτώσουν τον Φύσσα. Ο Πατέλης κι οι άλλοι 50 Χρυσαυγίτες που προπορεύονταν στη μηχανοκίνητη πομπή έκαναν πλάτες στον Ρουπακιά που εισήλθε στο σημείο της δολοφονίας οδηγώντας ανάποδα επί της οδού Π. Τσαλδάρη κι είχε το καθήκον να εκτελέσει τον Φύσσα.
Ο Ρουπακιάς ήταν μισθοδοτούμενος και ταμίας της Χρυσής Αυγής. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι είχε εμφανιστεί στην λογιστική εταιρεία που είχε αναλάβει την Χρυσή Αυγή ως εκπρόσωπος της Τοπικής Οργάνωσης. Ο Ρουπακιάς, κλασσικό χαμίνι της Β’ Πειραιά, κι ο οποίος έχει αναγνωριστεί σε πλήθος φωτογραφιών να συμμετάσχει σε γυμνάσια και εκδρομές της Χρυσής Αυγής φορώντας πάντα παντελόνι παραλλαγής, άρβυλα και μαύρη μπλούζα της εγκληματικής οργάνωσης, στην απολογία του στις 10 Οκτωβρίου 2013 είχε δηλώσει ότι η πρώτη του επαφή με την Χρυσή Αυγή έγινε από τις αρχές Οκτωβρίου του 2012. Τόνιζε μάλιστα ότι «η περιέργεια με οδήγησε στη ΧΑ. Συνάντησα ένα φιλικό περιβάλλον, πείστηκα για τις καλές τους προθέσεις και εθελοντικά συμμετείχα σε κάποιες δράσεις τους». Για τα όσα συνέβησαν στην Αμφιάλη εμφανίζεται αμυνόμενος. Στην απολογία του στις 18 Σεπτεμβρίου δήλωνε πως πέρναγε τυχαία από τον τόπο του εγκλήματος, επειδή έβλεπε τον αγώνα του Ολυμπιακού σε μια άλλη καφετέρια, «μου άνοιξαν την πόρτα του αυτοκινήτου μου 5-6 άτομα. Με γρονθοκόπησαν στο κεφάλι ενώ βρισκόμουν μέσα στο αυτοκίνητο. Είχαν ανοίξει την πόρτα. Το μαχαίρι το είχα στο αυτοκίνητο για αυτοπροστασία. Με τράβηξαν από το αριστερό χέρι και εγώ ασυναίσθητα με το δεξί χέρι πήρα το μαχαίρι». Στην απολογία της 10ηςΟκτωβρίου ανέφερε ότι κατόπιν τηλεφωνήματος γύρω στις 11.30 το βράδυ πήγε στην Τοπική όπου περίμεναν γύρω στις 10-12 μηχανές– ο οποίος αρνείται το γεγονός. «Ρώτησα τι έγινε κι ο Καζαντζόγλου μου απάντησε “την πέσανε σε κάποιον δικό μας στο Κερατσίνι”».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου