Οι «φυλές» των υπουργών Οικονομικών

protagon

Του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Είχαμε γράψει προ ημερών (30/5) μια - μάλλον απλοϊκή - έκκληση, να δημιουργηθεί επιτέλους Υπουργείο Οικονομικών. Εκτοτε... απεμακρύνθη ο Γ.Γ. Εσόδων, πολλαπλά εμβληματική φιγούρα, Χάρης Θεοχάρης και αντικαταστάθηκε στον θώκο του υπουργού ο Γιάννης Στουρνάρας από τον πολλαπλά σημαντικό (άλλης τάξεως, αυτό ) Γκίκα Χαρδούβελη. Τα ξέρετε, όμως, όλα αυτά και τις συμπαραδηλώσεις τους. Δώστε μια στιγμή προσοχή, τώρα που ο «νέος» αναλαμβάνει στην κορυφή του ΥΠΟΙΚ και ο διάδοχος Θεοχάρη ακόμη κυοφορείται, στο ΤΙ είναι αυτό που εννοούμε «Υπουργό Οικονομικών».

Έχουμε ήδη την αφήγηση από τον Αλέκο Παπαδόπουλο, όμως μας ξανάπεσε στην προσοχή αυτήν τη φορά από τον Νίκο Χριστοδουλάκη. Λοιπόν: μια φορά την βδομάδα (κάθε μήνας έχει τέσσερις βδομάδες), ο υπουργός ο ίδιος έβλεπε μια ντουζίνα διευθυντών Εφοριών, εκείνων με τον μεγαλύτερο τζίρο σε έσοδα. Τι έβγαινε από τις αυτοπρόσωπες αυτές συσκέψεις; Η αίσθηση της συνεχούς, άμεσης παρακολούθησης εκείνου που λέγεται «στόχοι υλοποίησης». Ακόμη πιο σημαντικό: ο τότε υφυπουργός -Απόστολος Φωτιάδης- βουλευτής επαρχίας που διέμενε στο Κάραβελ, έφευγε κάθε πρωί χαράματα και ήταν από τις 6.30΄ στο γραφείο του (μέχρι το βράδυ, άλλο θέμα αυτό). Έπαιρνε λοιπόν καθημερινά (κάθε βδομάδα έχει πέντε εργάσιμες μέρες) στο τηλέφωνο ο ίδιος, αυτοπροσώπως, τους 50τόσους διευθυντές Εφοριών της περιφέρειας. Και κάθε Παρασκευή ενημέρωνε τον υπουργό για την πορεία των εσόδων, γραμμή-γραμμή. Τι έβγαινε πάλι απ' αυτό; Η αίσθηση και εδώ της συνεχούς παρακολούθησης, του «είμαστε πάνω από τα πράγματα».

Θα ρωτήσει κανείς: μα, δεν παρακολουθούσαν κι οι άλλοι υπουργοί Οικονομικών από κοντά την εξέλιξη των εσόδων; Ασφαλώς ναι, αλλά ας πούμε ο Γιώργος Αλογοσκούφης έβλεπε το σύνολο των διευθυντών Εφοριών με λογική αμφιθεάτρου, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου ούτε καν αυτούς. Ενώ πιο πρόσφατα, στα χρόνια της ύστερης τρόικας, ο μεν Γιάννης Στουρνάρας ήταν στραμμένος προς τα έξω, ο Γιώργος Μαυραγάνης (με όλη την εμπειρία της εταιρικής φορολογίας) ήταν άλλης λογικής, ο δε Χάρης Θεοχάρης αλλούτερης («η πρακτική του twitter»). Καλωσορίσματα λοιπόν στην εποχή Γκίκα Χαρδούβελη και Θεοχάρη Β΄.

Μπορεί κανείς να μην χαίρεται την κοντινή επαφή με το ιδιαίτερο είδος ανθρώπων που είναι οι μανδαρίνοι του ΥΠΟΙΚ. (Αν και, πιστέψτε μας, γνωρίσαμε αστέρια από τον χώρο). Όμως, μόνον έτσι/μόνον κάπως έτσι βγαίνει η δουλειά: με χαμαλίκι του υπουργού, συν -άμα το μπορέσει- ξυπνώντας θετικά αντανακλαστικά στους ανθρώπους «του».

Εξ αποστάσεως και αφ' υψηλού, δεν.