ΒΑΡΕΙΑ ΑΤΙΜΩΣΗ

iskra

Του ΣΤΑΘΗ*

Το πιο ιερό σημείο σε μια αρχαία ελληνική πόλη εκτός από τον ίδιον της τον θεμέλιο λίθο -το «ιερόν πτολίεθρον»- ήταν το Πολυάνδριο.

Σε χώρο της κάθε πόλης περίοπτον, στην Αθήνα στο Δημόσιο Σήμα, οι δήμοι και οι άρχοντες ήγειραν περικαλλή Κενοτάφια, μνημεία στη μνήμη όσων πολιτών-οπλιτών είχαν πέσει υπέρ πατρίδος, χωρίς η σωρός τους να ανακτηθεί και να ταφεί με τις πρέπουσες τιμές.

Στα Πολυάνδρια κατοικούσε το πνεύμα επιφανών και αφανών ηρώων, ως άλλο φυλαχτό ελευθερίας της πόλης, του κράτους, της δημοκρατίας.

Πολλούς αιώνες αργότερα, μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν εκατομμύρια στρατιωτών θυσιάσθηκαν στα σφαγεία των χαρακωμάτων κι επειδή τα λείψανα πολλών και πολλών ουδέποτε ανακτήθηκαν, αναβίωσε το ιστορικό προηγούμενο των Πολυανδρίων με τη μορφή μνημείων αφιερωμένων στον Άγνωστο Στρατιώτη. Ολες οι μεγάλες και πολλές μικρές πόλεις της Ευρώπης έστησαν τέτοια μνημεία, συνήθως θλιμμένα, στη μνήμη στρατιωτών, κυρίως παιδιών του λαού, που χάθηκαν άδικα «για του αφέντη το ψωμί» ή έπεσαν σε πολέμους για δίκαιους σκοπούς, όπως για την άμυνα της πατρίδας και την ελευθερία της.

 Στο κέντρο των Αθηνών, ακριβώς μπροστά απ’ το Κοινοβούλιο, εκεί που χτυπά η καρδιά της Δημοκρατίας, κοιμάται άγρυπνος ο Άγνωστος Στρατιώτης. Φρουρείται ελεύθερος. Ο καθένας, Ελληνας ή ξένος, δύναται να τον πλησιάσει, να του μιλήσει, να τον χαϊδέψει, να τον ακούσει. Ουδείς διανοήθηκε ποτέ να τον σκυλεύσει.

Κι όμως! Το σεπτό μαρμάρινο σκήνωμα των τίμιων νεκρών του γένους μας ατιμάσθηκε δύο φορές. Την πρώτη απ’ τους Ναζί κατακτητές, όταν τόλμησαν να «αποδώσουν τιμές» στο ανυπεράσπιστο πένθος μας - στον «Αγνωστο Στρατιώτη» που οι ίδιοι φόνευσαν στα μέτωπα, αλλά και στα μετόπισθεν.

Η ατιμία αυτή, άγος ιταμό και ανίερο, ξεπλύθηκε με αίμα. Το αίμα της Εθνικής Αντίστασης του λαού μας, που έστειλε τα ναζιστικά θηρία πίσω στην κόλαση απ’ την οποίαν είχαν βγει.

Δεύτερη φορά ατίμασαν τον Αγνωστο Στρατιώτη οι νεοναζί επίγονοι των ναζί Χρυσαυγίτες. Τρακόσιοι με τριακόσιους πενήντα απ’ αυτούς τους υπομείονες, τραγουδούσαν προχθές κατάμουτρα στον Άγνωστο εμβατήριο των Ες Ες που, μεταφρασμένο στα ελληνικά, άδουν αυτά τα σκυλιά ως ύμνο της Χρυσής Αυγής.

Ατάραχος ο Αγνωστος Στρατιώτης δεν ορθώθηκε να πάρει φαλάγγι αυτούς τους πεμπτοφαλαγγίτες - διότι μόνον προδότες θα μπορούσαν να γκαρίζουν εμβατήρια των Ες Ες πάνω απ’ τον τάφο εκείνων που έχυσαν το αίμα τους υπέρ της ελευθερίας της πατρίδας και της απελευθέρωσης των Ελλήνων από κάθε ξενικό ζυγό - ανάμεσά τους και τον φασιστικό.

Όμως, και αυτή η ατίμωση θα βρει τον εξιλασμό της. Όταν οι Έλληνες με την ψήφο τους απαλλάξουν τη Δημοκρατία απ’ τη μιαρή παρουσία των φασιστών, στέλνοντας τους πραιτωριανούς των τυρρανίδων πίσω στους υπονόμους όπου ανήκουν. Πίσω στην κόλαση που ζει μέσα τους...

*Δημοσιεύθηκε στην “Real News” του Σαββάτου 7 Ιουνίου 2014