Πρώτο Θέμα
του Παν.Μπουσμπουρέλη
H επιστροφή στην πραγματικότητα ξεκινά με την επιστροφή της τρόικας, αλλά και την αναμενόμενη απόρριψη από τους εταίρους όλων σχεδόν των αιτημάτων της κυβέρνησης περί επιστροφής της εργασιακής νομοθεσίας σε πρότερα επίπεδα.
Στα θετικά είναι ότι προετοιμάζεται να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη και κυρίως στη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στους τομείς των έργων, των μικρομεσαίων και των αποκρατικοποιήσεων.
Οι αποκρατικοποιήσεις πολύ συζητιούνται, αλλά θα είναι το πιο δύσκολο βήμα, το «wild card» της κυβέρνησης, καθώς καμιά περίπτωση δεν είναι εύκολη. Ούτε ο ΟΠΑΠ, όπου καταλαβαίνει πολύ καλά η αγορά γιατί μπλόκαραν οι άδειες των τυχερών παιγνίων, ούτε φυσικά και η προβληματική πια ΔΕΗ που σίγουρα χρειάζεται βοήθειες «αποκρατικοποίησης» και χρηματοδότησης. Από την άλλη πλευρά, «βαρβάτες» κινήσεις στον τομέα αυτό μπορεί να δώσουν σαφή μηνύματα στις αγορές και παράλληλα να εξασφαλίσουν την πρώτη ουσιαστική εισροή κεφαλαίων στην ελληνική οικονομία.
Το βασικό ζητούμενο είναι η ανάσχεση της ύφεσης για να βοηθηθούν τα έσοδα, αλλά και η διάχυση στην κοινωνία της προσδοκίας ότι ο κατήφορος σταματάει και η ανεργία θα μειωθεί. Αν δεν επανακάμψει το αίσθημα ασφάλειας στην κοινωνία, το παιχνίδι αυτό δεν θα κερδηθεί και πολιτικά το νέο κυβερνητικό σχήμα δεν θα αργήσει να αποκαθηλωθεί.
Η αγορά υπολογίζει σε ένα νέο οικονομικό επιτελείο από ανθρώπους που ξέρουν και δεν έχουν πολιτικές ιδεοληψίες, για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια.
Η άλλη παράμετρος σχετίζεται με το πώς θα εξελιχθεί το ευρωπαϊκό περιβάλλον. Αυτό δημιουργεί νέες ελπίδες με τις αποφάσεις της Συνόδου, καθώς οι Γερμανοί έβαλαν νερό στο κρασί τους και έδωσαν τη δυνατότητα να υπάρξει χρηματοδότηση για τις περιφερειακές οικονομίες. Το ότι διαχωρίζεται το κρατικό χρέος από το τραπεζικό βοηθά και στην αναβάθμιση της ποιότητας των κρατικών ομολόγων, αλλά και των χαρτοφυλακίων των τραπεζών. Ζητούμενο οι τράπεζες να επανακεφαλαιοποιηθούν και να χρηματοδοτούν την οικονομία βοηθώντας την ανάκαμψη και όχι να κρατούν τα κεφάλαια στην ΕΚΤ ή σε ομόλογα.
Αξίζει να αναφερθούμε και στην εκροή των ελληνικών καταθέσεων, για την οποία επίσης οι ξένοι σχολιάζουν ότι μπορεί πια να εξουδετερώσει κάθε βοήθεια του ευρωπαϊκού μηχανισμού προς το ελληνικό σύστημα. Το θέμα είναι ευαίσθητο, όμως η κυβέρνηση πρέπει να παρέμβει παραδειγματικά και αυτό μπορεί να ενθαρρυνθεί σε κορυφαίο ευρωπαϊκό πολιτικό επίπεδο. Για τους εξυπνάκηδες, που φυγαδεύουν κεφάλαια την ώρα που δίνεται καθημερινά μάχη σώμα προς σώμα, υπάρχουν πολλοί τρόποι να μπουν στη θέση τους. Το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες μπορεί να περάσουν κατά βάση στον έλεγχο του μηχανισμού πέραν της μείωσης του δημόσιου χρέους θα έχει και θετικά αποτελέσματα για την εξασφάλιση των καταθέσεων.
Οσον αφορά στις δύο ταχύτητες που κυριαρχούν πια στην Ευρώπη, είναι χαρακτηριστική η επενδυτική τακτική που προτείνει η RBS: απαξίωση των ισπανικών χρεογράφων και επένδυση σε αυτά του πυρήνα!
Οι επενδυτικές τράπεζες σκιαγραφούν ήδη τις δύο ταχύτητες της Ευρώπης, κάτι που είναι πρώιμο να υιοθετήσει κανείς, αλλά ο λογαριασμός Ισπανίας και Ιταλίας θα μπορούσε να προσεγγίσει τα 2 τρισ. ευρώ! Ποιος θα τα χρηματοδοτούσε αυτά όταν τα επιτόκιά τους ανεβαίνουν μέρα με τη μέρα;
Μήπως θα ακολουθήσουν και αυτές οι οικονομίες την «επιτυχημένη» πορεία του ελληνικού πειράματος; Είναι πολύ δύσκολο αυτή τη στιγμή να προβλέψει κανείς ποια θα είναι η πορεία μιας Ενωσης που κινδύνευσε να μείνει Ενωση μόνο στα λόγια και που έχει πλέον διαφορετικά συμφέροντα για τα κράτη-μέλη της. Πολύ περισσότερο όταν οι κοινωνίες της αρχίζουν να δείχνουν απρόθυμες να ακολουθήσουν μια πορεία που επιχειρεί να διορθώσει τα αρχικά λάθη με μια βίαια υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου.
ΕΥΤΥΧΩΣ το νέο γερμανικό imperium άκουσε τελικά τον Μόντι, που ήταν αρχικά ο εκλεκτός του Σόρος, Κρούγκμαν και φυσικά Ρουμπινί είχαν μιλήσει πιο πριν. Απέναντι σε όλα αυτά χρειάζονται σύνεση και στάση αναμονής για να κερδίσουμε τελικά από ένα πρόβλημα που γενικεύτηκε.
H επιστροφή στην πραγματικότητα ξεκινά με την επιστροφή της τρόικας, αλλά και την αναμενόμενη απόρριψη από τους εταίρους όλων σχεδόν των αιτημάτων της κυβέρνησης περί επιστροφής της εργασιακής νομοθεσίας σε πρότερα επίπεδα.
Στα θετικά είναι ότι προετοιμάζεται να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη και κυρίως στη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στους τομείς των έργων, των μικρομεσαίων και των αποκρατικοποιήσεων.
Οι αποκρατικοποιήσεις πολύ συζητιούνται, αλλά θα είναι το πιο δύσκολο βήμα, το «wild card» της κυβέρνησης, καθώς καμιά περίπτωση δεν είναι εύκολη. Ούτε ο ΟΠΑΠ, όπου καταλαβαίνει πολύ καλά η αγορά γιατί μπλόκαραν οι άδειες των τυχερών παιγνίων, ούτε φυσικά και η προβληματική πια ΔΕΗ που σίγουρα χρειάζεται βοήθειες «αποκρατικοποίησης» και χρηματοδότησης. Από την άλλη πλευρά, «βαρβάτες» κινήσεις στον τομέα αυτό μπορεί να δώσουν σαφή μηνύματα στις αγορές και παράλληλα να εξασφαλίσουν την πρώτη ουσιαστική εισροή κεφαλαίων στην ελληνική οικονομία.
Το βασικό ζητούμενο είναι η ανάσχεση της ύφεσης για να βοηθηθούν τα έσοδα, αλλά και η διάχυση στην κοινωνία της προσδοκίας ότι ο κατήφορος σταματάει και η ανεργία θα μειωθεί. Αν δεν επανακάμψει το αίσθημα ασφάλειας στην κοινωνία, το παιχνίδι αυτό δεν θα κερδηθεί και πολιτικά το νέο κυβερνητικό σχήμα δεν θα αργήσει να αποκαθηλωθεί.
Η αγορά υπολογίζει σε ένα νέο οικονομικό επιτελείο από ανθρώπους που ξέρουν και δεν έχουν πολιτικές ιδεοληψίες, για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια.
Η άλλη παράμετρος σχετίζεται με το πώς θα εξελιχθεί το ευρωπαϊκό περιβάλλον. Αυτό δημιουργεί νέες ελπίδες με τις αποφάσεις της Συνόδου, καθώς οι Γερμανοί έβαλαν νερό στο κρασί τους και έδωσαν τη δυνατότητα να υπάρξει χρηματοδότηση για τις περιφερειακές οικονομίες. Το ότι διαχωρίζεται το κρατικό χρέος από το τραπεζικό βοηθά και στην αναβάθμιση της ποιότητας των κρατικών ομολόγων, αλλά και των χαρτοφυλακίων των τραπεζών. Ζητούμενο οι τράπεζες να επανακεφαλαιοποιηθούν και να χρηματοδοτούν την οικονομία βοηθώντας την ανάκαμψη και όχι να κρατούν τα κεφάλαια στην ΕΚΤ ή σε ομόλογα.
Αξίζει να αναφερθούμε και στην εκροή των ελληνικών καταθέσεων, για την οποία επίσης οι ξένοι σχολιάζουν ότι μπορεί πια να εξουδετερώσει κάθε βοήθεια του ευρωπαϊκού μηχανισμού προς το ελληνικό σύστημα. Το θέμα είναι ευαίσθητο, όμως η κυβέρνηση πρέπει να παρέμβει παραδειγματικά και αυτό μπορεί να ενθαρρυνθεί σε κορυφαίο ευρωπαϊκό πολιτικό επίπεδο. Για τους εξυπνάκηδες, που φυγαδεύουν κεφάλαια την ώρα που δίνεται καθημερινά μάχη σώμα προς σώμα, υπάρχουν πολλοί τρόποι να μπουν στη θέση τους. Το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες μπορεί να περάσουν κατά βάση στον έλεγχο του μηχανισμού πέραν της μείωσης του δημόσιου χρέους θα έχει και θετικά αποτελέσματα για την εξασφάλιση των καταθέσεων.
Οσον αφορά στις δύο ταχύτητες που κυριαρχούν πια στην Ευρώπη, είναι χαρακτηριστική η επενδυτική τακτική που προτείνει η RBS: απαξίωση των ισπανικών χρεογράφων και επένδυση σε αυτά του πυρήνα!
Οι επενδυτικές τράπεζες σκιαγραφούν ήδη τις δύο ταχύτητες της Ευρώπης, κάτι που είναι πρώιμο να υιοθετήσει κανείς, αλλά ο λογαριασμός Ισπανίας και Ιταλίας θα μπορούσε να προσεγγίσει τα 2 τρισ. ευρώ! Ποιος θα τα χρηματοδοτούσε αυτά όταν τα επιτόκιά τους ανεβαίνουν μέρα με τη μέρα;
Μήπως θα ακολουθήσουν και αυτές οι οικονομίες την «επιτυχημένη» πορεία του ελληνικού πειράματος; Είναι πολύ δύσκολο αυτή τη στιγμή να προβλέψει κανείς ποια θα είναι η πορεία μιας Ενωσης που κινδύνευσε να μείνει Ενωση μόνο στα λόγια και που έχει πλέον διαφορετικά συμφέροντα για τα κράτη-μέλη της. Πολύ περισσότερο όταν οι κοινωνίες της αρχίζουν να δείχνουν απρόθυμες να ακολουθήσουν μια πορεία που επιχειρεί να διορθώσει τα αρχικά λάθη με μια βίαια υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου.
ΕΥΤΥΧΩΣ το νέο γερμανικό imperium άκουσε τελικά τον Μόντι, που ήταν αρχικά ο εκλεκτός του Σόρος, Κρούγκμαν και φυσικά Ρουμπινί είχαν μιλήσει πιο πριν. Απέναντι σε όλα αυτά χρειάζονται σύνεση και στάση αναμονής για να κερδίσουμε τελικά από ένα πρόβλημα που γενικεύτηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου