Προσοχή, την Κυριακή ψηφίζουμε για την επιβίωση της Ελλάδας

iskra

του Σπύρου Στάλια*

Θα προσπαθήσω με σαφήνεια να εξηγήσω ποια πολιτική προτιμάτε  να επικρατήσει και να υλοποιηθεί, αν ψηφίσετε την Κυριακή ένα από τα αγοραία κόμματα που στηρίζουν το ευρώ, δηλαδή ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΧΑ, ΚΚΕ και τα υπόλοιπα.

Την πεμπτουσία του νεοφιλελευθερισμού, και κατ’ επέκταση της ευρωζώνης, την αποτελούν τρία πράγματα. Οι ευέλικτες τιμές, οι ευέλικτοι μισθοί, και το επιτόκιο. Αυτά και τα τρία μαζί, συναποτελούν ένα αυτορρυθμιζόμενο μηχανισμό ο οποίος οδηγεί στην ανάπτυξη, στην πλήρη απασχόληση και στην πρέπουσα αμοιβή αυτών που μετέχουν στην αγορά. Ότι πάρουν οι τράπεζες, οι επιχειρήσεις και οι εργάτες είναι η δίκαιη αμοιβή τους.

Πως λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός; Αν έχουμε ανεργία, όπως έχουμε τώρα στην Ελλάδα και στην ΕΕ, οι μισθοί θα πρέπει να  προσαρμοστούν προς τα κάτω, ήτοι να μειωθούν, για να αυξηθεί εκ μέρους των επιχειρήσεων η ζήτηση για εργασία. Αυτό είναι το μέρος πρώτο της διαδικασίας. Μέρος δεύτερο και τελευταίο. Το επιτόκιο με την σειρά του, και αυτό θα κάνεις κινήσεις προσαρμογής, έτσι ώστε το εισόδημα που περισσεύει μετά την κατανάλωση, οι αποταμιεύσεις δηλαδή, να επενδυθούν σε επίπεδο πλήρους απασχόλησης. Αυτή είναι η ευρωζώνη με δύο λόγια και πιο σύντομη και ορθή περιγραφή δεν θα βρείτε.

Μακροχρονίως δεν θα υπάρχει ακούσια ανεργία, εκτός και αν υπάρξουν παρεμβάσεις στην αγορά που θα καταστήσουν τον μηχανισμό μη αποτελεσματικό, όπως οι παρεμβάσεις του κράτους στην αγορά, ή η ύπαρξη εργατικών σωματείων και άλλες τέτοιες παρεμβολές.

Με άλλα λόγια στην περίπτωση που υπάρξει ύφεση το καλό που θα πρέπει να κάνει το κράτος είναι να σταθεί απ’ έξω και να αφήσει τις δυνάμεις της αγοράς μόνες τους να αποκαταστήσουν την ισορροπία. Και το καλύτερο που έχει να κάνει ένα κράτος είναι να προστατεύει τις δυνάμεις της αγοράς να δρουν ανεμπόδιστα. Αυτές γνωρίζουν.

Η παραπάνω περιγραφή που έκανα όσο και αν είναι σύντομη δίνει την απολύτως ακριβή εικόνα πώς λειτουργεί το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του ευρώ πρακτικά. Έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες που το στηρίζουν αυτόν τον μηχανισμό και τα παρελκόμενα του, που μας εξηγούν όπως, γιατί οι τράπεζες πρέπει να λειτουργούν χωρίς κανένα κανόνα, γιατί το νόμισμα δεν παίζει ρόλο στην παραγωγή και την απασχόληση, γιατί το νόμισμα πρέπει να είναι υπό ιδιωτικό έλεγχο και όχι υπό κοινωνικό έλεγχο, γιατί το κράτος θα πρέπει να είναι το ελάχιστο, γιατί το κράτος πρόνοιας πρέπει να διαλυθεί, γιατί το κράτος πρέπει να έχει πλεονάσματα, γιατί τα κεφάλαια πρέπει να έχουν ελευθερία κίνησης, και γιατί η αγορά εργασίας θα πρέπει να πληρώνει την νύφη σε κάθε δυσκολία και αλλά πολλά τέτοια χαριτωμένα.

Επί της ουσίας όμως, ό,τι και να έχει γραφεί καταλήγει στην απρόσκοπτη λειτουργία αυτού του μηχανισμού όπως ακριβώς περιεγράφη. Τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο.

Αν κάποιος απολογητής του ευρώ μου πει ότι κάπου κάνω λάθος εδώ είμαστε.

Δεδομένου αυτού του μηχανισμού ως θεωρητική σύλληψη, στην πράξη  η ΕΕ για να τον προστατεύσει από τις παρεμβάσεις των κρατών μελών και τις θελήσεις των Λαών, κατασκεύασε  την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και την ΕΚΤ. Η πρώτη επιβλέπει στην υλοποίηση των πολιτικών που αυτή καθορίζει και η δεύτερη με στόχο μοναδικό την προστασία της αξίας του νομίσματος, ήτοι των τραπεζών και των κεφαλαιούχων.

Επιπρόσθετα για να δώσει την αίσθηση της δημοκρατικότητας του συστήματος κατασκεύασε και το ευρωκοινοβούλιο που κάνει απλώς ερωτήσεις. Ένα κοινοβούλιο που ποτέ δεν νομοθετεί. Μα τι κοινοβούλιο είναι αυτό;

Θα θυμίσω ότι αυτό το υπόδειγμα σκέψης από τον 19ο αιώνα είναι αυτό που προκάλεσε ευρωπαϊκούς πολέμους και δυο παγκόσμιους πολέμους τον 20ο αιώνα, είναι η αίτια συσσώρευσης πλούτου σε λίγους και φτώχεια σε πολλούς, δυο παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις, 1929 και 2008,  280 πτωχεύσεις κρατών, και από το 1980 και μετά πάνω από 40 περιφερειακές κρίσεις. Από το 2002 που υιοθετήθηκε το ευρώ είναι υπεύθυνο για την ύφεση και την ανεργία στην Ευρωζώνη και στη Χώρα μας. Το τέρας δε της ανεργίας, δεν είναι μόνο υπεύθυνο για την απώλεια παραγωγής και πλούτου, αφήνει πίσω την χώρα από τις σύγχρονες τεχνολογίες, καταστρέφει τις δομές της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας και της ασφάλειας, σπρώχνει στη μετανάστευση το επιστημονικό προσωπικό και εργαζόμενους, εντείνει την αύξηση της εγκληματικότητας, καλλιεργεί τις φυλετικές διακρίσεις, είναι αιτία της ανάπτυξης του λαϊκισμού και επικινδύνων ιδεολογιών και αντιδημοκρατικών κινημάτων, απωθεί στο περιθώριο της ζωής τους απόμαχους της εργασίας και εν τέλει ένα Έθνος, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, το εξωθεί σε βίο απολίτιστο και τέλος εξωθεί τους Ευρωπαϊκούς Λαούς σε έναν άνευ προηγουμένου ανταγωνισμό που προκαλεί μίσος μεταξύ των Λαών και μετατρέπει την Ευρωζώνη σε ζούγκλα.

Αν λοιπόν την Κυριακή ψηφίσουμε τα κόμματα του ευρώ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΧΑ, ΚΚΕ, δεν θα κάνουμε τίποτα αλλά πάρα να διαιωνίσουμε αυτή την πολιτική που μας οδηγεί  σαν Λαό σε πολιτική ανυπαρξία σε σχέση με τους άλλους Λαούς, αφού καθημερινά θα γινόμαστε όλο και πιο πολύ  δούλοι των δυνάμεων που διοικούν το ευρώ, ανεξαρτήτως της θέλησης μας. Ουσιαστικά την Κυριακή εκλέγουμε ανθρώπους που θεληματικά θα υπηρετούν θεσμούς-κατασκευάσματα που δεν δημιουργήθηκαν από τους Λαούς για το συμφέρον τους, αλλά για το συμφέρον της ΕΚΤ και της Γραφειοκρατίας των Βρυξελλών που πουθενά δεν απολογούνται εκ κατασκευής του ευρώ!

Πρέπει λοιπόν να πάμε στην κάλπη να σταματήσουμε αυτή την άθλια πολιτική της διάλυσης του Ελληνισμού, του Ελληνικού Κράτους και του Ελληνικού Λαού. Πρέπει να σταματήσουμε αυτή την πολιτική που ωθεί την Ευρώπη και τους Ευρωπαϊκούς Λαούς σε νέο μεγάλο διχασμό.

Πάμε στην κάλπη να τιμωρήσουμε τα δουλικά κόμματα του ευρώ και να ψηφίσουμε τα Πατριωτικά Κόμματα που είναι απέναντι σε αυτή την απαίσια πολιτική.

*Ο Σπύρος Στάλιας είναι Οικονομολόγος Ph.D.