Κάθε του προσδοκία βγήκε λανθασμένη! Να παύσει η ταπείνωσις απ’ τον καιρό του Γράμμου-Βίτσι. Της Αριστεράς το κόμμα του πιέζει. Να γίνει πάλι το κόμμα δυνατό, με τους Ελασίτες του, με τους Αρηδες Βελουχιώτες. Με τα μεγάλα κάστρα της Αριστεράς, την Κοκκινιά.
του Κωνσταντίνου Κόλμερ
Υπέφερε, πικραίνονταν στις Βρυξέλλες σαν ένιωθε στες ομιλίες των φίλων του της Ευρώπης των μεγάλων οίκων, μες σ’ όλην την δυσπιστία και την αγένεια που έδειχναν σ’ αυτόν, του προέδρου Μπάρμπα Φώτη το παιδί- σαν ένοιωθε που όμως πάντα υπήρχε μια κρυφή ολιγωρία για τις πολιτικές τις αριστερίζουσες που ξέπεσαν, που για τα σοβαρά έργα δεν είναι, για των λαών την αρχηγία πολύ ακατάλληλες.
Τραβιούνταν μόνος του, κι’ αγανακτούσε, κι’ όμνυε που όπως τα θαρρούν οι Φράγκοι διόλου δεν θάναι. Ιδού που έχει θέλησιν αυτός θ’ αγωνισθεί, θα κάμει, θ’ ανυψώσει.
Αρκεί να βρεί έναν τρόπο το Νόμπελ να πάρει. Να κατορθώσει να ξεφύγει από την κάλπη. Κι’ όλην αυτή την δύναμη που έχει μες στην ψυχή του, όλην την ορμήν αυτή θα μεταδώσει στους ψηφοφόρους.
Α΄ στην Πρέσπες μονάχα να βρεθεί, με τον Ζάεφ
έτσι που ευκόλως την Μακεδονία παρέδωσε
που αμυδρώς θυμούνταν τ’ όνομα της.
Μα μες στην Αριστερή του σκέψι μελετούσε πάντα
σαν κάτι που όφειλε στους Σκοπιανούς να δώσει
σαν ονομασία τόπου ωραίου, σαν όραμα
των κομμουνιστών Ελλήνων.
Και τώρα;
Τώρα απελπισία και καϋμός.
Είχανε δίκιο τα παιδιά στην Κουμουνδούρου
Δεν είναι δυνατόν να βασταχθούν οι κυβερνήσεις
Που έβγαλε η Κατάκτησις των Συριζανέλ.
Αδιάφορον: έπασχιζεν αυτός ,
όσο μπορούσεν αγωνίσθηκε.
και μες στην μαύρη απογοήτευσί του
Ένα μονάχα λογαριάζει πιά
την υπερηφάνειαν που κ’ εν τη αποτυχία του
την ίδια ακαταλαβίστικη ομιλία στον κόσμο δείχνει
Τ’ άλλα - ήσαν όνειρα και ματαιοπονίες.
Αυτή η ψηφοφορία για την ευρωβουλή
δεν ταιριάζει στην χώρα του Άρη Βελουχιώτη.
------------------
Παρωδία του Καβαφικού ποιήματος ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (163-150 π.Χ) .
Πηγή energia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου