Η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει...

Το Ποντίκι

του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Ο κύριος στόχος μας σχετίζεται με την πλήρη κινητοποίηση όλων των δυνάμεων – και των δυνάμεων που αποτελούν τον κορμό της κυβέρνησης, αλλά κυρίως των παραγωγικών δυνάμεων – προκειμένου να στηρίξουμε την πραγματική οικονομία και να δώσουμε μία προοπτική δυναμικής επανεκκίνησης και δυναμικής ανάκαμψης της οικονομίας».

 

Το απόσπασμα αυτό, από την προχθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο, περιγράφει την κατεπείγουσα ανάγκη να «ξαναζεσταθεί» η οικονομία. Όμως η επανεκκίνηση δεν είναι μια τόσο απλή υπόθεση, διότι ήδη έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος – επτά ολόκληρα χρόνια πεταμένα στα σκουπίδια.

 

Επιπλέον η σημερινή κυβέρνηση έχει ακόμη πολύ δρόμο – όχι χρονικά, αλλά επί της ουσίας – να διανύσει προκειμένου να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για επανεκκίνηση της οικονομίας. Όλα όσα αφορούν την παραγωγική ανασυγκρότηση είναι πίσω από τους στόχους. Η στροφή του κράτους προς την παραγωγικότητα καθυστερεί. Οι τράπεζες παραμένουν δέσμιες των κόκκινων δανείων. Η δημόσια διοίκηση καρκινοβατεί και η λειτουργικότητα των θεσμών εξακολουθεί να είναι προβληματική. Και πάει λέγοντας...

 

Ο πρωθυπουργός έχει κατ’ επανάληψη καταγράψει τις παθογένειες. Αυτές που κι εμείς με μεγάλη συχνότητα – στα όρια της κούρασης του αναγνώστη – αναφέρουμε ζητώντας κάτι να γίνει για τη θεραπεία τους. Όμως ο χρόνος περνάει μέσα σε μια βασανιστική στασιμότητα, για την οποία δεν έχουν φταίξει μόνο οι συνθήκες, οι δανειστές, το βάθος και η δυσκολία των προβλημάτων, αλλά και πολλά από τα πρόσωπα που έχουν αναλάβει βασικούς ρόλους στην κυβέρνηση – σ’ αυτήν, στην προηγούμενη, στην προ-προηγούμενη και ούτω καθεξής.

 

Όμως η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο πιστεύουν στην κυβέρνηση. Η «κλασική» αυταπάτη των κατεχόντων την εξουσία, ότι πάντα υπάρχει περιθώριο, φαίνεται να έχει καταλάβει και τους νυν κυβερνώντες. Τι κι αν το ερχόμενο καλοκαίρι – ενδεχομένως την άνοιξη – θα πρέπει να ληφθούν σχεδόν ταυτόχρονα οι μεγάλες αποφάσεις για το χρέος, αλλά και για το μοντέλο διαχείρισης της Ελλάδας που θα διαδεχθεί το τρίτο μνημόνιο. Αν βεβαίως έχει, έως τότε, κλείσει η τρίτη αξιολόγηση, η οποία αναμένεται να αρχίσει τον Οκτώβριο.

 

Το κρας τεστ που έρχεται, αν υποτεθεί ότι δεν θα έχουμε μπλέξει με νέους παραλογισμούς από πλευράς ΔΝΤ στην αξιολόγηση, ενδέχεται να μας βγάλει ακόμη και σε κάλπες – μονές ή διπλές, θα δούμε.

Τόσο η βελτίωση του κυβερνητικού προφίλ, που αφορά την κυβέρνηση, όσο και η επανεκκίνηση της οικονομίας, που αφορά όλους εμάς, έχουν την ίδια προϋπόθεση: να περάσουμε σε φάση ταχείας ανασυγκρότησης σε πολιτικό και κυβερνητικό επίπεδο. Εδώ που τα λέμε, ο ανασχηματισμός – που ήδη έχει αργήσει – είναι το λιγότερο που απαιτείται...

* Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1973 στις 22-06-2017