Είναι τώρα ο Σόιμπλε, κίνδυνος ή ελπίδα για την Ευρωπαϊκή Ένωση;

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Η έκδηλη ανησυχία ανάμεσα στους αξιωματούχους από το «αρχηγείο του Βόλφγκαγκ Σόιμπλε», θυμίζει με πολλές αναλογίες εκείνη του «επιτελείου του Αδόλφου Χίτλερ», λίγο πριν χάσει τον πόλεμο! Ο πόλεμος έχει χαθεί, οι σύμμαχοι ειναι στο Bερολίνο, και αυτός ετοιμάζει αντεπίθεση! Θα τα καταφέρει;

Η χρηματιστηριακή κατάρρευση της Deutsce bank φαίνεται ότι οδηγεί σε τεράστια ενδογενή-Ευρωπαική σύγκρουση. Ενδεικτικό του εκνευρισμού, είναι ότι ο Σόιμπλε φαίνεται ότι είναι στην ευθεία σύγκρουσης και με τον Ντράγκι, τον αρχιερέα της ποσοτικής χαλάρωσης που ο ίδιος τοποθέτησε με τις ευλογίες του εκεί. Γιατί όμως ο Σόιμπλε επιθυμεί να σταματήσει η ποσοτική χαλάρωση και να οδηγηθεί όλη η Ευρώπη σε ένα «νέο μεγάλο σχέδιο»; Ενδιαφέρεται άραγε για την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ, όταν οι πολιτικές του οδήγησαν σε φτωχοποίηση και πτώση ανταγωνιστικότητας το 1/3 των χωρών της ΕΕ, όπως την Ελλάδα που βρέθηκε κάτω από τη...Μποτσουανα στον τελευταίο πίνακα παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας;

Κατ αρχήν, είτε μας αρέσει, είτε όχι , για ένα πράγμα πρέπει κάποιος να επαινέσει τον Σόιμπλε. Για την αποφασιστικότητά του να εφαρμόζει πολιτικές, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Είναι επίσης σωστό να πει κάποιος ότι πολλά από εκείνα που το επιτελείο του βλέπει και προτείνει δεν είναι απαραίτητα λαθεμένα. Η νομοθεσία, για παράδειγμα, περί bail-in μπορεί να αποτελέσει εργαλείο που θα σώσει χώρες από τεράστια προγράμματα λιτότητας. Όμως όταν το σπίτι του καίγεται από χρεοκοπίες, σκάνδαλα, τύπου Φολκσβαγκεν, Ζημενς και Ντοιτσεμπανκ, και υπανάπτυξη, και πιστεύει ότι η ίδια συνταγή που οδήγησε σε κρίση θα φέρει την ανάπτυξη, είναι κάποιος να αναρωτιέται αν υπάρχει λογική στο τελευταίο του σχέδιο και τι μπορεί να καταφέρει. Είναι λεπτή η γραμμή, και μερικές φορές δυσδιάκριτη, ανάμεσα στην ευφυΐα και την παράνοια! Και μετά από 8 χρόνια υπανάπτυξης της Γερμανοκρατούμενης Ευρώπης, σε μια ΕΕ όπου ο Σόιμπλε ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις ακόμη και σε άλλες χώρες, όπως στην Ελλάδα, αξίζει να δούμε μήπως η εμπειρία έκανε το «ιερό αυτό τέρας», τελικά σοφότερο!

Σε συνέντευξή του στην Γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο Σόιμπλε δήλωσε ότι τα επιτόκια στην ΕΕ είναι πολύ χαμηλά και  οδηγούν σε σημαντικό και εμπεριστατωμένο προβληματισμό, κάτι απόλυτα σωστό. Όπως είπε, η ανάπτυξη θα αυξήσει τα επιτόκια, και για να υπάρχει ανάπτυξη πρέπει οι κυβερνήσεις να προχωρήσουν σε μείωση του...χρέους τους! Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ υπονόησε ότι η εκπόνηση ενός μεγάλου πανευρωπαϊκού προγράμματος λιτότητας θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη αντοχή στις οικονομικές κρίσεις. Ουσιαστικά, ο στόχος, όπως διαφαίνεται από τα συμφραζόμενα, διότι ο Σοιμπλε εξακολουθεί να είναι πολιτικός, και γι αυτό μιλάει με πλάγιο τρόπο, είναι ότι ένας συνδυασμός λιτότητας και αύξησης επιτοκίων θα οδηγούσε σε υγιή ανάπτυξη, καθώς υπονόησε ότι τα μικρά επιτόκια που δημιουργήθηκαν από την ποσοτική χαλάρωση και τις κινήσεις μείωσης επιτοκίων ευθύνονται για την κρίση στις...τράπεζες και επίσης αυτά ευθύνονται ακόμη και για την.... άνοδο του ακροδεξιού κόμματος στην Γερμανία!

Ο Σοιμπλε έχει βάση στο ότι ίσως υπάρχουν κρατικές σπατάλες σε κάποιες χώρες. Όμως η ανάπτυξη απαιτεί ρευστότητα και επενδύσεις, κάτι που οι ΗΠΑ έκαναν τα τελευταία 8 χρόνια που πήραν το μάθημά τους, αλλά ο ίδιος δεν έκανε. Αντίθετα, υποχρέωσε τον Ντράγκι να διοχετεύει 250 δισ. ευρώ ρευστότητα όχι στις χώρες και τις περιοχές που το χρειάζονταν, αλλά σε υπερτιμημένους τίτλους της Γερμανίας, που τώρα επεκτάθηκε σε αγορά ομολόγων γερμανικών και άλλων υπερ-εταιριών, ενώ παράλληλα εκπόνησε ένα εφιαλτικό πρόγραμμα λιτότητας που γονάτισε την Ευρωπαϊκή Ένωση και οδήγησε, αν πάρουμε για παράδειγμα την Ελλάδα, σε τεράστια κρίση με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα κόκκινα δάνεια στο 57% των δανείων (!!!) να αυξηθεί η ανεργία από 9% σε 29% (!!!) και εφιαλτικό πρόγραμμα φοροκαρπαζιάς!

Την ίδια εποχή που στραγγαλίστηκε το 1/3 της Ευρώπης από «προγράμματα», η Γερμανία βρέθηκε με εμπορικά πλεονάσματα, τα οποία φτιάχτηκαν σε εποχή που οι κυρίαρχες εταιρίες της, όπως Ζημενς, Φολκσβάγκεν και Ντόιτσεμπανκ, ‘έχουν αναδυθεί σε ένα απίστευτο διαγωνισμό απάτης, λαδώματος, ξεπλύματος μαύρου χρήματος και ασυδοσίας που γονάτισε τον υγιή επιχειρηματικό ανταγωνισμό στην Ευρωπη και παγκοσμίως!

Μέσα σε αυτό το στρεβλό καθεστώς επιχειρηματικής σαπίλας, για την οποία θα ντρέπονταν ο Άνταμ Σμιθ να την ονομάσει ελεύθερη οικονομία, ο επιχειρηματικός ιστός της Ευρώπης τελικά άρχισε να καταστρέφεται, με αποτέλεσμα να χρεοκοπούν οι τράπεζες η μία μετά την άλλη. Ο κύριος Σόιμπλε, δυστυχώς, δεν φαίνεται να πήρε το μάθημά του, και οι τελευταίες δηλώσεις του σημαίνουν ότι θα υπάρξει σύγκρουση στο επόμενο διάστημα ανάμεσα στα συμφέροντα του λόμπι εταιριών που ο Σοιμπλε εκπροσωπεί, και της υπόλοιπης ΕΕ, των υπόλοιπων εταιριών, που επιθυμούν να ξεκολλήσουν από την κρίση. Πολύ άσχημα νέα, που προοιωνίζουν νέα φάση σύγκρουσης, ύφεσης και ενδεχομένως ολοκληρωτικής κατάρρευσης της ΕΕ.

* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία

Το παρόν άρθρο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του γράφοντος, δεν αποτελεί οδηγό ή σύσταση για επενδύσεις οποιασδήποτε μορφής προς οιονδήποτε και για οτιδήποτε τίτλο ή παράγωγο αυτού.

Πηγή liberal