Νέα Κρήτη
Όταν πριν από λίγες ημέρες σε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα, μετά την ευθεία αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης από τον Πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, είχα γράψει το άρθρο με τον τίτλο «Η Τέλεια Καταιγίδα», ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι το σπιράλ της κατρακύλας στο κρίσιμο θέμα της εθνικής κυριαρχίας μόλις είχε αρχίσει.
Του Δημήτρη Γ. Απόκη*
Χθες σε ομιλία του ο Σουλτάνος της Άγκυρας, μετά τον αποκλεισμό της Τουρκίας από την επιχείρηση ανακατάληψης της Μουσούλης, προχώρησε στην επόμενη κίνηση στη σκακιέρα της Στρατηγικής Αναθεωρητισμού, που με επιμέλεια και σπουδή έχει αρχίσει να εφαρμόζει.
Μπορεί ο Σουλτάνος της Άγκυρας να μην ανέφερε λεκτικά στην ομιλία του τα περί δημοψηφίσματος στη Δυτική Θράκη, όπως βιάστηκαν να επισημάνουν στην Αθήνα παραπέμποντας στην γκάφα του ΑΠΕ, αυτοί που βρέχει πέτρες και νομίζουν ότι ψιχαλίζει. Παρόλα αυτά κεντρικός κορμός σε αυτή την επικίνδυνα επιθετική ομιλία του ήταν ο Εθνικός Όρκος ή Συμβόλαιο, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του 1920. Στο κείμενο αυτό, καθόλου τυχαία, αναφέρονται όλα τα επίμαχα θέματα. Επίσης καθόλου τυχαία η απόλυτα ελεγχόμενη από τον Ερντογάν εφημερίδα Sabah, φρόντισε στο άρθρο για την ομιλία του να παραθέσει όλα αυτά τα επίμαχα σημεία του Εθνικού Συμβολαίου, αφήνοντας μάλιστα ασαφές το εάν τα είπε ή όχι ο Τούρκος Πρόεδρος.
Τώρα στην ουσία των εξελίξεων. Ο Σουλτάνος της Άγκυρας μετά και τις χθεσινές εξελίξεις και την πόρτα που έφαγε στην επιχείρηση της Μουσούλης, βλέπει καθαρά ότι χάνει στο μέτωπο της Μεσοποταμίας, με αποτέλεσμα να εντατικοποιήσει την αναθεωρητική στρατηγική του, στην από εδώ πλευρά του Αιγαίου.
Είναι παραπάνω από σαφές ότι στήνει σκηνικό διεκδικήσεων ανταλλαγμάτων στην από εδώ πλευρά ενόψει της ήττας στην Νοτιοανατολική πλευρά της χώρας του., σε μια στιγμή μάλιστα που η Δύση επιδεικνύει μια σαφώς υποχωρητική, σε βαθμό πρόσκλησης, συμπεριφορά απέναντί του.
Την Ευρώπη και τη Γερμανία που κάνει κουμάντο, με ανοχή της Ουάσιγκτον, στη Γηραιά Ήπειρο, τις σέρνει από τη μύτη λόγω της μεγάλης κρίσης του προσφυγικού και της ασύμμετρης απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Τις Ηνωμένες Πολιτείες, λόγω των γερμανικής επιρροής αγκυλώσεων του κατεστημένου εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας στην Ουάσιγκτον, την έχει φέρει σε μια θέση διασυρμού κύρους και επιρροής με απρόβλεπτες και πολύ επικίνδυνες επιπτώσεις.
Σε όλο αυτό το σκηνικό προκλητικής ανοχής και αποδοχής της αναθεωρητικής στρατηγικής του, έχει στοχοποιήσει τον αδύναμο φτωχό συγγενή που λέγεται Ελλάδα, και κινείται δραστήρια για πλήρη επικράτηση στο Αιγαίο και τουρκικής κατεύθυνσης επίλυση του Κυπριακού.
Την ίδια στιγμή στην Αθήνα επικρατεί έναν κλίμα ηττοπάθειας με δεδομένο ότι η χώρα βρίσκεται υπό τον αβάσταχτο ζυγό των μνημονίων και στο εσωτερικό βιώνει ένα κόσμο εικονικής πραγματικότητας ασχολούμενη με την αποκαλούμενη διαπλοκή και την επικοινωνιακή διαμάχη για το χρέος.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι θα αποτελέσει τραγωδία, εάν αληθεύουν κάποιες διαρροές στο πολιτικό παρασκήνιο, περί περατζάδας του, στην ουσία πρώην, Αμερικανού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα ή του Αντιπροέδρου, Τζό Μπάϊντεν, στην Αθήνα και την περιοχή μέσα στο Νοέμβριο και όταν θα έχουν ήδη λάβει χώρα οι εκλογές και στις ΗΠΑ και θα υπάρχουν President και Vice President Elect (νεοεκλεγμένος Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος), δήθεν για το θέμα του χρέους. Ένας Μπάϊντεν για να περάσει τα αρνητικά για την Ελλάδα και την Κύπρο σχέδια επίλυσης για το Κυπριακό, θα είχε λογική και ακούγεται ρεαλιστικό.
Όλα τα άλλα αποτελούν κωμωδία και καλό θα είναι να μην αληθεύουν.
Επιστρέφοντας στην κρισιμότητα των κινήσεων και των δηλώσεων του Σουλτάνου της Άγκυρας, η μη σθεναρή (πολύ καλά έκανε το ΥΠΕΞ και έβγαλε την ανακοίνωση και θα πρέπει να συνεχίσει σκληρά) αντιμετώπισή τους σε όλα τα μέτωπα θα αποτελέσει σαφή, οικειοθελώς, οπισθοχώρηση εθνικής κυριαρχίας με απρόβλεπτες και τραγικές επιπτώσεις για τη χώρα.
Έχει φτάσει, χθες, η ώρα που η Ελλάδα πέρα και πάνω από πολιτικές αντιπαραθέσεις και πολιτικές σκοπιμότητες θα πρέπει να σηκώσει το ανάστημα της σε συμμάχους, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ, και ΝΑΤΟ, φέρνοντας τους προ των ευθυνών τους απέναντι στην επικίνδυνη αναθεωρητική στρατηγική, μιας χώρας και του ηγέτη της, που μόνο, όπως προκύπτει από τις πράξεις και τις πολιτικές τους, σύμμαχοι δεν είναι.
Η πολιτική και η στάση αποφυγής της πραγματικότητας ψάχνοντας δικαιολογίες έναντι του Τουρκικού Αναθεωρητισμού, του Σουλτάνου της Άγκυρας οδηγεί σε ήττα που ξεπερνάει κατά πολύ σε κόστος την οποιαδήποτε δήθεν ρύθμιση του χρέους.
Ο Δημήτρης Γ. Απόκης είναι Διεθνολόγος, Απόφοιτος του The Paul H. Nitze, School of Advanced International Studies, The Johns Hopkins University, και Δημοσιογράφος
Πηγή: mignatiou.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου