Νέα Πολιτική
♦ του Αντώνη Παπαγιαννίδη*
Τελικά, όταν πλέον στην Ευρώπη – τουλάχιστον – θα σου προτείνει μια εταιρεία δημοσκοπήσεων να οργανώσει μια πολιτική έρευνα, ιδίως αν πρόκειται για πρόγνωση εκλογικού αποτελέσματος ή και για exit poll, θα πρέπει να σου λέει και πόσα θα ήταν διατεθειμένη να σε πληρώσει αυτή (όχι εσύ!) προκειμένου να δεχθείς την πρόταση. Μετά την αστοχία των δημοσκοπήσεων στην Μεγάλη Βρετανία γύρω από το Brexit, μετά και την αστοχία των εκεί exit polls (που, θυμίζουμε, δεν τα παρήγγειλαν μεν ως συνήθως οι εφημερίδες και τα κανάλια, όμως τα είχαν ζητήσει τράπεζες και επενδυτικές /χρηματιστηριακές εταιρείες…), είχαμε τώρα και στην Ισπανία όλες τις προγνώσεις για δεύτερη θέση των Unidos Podemos και για υποχώρηση των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλιστών να διαψεύδονται ευθέως, τα δε exit polls να δημιουργούν απόλυτη αμηχανία διαψευδόμενα και αυτά.
Πριν όμως πάμε στην ουσία των Ισπανικών εξελίξεων, μια στιγμή να δούμε λίγο την άλλη αποτυχία / διάψευση: εκείνη των bookies, των στοιχηματικών εταιρειών της Μεγ. Βρετανίας για το Βrexit. Λοιπόν: οπως ξεκίνησε να εξηγεί η μεγάλη στοιχηματική Ladbrokes, ρόλο στην – ακραία – αστοχία των στοιχηματικών πιθανοτήτων που έδιναν μέχρι την τελευταία ώρα του δημοψηφίσματος ( σ’ ένα 76% δινόταν το Bremain μετά την δολοφονία της Τζο Κοξ…) έπαιξε το γεγονός ότι ναι μεν εκείνοι που πόνταραν υπέρ του Brexit ήταν αριθμητικά περισσότεροι, όμως κατά κεφαλήν έπαιξαν 75 λίρες έναντι 450 λιρών που πόνταρε ο μέσος υποστηρικτής του Bremain! Καθώς, λοιπόν τα στοιχήματα που δέχονται οι εταιρείες – και τα ποσοστά που συνεπώς ανακοινώνονται … – τελικά προκύπτουν απο τα πονταρίσματα των παικτών, οι πιθανότητες «έσκυψαν» δυσανάλογα (και στραβά, όπως αποδείχθηκε). Μάλιστα, ακριβώς μετά την δολοφονία Κοξ, υπήρξε ένα πελώριο στοίχημα – 25.000 λιρών – υπέρ του Bremain, το οποίο έσπρωξε άγαρμπα, και απότομα, τις πιθανότητες. Από εκεί και πέρα, έτρεξε αυτοτροφοδοτούμενη προφητεία – που μάλιστα παρέσυρε και τις διεθνείς αγορές…
Αυτά, ολα, βέβαια είναι εξηγήσεις και ερμηνείες (τις αλιεύσαμε στο πάντα διαφωτιστικό ZeroHedge). Δείχνουν όμως και προς μιαν άλλη κατεύθυνση – κι έτσι περνάμε στα Ισπανικά: υπάρχει γενικά μια τάση, όλον αυτόν τον καιρό όπου τα γεγονότα αλληλεπιδρούν ανά χώρες και οικονομίες μέσα σ’ ένα γενικό κλίμα νευρικότητας και μεταβλητότητας/volatility (οικονομικής και πολιτικής συνάμα) να «προβλέπονται» εξελίξεις και μελλοντικές καταστάσεις – θάρθει δεύτερος στην Ισπανία ο Πάμπλο Ιγκλέσιας; θα αποδώσει η ένωση των εκ του μηδενός δημιουργημένων Podemos με μια ριζοσπαστική πανσπερμία της Izquierda Unida (αυτί ήταν οι Unidos Podemos), και μάλιστα όταν την τελευταία στιγμή έκαναν άνοιγμα και προς δεξιότερα/τους Σοσιαλιστές; θα μπορούσε να «παιχτεί» στην Ισπανία το αντίστοιχο της Πορτογαλίας με συνασπισμό μειοψηφίας Αριστεράς; Όλα αυτά – ας είμαστε ειλικρινείς – είναι προβολές δικών μας προσεγγίσεων: στην Ελλάδα, της πορείας ΣΥΡΙΖΑ / Τσίπρα. στην Ιταλία, των προσπαθειών «διόρθωσης» Ρέντσι. Ανάλογα με το πώς ιδώθηκε η ετυμηγορία του Brexit, δηλαδή, έτσι και η Ισπανία προσεγγίσθηκε με τα μάτια στα δικά μας. Όμως, τελικά (;) ο παλιός δικομματισμός εκεί έμεινε όρθιος: κλονισμένος, αλλά όρθιος. Και το Brexit έπαιξε ρόλο αλά μάλλον για να φοβίσει / να ανακόψει κάθε μετακίνηση. ή , πάλι, μέσα από το εθνικιστικό τέχνασμα του Μαριάνο Ραχόι να διεκδικήσει συγκυριαρχία επί του Γιβραλτάρ απο το κλονισμένο Λονδίνο, για να ενισχύσει τις τάσεις παραμονής στα δεξιά.
*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου