analyst
«Η 14η Ιουλίου είναι η ημέρα της Βαστίλης – όπου η Γαλλία γιορτάζει την απελευθέρωση της το 1789 από ένα αυταρχικό καθεστώς, εγκαινιάζοντας την πορεία της προς τη Δημοκρατία. Το σύνθημα των επαναστατών εκείνης της εποχής ήταν «Ελευθερία, Ισότητα και Αδελφοσύνη» – ενώ ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που το πνεύμα του Διαφωτισμού έδωσε μία πολιτική εντολή, αν και επίσημα υιοθετήθηκε ως αξία από τη 2η Γαλλική Δημοκρατία το 1848«.
.
Στα παραπάνω πλαίσια, θεωρείται πως δεν ήταν συμπτωματική η επιλογή της ημέρας αυτής από τον τρομοκράτη της Νίκαιας – ο οποίος δεν διάλεξε την εποχή της διεξαγωγής των αγώνων ποδοσφαίρου, αλλά τη γιορτή της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Αδελφοσύνης, για να δείξει στον κόσμο με την επαίσχυντη πράξη του τι σκέφτεται ο ίδιος για τη Γαλλική Δημοκρατία, καθώς επίσης για τις αξίες του Διαφωτισμού.
Εν προκειμένω, αφήνοντας στην άκρη τις εγκληματικές πράξεις, καθώς επίσης τις πιθανές σκέψεις και τα κίνητρα του αδίστακτου τρομοκράτη,οφείλουμε όλοι μας να αναρωτηθούμε πώς έχουμε «διαχειρισθεί» τις αξίες του Διαφωτισμού στη Δύση – όπου εύκολα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η «Ελευθερία», με τη βοήθεια του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, έχει αναχθεί στο φετίχ της σημερινής κοινωνίας, με μεγάλες δόσεις ασυδοσίας εκ μέρους των ισχυρών, κρατών ή ατόμων.
Ειδικότερα, από την πλευρά της πολιτικής, είναι πρόσφατο το παράδειγμα της δήθεν ελευθερίας στο ελληνικό δημοψήφισμα – όπου το ΟΧΙ της πλειοψηφίας μετατράπηκε χωρίς κανέναν ηθικό ενδοιασμό σε ΝΑΙ.
Στην οικονομία βέβαια τα πράγματα είναι κατά πολύ χειρότερα – κυρίως μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, όπου οι Πολίτες διέσωσαν εν πρώτοις τις χρεοκοπημένες από την ασύστολη κερδοσκοπία τους τράπεζες. Εις βάρος φυσικά του προϋπολογισμού και άρα του δημοσίου χρέους, το οποίο κλήθηκαν στη συνέχεια να εξυπηρετήσουν οι Πολίτες με την πολιτική λιτότητας, με υπερβολικούς φόρους κοκ.
Στη συνέχεια πήραν τη σκυτάλη οι κεντρικές τράπεζες, οι οποίες τύπωσαν τεράστιες ποσότητες χρημάτων που όμως δεν επενδύθηκαν στην πραγματική οικονομία, αλλά στα χρηματιστήρια – με αποτέλεσμα να ακολουθήσει η μεγαλύτερη αναδιανομή εισοδημάτων στην παγκόσμια ιστορία, από τα κάτω (99%) προς τα επάνω. Την ίδια στιγμή, λόγω της πολιτικής των χαμηλών ή/και αρνητικών επιτοκίων, επιβαρύνονται ξανά οι φτωχότεροι – αφού μειώνονται τα περιουσιακά στοιχεία των συνταξιοδοτικών και λοιπών ασφαλιστικών ταμείων, το κοινωνικό κράτος δεν μπορεί να συντηρηθεί κοκ.
Περαιτέρω, για να μη καταρρεύσει το σύστημα, οι κεντρικές τράπεζες επεμβαίνουν στα χρηματιστήρια αγοράζοντας οι ίδιες μετοχές – μία χειραγώγηση που θα κληθούν ξανά να πληρώσουν οι φορολογούμενοι, αφού αρχίζουν ήδη να απομακρύνονται σταδιακά οι ελίτ από τις αγορές, «φορτώνοντας» τις μετοχές τους στις κεντρικές τράπεζες και επομένως στα κράτη.
Τέλος στην Ευρώπη σήμερα οι τράπεζες παραμένουν χρεοκοπημένες, ενώ τα κράτη σχεδιάζουν να επιβαρύνουν με τη διάσωση τους μετόχους, ομολογιούχους και καταθέτες. Επειδή όμως οι μεγάλοι μέτοχοι, καθώς επίσης οι αντίστοιχοι ομολογιούχοι δεν πρόκειται να το αποδεχθούν,πουλώντας ήδη μετοχές και ομόλογα όπως διαπιστώνεται από την πτώση των τιμών, οι τελικοί χαμένοι θα είναι οι μικροί ομολογιούχοι, καθώς επίσης οι καταθέτες – οι οποίοι είναι ουσιαστικά εγκλωβισμένοι, κυβερνώμενοι από πολιτικούς που υπηρετούν έμμισθα τις ελίτ.
Όσον αφορά τώρα την Ισότητα και την Αδελφοσύνη, έχουν αποκηρυχθεί εντελώς από τις κοινωνίες μας – αφού κανένας δεν είναι πρόθυμος να υπερασπίσει καμία από τις δύο αυτές έννοιες, ενώ ελάχιστοι διαισθάνονται την ανάγκη να το απαιτήσουν.
Με απλά λόγια, η ελεύθερη κοινωνία τόσο στη Δύση, όσο και σε πολλές άλλες χώρες, έχει πάψει πια να υπάρχει – ενώ έχει εξελιχθεί παράλληλα σε μία σκοτεινή κοινωνία της ανισότητας και της μη αδελφοσύνης.Όσον αφορά δε την ίδια την Ευρώπη, επικρατεί πλέον σε ατομικό και διακρατικό επίπεδο το δίκαιο του ισχυρότερου – κάτι που έχει οδηγήσει ήδη την Ελλάδα στο γκρεμό, ενώ θα ακολουθήσουν πολλές άλλες αδύναμες χώρες, η μία μετά την άλλη.
Εν τούτοις, όλες αυτές οι «διαστρεβλώσεις», η δικτατορία των ελίτ, η ανισότητα και η μη αδελφοσύνη δηλαδή, έχουν ημερομηνία λήξης– η οποία ας ελπίσουμε πως δεν θα είναι τόσο αιματηρή, όσο η γαλλική επανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου