Η ώρα του λογαριασμού

analyst

Ο κίνδυνος να διαλυθεί η Ευρωζώνη, παρασύροντας ολόκληρη την ΕΕ, είναι μεγαλύτερος από ποτέ – αφού έχουν αναπτυχθεί εντός της πολύ ισχυρές φυγόκεντρες δυνάμεις λόγω της υπερχρέωσης, της Γερμανίας και του προσφυγικού

του Βασίλη Βιλιάρδου

«Οι Γερμανοί είναι ένας λαός συμπαθής ως επί το πλείστον, αλλά έντονα διαφοροποιημένος, παράξενος και παράδοξος μαζί – αφού διακρίνεται από μία μικρή, «διεστραμμένη», κακεντρεχή, ζηλόφθονη, «προτεσταντική» και εξαιρετικά αιμοβόρα μειοψηφία, η οποία όμως υπερισχύει απόλυτα μίας, έντονα επιρρεπούς στον σκόπιμο εκφοβισμό και πολύ εύκολης στη χειραγώγηση, συντριπτικής πλειοψηφίας.

Η μικρή αυτή μειοψηφία, με έντονα ναζιστικά κατάλοιπα βαθιά μέσα στο γενετικό της κώδικα, είναι ικανή να βασανίζει, με μία απίστευτη εξωτερική ευγένεια, ακόμη και τους δικούς της Πολίτες, όταν την ίδια στιγμή ακούει κλασσική μουσική – γεγονός που παρατηρήθηκε πολύ συχνά, πριν και κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, με οδυνηρά θύματα κυρίως τους Εβραίους» (πηγή).

.

Άρθρο

Μία χώρα καταρρέει, όταν οι Πολίτες της χάνουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση της. Στην Ελλάδα συμβαίνει κάτι πολύ χειρότερο: έχει χαθεί εντελώς η εμπιστοσύνη απέναντι σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό της. Στο σύνολο των κομμάτων της δηλαδή, τα οποία είναι τα λιγότερο ικανά στην ιστορία της.

Κάτι σχετικά ανάλογο διαπιστώνεται στην Ευρωζώνη, με αφετηρία την οικονομική κρίση που ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκε για να υποταχθούν όλες οι χώρες στη Γερμανία – ευρύτερα, για να τους επιβληθεί η δικτατορία των αγορών, καθώς επίσης το Οικονομικό ΝΑΤΟ (άρθρο), αφού προηγουμένως δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες  προϋποθέσεις (πολιτική λιτότητας), με στόχο την υπερχρέωση τους.

Το ίδιο ισχύει για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία οι χώρες που έχουν το δικό τους νόμισμα όπως, για παράδειγμα, η Σουηδία και η Δανία, αντιμετωπίζουν πολύ μεγάλα νομισματικά προβλήματα, κυρίως λόγω της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ  – με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να εφαρμόσουν μία ορθολογική νομισματική πολιτική, οπότε να διογκώνονται οι φούσκες στο εσωτερικό τους (ακίνητα, τράπεζες, ιδιωτικό χρέος).

Στα πλαίσια αυτά, η προσφυγική κρίση δεν είναι τίποτα άλλο, από την κορυφή του παγόβουνου – αφού οι φυγόκεντρες δυνάμεις σε ολόκληρη την Ευρώπη ισχυροποιούνται συνεχώς, με κίνδυνο την ανεξέλεγκτη διάλυση της, καθώς επίσης την κατάρρευση του κοινού νομίσματος.

Εν τούτοις, το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι αυτό που έχει τελικά τοποθετήσει την πλειοψηφία των Γερμανών εναντίον της καγκελαρίου τους – η οποία δεν φαίνεται να είναι σε θέση να αντιστρέψει την τάση. Εύλογα δε αναρωτιούνται πολλοί Γερμανοί, εάν ήλθε η ώρα να πληρώσει η χώρα τους τις αμαρτίες της – τα τεράστια λάθη δηλαδή που έκανε, εάν όχι την αλαζονεία και την αχόρταγη απομύζηση των εταίρων της, όσον αφορά τη διαχείριση της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης.

.

Η προφητεία

Στα πλαίσια αυτά, ο Γερμανός πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, «προφήτευσε» πως έχει έλθει η ώρα του λογαριασμού (pay time) στην Ευρώπη – με την έννοια πως οι άλλες χώρες θα χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία που τους δίνει η προσφυγική κρίση, για να ξεπληρώσουν στη Γερμανία την άθλια συμπεριφορά της, σε σχέση με την κρίση χρέους (πηγή).

Προφανώς έχει δίκιο, όχι μόνο επειδή τα άλλα κράτη θα απολαύσουν το θέαμα μίας Γερμανίας που πληρώνει ακριβά την αλαζονεία της αλλά, επίσης, για αντικειμενικούς λόγους – αφού, από οικονομικής πλευράς, η Ευρωζώνη είναι από πολλά χρόνια τώρα «διαμελισμένη».

Στη μία πλευρά ευρίσκονται οι χώρες του Βορά, οι οποίες έχουν πολύ μεγάλα πλεονάσματα στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών τους, καθώς επίσης σχετικά χαμηλή ανεργία, ενώ στην άλλη οι χώρες του Νότου, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας – με ελλειμματικά ισοζύγια, καθώς επίσης με υψηλότερη ανεργία (γράφημα), η οποία συνεχίζει να αυξάνεται, όπως έδειξαν πρόσφατα οι γαλλικές στατιστικές.

.

.

Περαιτέρω, ακόμη και στις χώρες που μειώθηκε η ανεργία ή, τουλάχιστον, δεν αυξήθηκε σε τέτοιο βαθμό όπως στην Ελλάδα και στην Ισπανία, η αιτία ήταν κυρίως η μετανάστευση των κατοίκων τους – όπως φαίνεται από τον πίνακα που ακολουθεί με παράδειγμα τα κράτη της Βαλτικής, στα οποία δήθεν πέτυχε η πολιτική λιτότητας

.

Χώρα	Πληθυσμός κατά προσέγγιση	Μετανάστευση 1999-2014
Λιθουανία	3.000.000	595.000
Λετονία	2.000.000	395.000
Εσθονία	1.300.000	78.000

.

Την ίδια εποχή, ειδικά λόγω της κρίσης, μειώθηκε το ποσοστό των γεννήσεων και στις τρεις αυτές δήθεν υποδειγματικές χώρες – γεγονός που θα τους δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στο μέλλον.

Η ανεργία και η μετανάστευση

Συνεχίζοντας η ανεργία, η οποία είναι μακράν το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρωζώνης, οφείλεται κυρίως στην πολιτική που ασκεί ένας άτυπος οργανισμός – ο οποίος έχει ουσιαστικά δημιουργηθεί «έκνομα» από τη Γερμανία, ευρισκόμενος κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της.

Πρόκειται για το γνωστό μας «Euro Group», με πρόεδρο τον ανόητο Ολλανδό (άρθρο), ο οποίος είναι άβουλο υποχείριο του σκιώδους καγκελαρίου – του κ. Σόιμπλε που «πουλάει» εν μέσω κρίσης την πολιτική λιτότητας,ως τη μοναδική συνταγή για την καταπολέμηση της βαριάς ασθένειας που πλήττει τις περισσότερες χώρες της ηπείρου μας: της ύφεσης.

Λογικά λοιπόν ένας μεγάλος αριθμός Ευρωπαίων μεταναστεύει, αναζητώντας την τύχη του σε άλλες χώρες, στις οποίες η ανεργία είναι χαμηλή – χωρίς να καταπολεμάται η αιτία της κρίσης, η οποία δεν είναι άλλη από το μερκαντιλισμό της Γερμανίας, με τη βοήθεια ενός καταστροφικού μισθολογικού dumping, το οποίο έχει επιβάλλει δικτατορικά στους δύστυχους Πολίτες της.

Ο αριθμός αυτός έχει αυξηθεί από τους πρόσφυγες, οι οποίοι αναζητούν επίσης την τύχη τους στη «γη της επαγγελίας», όπως παρουσιάζεται διεθνώς η Γερμανία – ενώ δεν πρόκειται να μειωθεί, εάν η χώρα υιοθετήσει ανώτατα όρια όσον αφορά την υποδοχή τους. Η αιτία είναι το ότι, τα υπόλοιπα κράτη θα μιμούνταν αμέσως το παράδειγμα της, με αποτέλεσμα να παραμείνουν οι μετανάστες στις χώρες που βρίσκονται – στην Κροατία, στη Σλοβενία ή στην Ελλάδα, οι οποίες όμως ήδη πλήττονται από την ανεργία.

Επομένως δεν πρόκειται να το επιτρέψουν, οπότε οι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να κατευθύνονται στη Γερμανία, δημιουργώντας της μεγάλα προβλήματα – ενώ οι εργαζόμενοι της εύλογα αντιδρούν, φοβούμενοι τη μείωση των μισθών τους, την απώλεια των θέσεων εργασίας τους κοκ.

.

Οι γερμανικές αμαρτίες

Περαιτέρω, η Γερμανία δεν πρέπει να εκπλήσσεται, όταν οι εταίροι της χάνουν την υπομονή τους, ευχόμενοι το κακό της – αφού έχει χρησιμοποιήσει την κρίση χρέους για να τους απομυζεί, αυξάνοντας συνεχώς τα ήδη υπερβολικά πλεονάσματα της εις βάρος τους.

Εκτός αυτού, έχει εκβιάσει μία σειρά χωρών με τη βοήθεια της ΕΚΤ, πριν από όλες την Ιρλανδία (άρθρο), ενώ έχει χρησιμοποιήσει την κεντρική τράπεζα με το χειρότερο δυνατό τρόπο ως όργανο της (ανάλυση) – γεγονός που τεκμηριώθηκε ξανά πρόσφατα, από το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών, καθώς επίσης από το ξεπούλημα τους σε εξευτελιστικές τιμές.

Τι θα συνέβαινε όμως εάν πράγματι διαλυόταν η Ευρώπη; Ποιός θα πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του κόστους; Κατά την άποψη μας, κρίνοντας αφενός μεν από τα δάνεια (εγγυήσεις) που έχουν δοθεί στην Ελλάδα και αλλού, καθώς επίσης από τα υπόλοιπα του Target 2, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από τη γερμανική κεντρική τράπεζα (γράφημα), ο λογαριασμός θα επιβαρύνει κυρίως τη Γερμανία – κάτι που σύντομα θα συμπεράνουν οι αγορές, οπότε η χώρα θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες.

.

.

Με δεδομένα δε τα τεράστια προβλήματα του χρηματοπιστωτικού της συστήματος, για το οποίο η γερμανική κυβέρνηση έχει δώσει με τη μορφή των εγγυήσεων πολύ μεγάλα ποσά, καθώς επίσης τις δυσχέρειες αρκετών δήμων και κοινοτήτων της, δεν πρέπει να εκπλαγεί κανείς, εάν τελικά δεν θα μπορέσει να καλύψει το λογαριασμό – κάτι που φυσικά δεν γνωρίζουν οι Πολίτες της.

.

Επίλογος

Κανένας δεν πρέπει να επιθυμεί το κακό του άλλου, ακόμη και όταν πρόκειται για το μεγαλύτερο εχθρό του. Επομένως, δεν είναι σωστό να χαιρόμαστε από την πιθανότητα να πληρώσει το λογαριασμό της κατάρρευσης ενός θνησιγενούς νομίσματος, του ευρώ δηλαδή, η Γερμανία – όσο υπεύθυνη και αν είναι για την καταστροφή που ίσως θα ακολουθήσει.

Υποθέτοντας τώρα πως δεν είναι ρεαλιστική η δημοσιονομική και πολιτική ένωση της Ευρωζώνης, αφενός μεν επειδή δεν είναι επιθυμητή μία ένωση κρατών, η οποία θα διοικείται δικτατορικά από τις αγορές με έπαρχο τη Γερμανία, αφετέρου λόγω του ότι δεν το θέλουν πολλές χώρες, έχουμε την άποψη πως η νομισματική ένωση κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ να διαλυθεί ανεξέλεγκτα – αφού, χωρίς την ολοκλήρωση της, είναι αδύνατον να επιβιώσει το ευρώ.

Εάν βέβαια διαλυθεί η Ευρωζώνη, με κίνδυνο να παρασυρθεί ολόκληρη η ΕΕ, θα επικρατήσει κυριολεκτικά το γνωστό μας «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» – πολύ πριν συμβεί το μοιραίο, αφού αρκεί να το θεωρήσει κανείς αναπόφευκτο για να αντιδράσει ανάλογα, οπότε να επιταχυνθεί η κατάρρευση (αυτοεκπληρούμενη προφητεία). Η καγκελάριος πάντως δήλωσε για πρώτη φορά ότι, αμφιβάλει για τη διατήρηση της Ευρωζώνης (πηγή) – ενώ ο «ανόητος Ολλανδός» αναφέρθηκε επίσης για πρώτη φορά, σε έναν πυρήνα πέντε χωρών. Οψόμεθα!

.

Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Για το πλήρες βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα, πατήστε εδώ.

( e-mail: viliardos@analyst.gr )