Μια ματιά έξω από τα σύνορα

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Και ενώ στην ωραία μας χώρα συνεχίζουμε να δίνουμε την πρώτιστη προσοχή στο πώς θα προχωρήσουμε με τα εσώψυχα των διεκδικητών της ηγεσίας στην ΝΔ, ή το πώς θα ανταποκριθεί συνολικά ο χώρος της Αντιπολίτευσης στο (διστακτικό, βέβαια) άνοιγμα Τσίπρα για κάποιου είδους συνεννόηση του πολιτικού συστήματος, τώρα, στα δύσκολα (μέσω του Προέδρου της Δημοκρατίας, ειν’ αλήθεια), γύρω μας αλλά πολύ κοντά μας συσσωρεύονται πολλά. Πολλά και σημαντικά.

Δείτε:

Μετά την αρκετά πρόχειρη – διατί να το κρύψωμεν άλλωστε… – επίσκεψη Τσίπρα σε Ερντογάν/Νταβούτογλου, μετά και την Σύνοδο του G-20 στην Αττάλεια, βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από την προγραμματισμένη Κορυφή της ΕΕ της 29ης Νοεμβρίου, όπου είχε κληθεί να συμμετάσχει ο “Σουλτάνος” Ρετζέπ Ταγγίπ Ερντογάν, τελικά φαίνεται ότι θα παραστεί ο Αχμέτ Νταβούτογλου… Πριν και απ’ αυτήν είναι σχεδιασμένη Τριμερής Γερμανίας-Τουρκίας-Ελλάδας, η οποία καλείται να προσπεράσει (για χάρη της Άγκυρας, εννοείται) το εξ ορισμού μπλοκάρισμα κάθε συνάντησης των “28” με Τουρκία: στους ως άνω “28” μετέχει (ως “πλήρες μέλος” που θάλεγε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής…) και η Κυπριακή Δημοκρατία, την ίδια την υπόσταση της οποίας αρνείται η Τουρκική διπλωματία. Πλην όμως… η χρονική διάσταση αυτών των επαφών κάποια στιγμή άρχισε να θολώνει, δείχνοντας ότι “υπάρχει πρόβλημα”.

Προηγείται μια άλλη κίνη­ση Τσίπρα στην διεθνή/περιφερειακή σκακιέρα: πρόκειται για την σημερινή μετάβασή του στο Ισραήλ, (μαζί με Νίκο Κοτζιά, χωρίς Πάνο Καμμένο: πολύ ενδιαφέρον!) όπου ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα έχει να δώσει συνέχεια στην εδώ και καιρό υπό εμβάθυνση σχέση των δυο χωρών που προχωρούν (ακόμη κι αν παραμερίσει κανείς τις προσδοκίες για “άξονα” Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ, ή και για “τετράγωνο” με συμμετοχή Αιγύπτου. ακόμη κι αν αφήσει ως υπερβολικά μακροπρόθεσμες λόγω κατάρρευσης των τιμών, τις ενεργειακές διαστάσεις), με την τεχνική συμπαράσταση του Έλληνα ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά ο οποίος – εδώ τουλάχιστον! – έχει να επιδείξει κάποιαν τεχνογνωσία.

Όμως, μ’ όλα τα θετικά, θα χρειαστεί μεγάλη προσοχή προκειμένου να μην τραυματισθεί η “σχέση βάθους” της Ελλάδας με τον Αραβικό Κόσμο – όθεν και η επίσκεψη Τσίπρα και στην Παλαιστίνη: μην ξεχνούμε ότι ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης συμμετείχε στα μέσα του 2014 σε διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων και κατά της εισβολής στην Λωρίδα της Γάζας φορώντας “καφιγιέ”.

Ακόμη περισσότερο, όμως, ας αποφευχθεί ο πειρασμός να θεωρηθεί ως δεδομένη μια ψύχρανση Τουρκίας-Ισραήλ: όντως κάτι τέτοιο υπάρχει εδώ και καιρό, όμως με τον σημερινό ρόλο-κλειδί της Άγκυρας, καλόν είναι να μην επιχειρούνται “επιδέξιοι” χειρισμοί που μπορεί να τουμπάρουν ανάποδα…

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)