Γιατί έπεσε η κυβέρνηση Σαμαρά

Νέα Πολιτική

Του Μελέτη Μελετόπουλου*

Είναι πραγματικά αστείο που η κυβέρνηση Σαμαρά οργάνωσε την επικοινωνιακή της πολιτική με άξονα την ευρωπαϊκή κατεύθυνση της Ελλάδας.

Ως εάν τα χαρακτηριστικά του κόμματος και της κυβέρνησης Σαμαρά (και του παραπληρωματικού της ΠΑΣΟΚ) να είχαν οποιαδήποτε σχέση με τον ευρωπαϊκό πολιτικό πολιτισμό, τις ευρωπαϊκές δομές, την ευρωπαϊκού τύπου οικονομία.

Εδώ εκλήθησαν να υπερασπιστούν δήθεν την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας» πρόσωπα που παραπέμπουν μάλλον στην οθωμανική περίοδο παρά στον δυτικό προσανατολισμό της χώρας. Ανεπάγγελτοι, αστράτευτοι, ευνοούμενοι, γυιοί και ανιψιοί, βωμολόχοι,  γραφικές λαϊκές φιγούρες, κομματάρχες της δεκαετίας του πενήντα, ρουσφετολόγοι, εγκαλούμενοι για εξαγωγή συναλλάγματος εν καιρώ κρίσεως, διαπλεκόμενοι, στελέχωσαν κυβερνήσεις και κρατικούς μηχανισμούς.

Πώς ήταν δυνατόν αυτός ο εσμός να διασφαλίσει την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας»; Το μόνο για το οποίο ενδιαφέρθηκαν αυτοί ήταν να προστατεύσουν τα συμφέροντα της συντεχνίας τους από τις απαιτήσεις της τρόϊκας, και να αντιπροτείνουν-στις μεταρρυθμίσεις που είχε αρχικά απαιτήσει η τρόϊκα- τα περίφημα «ισοδύναμα μέτρα», δηλαδή μία λυσσαλέα επίθεση εναντίον των εισοδημάτων και των ακινήτων. Ώστε να μην θιγούν τα προνόμια και οι δομές που διασφαλίζουν την απρόσκοπτη αναπαραγωγή της φαυλοκρατίας.

Επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια ασκήθηκε μία πολιτική εξόντωσης της κοινωνίας και της οικονομίας, ώστε να παραμείνει το τεράστιο, σοβιετικών προδιαγραφών, πελατειακό, γραφειοκρατικό και διεφθαρμένο κράτος ως έχει, να μην γίνει καμμία απολύτως μεταρρύθμιση, να μην υπάρξει καμμία αξιοκρατία, κανένας θεσμικός εκσυγχρονισμός. Να μην απελευθερωθεί η υγιής επιχειρηματικότητα, ώστε η οικονομία να παραμείνει όμηρος της φαυλοκρατίας, με τα οφέλη που αυτό συνεπάγεται γι’ αυτήν.

Δεν οργανώθηκε καμμία απολύτως παραγωγική ανασυγκρότηση, γιατί η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας (μιλάμε για πραγματική ανάπτυξη, όχι αύξηση της κατανάλωσης με δανεικά) θα οδηγούσε την κοινωνία σε αναζωογόνηση και επομένως σε ανάδειξη υγιών πολιτικών δυνάμεων. Διότι οι εξαρτημένοι, ανίσχυροι, υπανάπτυκτοι πελάτες ψηφίζουν πρόσωπα κατάλληλα για ρουσφέτια, ενώ αυτοδύναμοι οικονομικά πολίτες αναδεικνύουν ικανούς και έντιμους εκπροσώπους.

Έτσι, μετά από τέσσερα χρόνια κοροϊδίας προς τα έξω και φορολογικής λεηλασίας στο εσωτερικό, φτάσαμε στο «success story», που προσπάθησε να σερβίρει το φθινόπωρο η κυβέρνηση Σαμαρά, επιχειρώντας να δημιουργήσει τεχνητό κλίμα αισιοδοξίας, «ολοκλήρωσης» του μνημονιακού προγράμματος και επιστροφής στην «ομαλότητα» και στις αγορές.

Μόνον που οι αγορές δεν τρώνε τα λάχανα που μαγείρεψε η συγκυβέρνηση. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι δομές στην Ελλάδα παραμένουν υπανάπτυκτες και διεφθαρμένες όσο ήταν και πριν την κρίση, παρατηρούν προσεκτικά τους δείκτες με δικούς τους μηχανισμούς που δεν μαγειρεύουν τα στοιχεία, λαμβάνουν υπ’ όψη τις διάφορες λίστες και τους εμπλεκόμενους, και δεν συγκινούνται επειδή παραπέμφθηκε ένα γελοίο πρόσωπο ως εξιλαστήριο θύμα για να μην διωχθεί συνολικά η κλεπτοκρατία.

Καθώς η εξωτερική χρηματοδότηση τελειώνει, οι δανειστές (που φυσικά «αξιοποίησαν» την ελληνική κρίση για να προωθήσουν τα δικά τους γεωοικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα) έθεσαν τώρα ένα σκληρό δίλημμα: ή νέο μνημόνιο σκληρότερο από το προηγούμενο (βαφτίστε το αν θέλετε «προληπτική γραμμή πίστωσης», δεν ενδιαφέρει) ή οξωπέταγμα από την Ευρωζώνη.

Στο δίλημμα αυτό η κυβέρνηση Σαμαρά δεν μπορούσε, δεν είχε την πολιτική ισχύ, την εσωτερική συνοχή, την λαϊκή νομιμοποίηση να απαντήσει. Γι’ αυτό και έπεσε.

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύτηκε στο Kontra News)