THN ANAΓΚΗΝ ΦΙΛΟΤΙΜΙΑΝ ΠΟΙΗΣΟΜΕΝ........

Αριστόβουλος

του Παναγιώτη Γεννηματά

Το ευρύ λαϊκομετωπικό σχήμα που προέκυψε από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου με την σύμπραξη του ΣΥΡΙΖΑ με στοιχεία της εθνικολαϊκής δεξιάς αποτελεί ασφαλώς ιδιότυπο κυβερνητικό συνασπισμό που για πολλούς θα φαντάζει για καιρό ως εξαμβλωματική πολιτική τερατογονία.

Το παράδοξον του σχήματος δεν πρέπει όμως να εκληφθεί ως κατ' ανάγκην πολιτικά ανίσχυρο και θνησιγενές. Η πραγματική του ισχύς και αντοχή ίσως ξεπερνάει τηνφαινομενική ασυμβατότητα των δύο απρόσμενων συνεταίρων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απετόλμησε μια κυβέρνηση εμπλουτισμένη με αρκετά μετριοπαθή εξωκομματικά στελέχη του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. Οι ΑΝΕΛ απ' την πλευρά τους διαθέτουν αντιπροσωπευτική ικανότητα πολύ ευρύτερη από το εκλογικό ποσοστό που τους κράτησε στη βουλή. Και τούτο γιατί κατά βάθος εκπροσωπούν ακέραιο τον σκληρό πυρήνα της εθνικοπατριωτικής παραδοσιακής δεξιάς, από τον οποίον και έχουν φυγοκεντριστεί. Η ιδεολογική επικοινωνία τους με το κύριο σώμα της συντήρησης που από αδρανή κομματικό πατριωτισμό παρέμεινε στη Ν.Δ. πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Αντιπροσωπευτικά ως εκ τούτου το νέο κυβερνητικό σχήμα πρέπει να θεωρείται ισχυρό. Η αδυναμία του συνίσταται αλλού:

Στην ελλειπτική προπαρασκευή για την έμπρακτη υποστήριξη των ελπίδων που προεκλογικά έχει καλλιεργήσει. Στην αδυναμία ικανοποιητικής αύριο ανταπόκρισης στην έκρηξη των λαϊκών προσδοκιών.

Η επιμελής προετοιμασία και τα ολοκληρωμένα προγράμματα δεν είναι δυστυχώς ο κανόνας στην ελληνική πολιτική ζωή. Αν εξαιρέσει κανείς τον μεθοδικότερο Κ. Σημίτη, κανένας πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, μηδέ του Α. Παπανδρέου εξαιρουμένου, δεν υπήρξε επαρκώς (μερικοί ούτε καν στοιχειωδώς) προετοιμασμένοι για το έργο που φιλοδοξούσαν να αναλάβουν. Η ελαφρότητα αυτή της πολιτικής ευθύνης από το 2004 και μετά έχει οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή της περιπέτεια.

Το σημερινό κυβερνητικό σχήμα έχει εκ των πραγμάτων επιφορτιστεί με τεράστιο φορτίο εθνικής ευθύνης. Ας μην σπεύσουμε όμως να το καταδικάσουμε εκ των προτέρων με βάση την προεκλογική αερολογία στην οποίαν αρέσκονται όλα τα ελληνικά κόμματα ούτε με το απλό face control των νέων πρωταγωνιστών. Ελάχιστοι ασφαλώς έχουν δώσει ικανοποιητικά δείγματα γραφής σε κάποιους συγκεκριμένους χώρους κοινωνικών ή πολιτικών επιδόσεων. Δεν ωφελεί όμως η εκ των προτέρων καταδίκη.

Η νέα κυβέρνηση, συμπαθής σε πολλούς ή μη, είναι το αποτέλεσμα της αποτυχίας των λεγομένων “συστημικών κομμάτων” να ανταποκριθούν στις δραματικές περιστάσεις  όπου από τη δική τους ανεπάρκεια η χώρα έχει οδηγηθεί. Ο λαός τα απέβαλε προχτές από το προσκήνιο με αγανάκτηση και αποστροφή. Μέχρις ότου όμως ο ευρύτερος χώρος των υψηλότερων ευρωπαϊκών απαιτήσεων κατορθώσει να ανασυγκροτηθεί από τα ερείπια και να αρθρώσει ανανεωμένο και αξιόπιστο πολιτικό λόγο, η ειλικρινής συνύπαρξη με τους νέους κυβερνήτες είναι υποχρεωτική. Αυτοί εκπροσωπούν πλέον την Ελλάδα. Την στιγμήν αυτή η αναγκαιότητα εθνικής επιβίωσης επιβάλλει περισυλλογή. Και καθιστά υψηλή προτεραιότητα την ανασυγκρότηση της πολιτικής μας ενδοχώρας.