του Γιώργου Βάμβουκα
Για πρώτη φορά στη νεώτερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας,
τα κυβερνητικά ηνία τα παίρνει στα χέρια του αριστερός πρωθυπουργός. Ο
νεόφερτος αριστερός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, έχει να διαχειριστεί φλέγοντα
κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, με κορυφαίο όλων την τιθάσευση του
γιγαντιαίου δημόσιου χρέους. Ένα τεράστιο δημόσιο χρέος που αυξάνει με
αχαλίνωτους ρυθμούς και ουδείς γνωρίζει ποιο είναι το πραγματικό του επίπεδο.
Το νέο κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, με τον κ. Δραγασάκη ως συντονιστή της
κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής και επιτελείς τους κυρίους Βαρουφάκη,
Τσακαλώτο και Σταθάκη, θα πρέπει να επιδείξει τεχνοκρατική πληρότητα και να
πείσει τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη ότι έχει τις απαιτούμενες ικανότητες, να
κατευθύνει με μαεστρία και αποτελεσματικότητα το σκάφος της ελληνικής
οικονομίας.
Με ενδιαφέρον αναμένονται οι προγραμματικές δηλώσεις της
νέας κυβέρνησης, καθότι θα προσδιοριστούν λεπτομερώς τα επιμέρους μέτρα
οικονομικής πολιτικής, που θα κάνουν πράξη τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ
για τις ευπαθείς οικονομικές τάξεις και τους πληγέντες από την παρατεταμένη
οικονομική κρίση.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει να ανέβει Γολγοθά και
αρκετά μπορεί να διδαχτεί από τις κακοδαιμονίες του νεώτερου ελληνικού κράτους.
Όσοι έχουν μελετήσει έστω και στοιχειωδώς τη νεώτερη πολιτική-οικονομική
ιστορία της Ελλάδος, θα έχουν κατανοήσει ότι πέντε είναι τα ουσιαστικά αίτια
της νεοελληνικής κακοδαιμονίας. Το πρώτο αίτιο είναι ότι κουμάντο στην Ελλάδα
κάνουν οι εκάστοτε προστάτιδες δυνάμεις. Από το 1821 και μέχρι τη δεκαετία του
1850 κουμάντο έκαναν η Αγγλία, η Ρωσία και η Γαλλία. Από τη δεκαετία του
1870, που ενοποιήθηκαν τα γερμανικά κρατίδια υπό τον Βίσμαρκ και σχηματίστηκε
το σύγχρονο γερμανικό έθνος, ο ρόλος της Γερμανίας άρχισε να γίνεται αποφασιστικής
σημασίας στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδος. Αγγλία και Γερμανία κινούσαν τα
νήματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής μέχρι και την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου
Πολέμου.
Μετά το πέρας του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου, κουμάντο στην Ελλάδα κάνουν ουσιαστικά οι ΗΠΑ. Με τη
δημιουργία της Ευρωζώνης το 1999 και ιδίως μετά το 2010 με την υποταγή της
Ελλάδος στα μνημόνια, η Γερμανία καθίσταται ισότιμος εταίρος των ΗΠΑ στην
κηδεμονία της Ελλάδος.
Οι προστάτιδες δυνάμεις με τους αχυρανθρώπους τους
(πολιτικοί, πράκτορες, μεσάζοντες, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, κ.λπ.),
ελέγχουν πλήρως το εγχώριο πολιτικοοικονομικό σκηνικό. Και το ερώτημα που
ανακύπτει είναι: Μέχρι ποιου σημείου ο αριστερός πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, θα
μπορούσε να συγκρουστεί με αυτούς που εκπροσωπούν και υπηρετούν τα συμφέροντα
των προστάτιδων δυνάμεων στη χώρα μας; Η πάταξη της διαφθοράς, η εξυγίανση του
κρατικού μηχανισμού και η χρηστή διαχείριση των Δημοσίων Οικονομικών,
προϋποθέτουν τη σύγκρουση με τα κατεστημένα συμφέροντα και τους εγκάθετους των
μεγάλων δυνάμεων. Το δεύτερο αίτιο της νεοελληνικής κακοδαιμονίας ήταν τα
ανάκτορα. Βασιλείς, βασίλισσες, πρίγκιπες, πριγκίπισσες και αυλοκόλακες,
δολοπλοκούσαν συστηματικά σε βάρος των νόμιμα εκλεγμένων από τον ελληνικό λαό
κυβερνήσεων.
Η συμμετοχή της σφηκοφωλιάς των ανακτόρων, στην πρόκληση
των δραματικότερων γεγονότων της νεοελληνικής μας ιστορίας, όπως η πτώχευση της
Ελλάδος το 1893, η Μικρασιατική καταστροφή του 1922, κ.λπ., υπήρξε καίρια
και καθοριστική. Μετά το 1974 το ρόλο των αυλοκολάκων των ανακτόρων,
παίζουν οι εκάστοτε πρωθυπουργικοί ρουφιάνοι του Μαξίμου. Τι θα γίνει με τους
ρουφιάνους; Θα συνεχίσουν να ασκούν εξουσία μέσα από τους διαδρόμους του
Μαξίμου και να επηρεάζουν τις πρωθυπουργικές αποφάσεις σε καίρια θέματα
κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής; Ο κ. Τσίπρας σίγουρα αντιλαμβάνεται ότι η
πάταξη της διαφθοράς προϋποθέτει τη μετωπική σύγκρουση με το κατεστημένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου