Χριστούγεννα

Νέα Πολιτική

Του Μελέτη Μελετόπουλου*

Η γέννηση του Χριστού υπήρξε κοσμοϊστορικό γεγονός όχι γιατί άλλαξε η δομή του κόσμου, δηλαδή ο τρόπος σκέψης των ανθρώπων.

Αλλά γιατί ο Λόγος του Ιησού εισήγαγε στην ανθρώπινη κοινωνία κριτήρια που αντιστρατεύονται, υπονομεύουν, απονομιμοποιούν και αναιρούν την ανθρώπινη κτηνωδία και βαρβαρότητα.

Ο άνθρωπος άκουσε τον Υιό του Θεού να του λέει ότι μπορεί να μοιάσει στον Δημιουργό, αν αποβάλει τις αισχρές έξεις της ματαιοδοξίας, της φιλαυτίας, της απληστίας, της εκδίκησης και της βίας. Ότι η οδός προς την ευτυχία και την προσωπική ολοκλήρωση είναι ένα στενό φτωχικό σοκκάκι, ενώ η οδός προς την κόλαση φαρδειά και επίχρυση. Ότι οι φτωχοί και οι απλοί είναι οι εκλεκτοί, και ότι οι έσχατοι έσονται πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι. Ότι ο νόμος της ηθικής είναι απλά να μην κάνεις στον άλλον αυτό που δεν θέλεις να κάνουν σε σένα. Και ότι, άνθρωπε, μην έχεις ανασφάλεια, δες τα πετεινά του ουρανού, μηδέ σπείρουσι μηδέ θερίζουσι, κι όμως ο Θεός μεριμνά γι’ αυτά.

Αυτά, βέβαια, δεν είναι ηθικοί κανόνες που εφαρμόζονται καταναγκαστικά. Όστις βούλεται, είπε ο Χριστός, οπίσω μου ελθείν. Και ούτε υπήρξε ποτέ μέχρι σήμερα κοινωνία που να οικοδομήθηκε με τα υλικά του Ευαγγελίου. Πρόσωπα με χριστιανικές αξίες υπήρξαν, κοινωνίες όχι. Απεναντίας, το ανθρώπινο είδος διέπραξε την αθλιότητα να επικαλεσθεί τον Λόγο του Χριστού για να διαπράξει μαζικά εγκλήματα, γενοκτονίες, σταυροφορίες, ιερούς πολέμους, να επιβάλει θρησκευτικούς ολοκληρωτισμούς και να πουλήσει συγχωροχάρτια. Φυσικά δεν φταίει γι’ αυτά ο Ψαράς από την Γαλιλαία.

Πιο κοντά στην χριστιανική ηθική από τους υποκριτικά θρησκευόμενους άρχοντες των κοινωνιών είναι, κατά όχι απροσδόκητο τρόπο, τα διάφορα πρωτοσοσιαλιστικά, πρωτοκομμουνιστικά και ουτοπιστικά κινήματα του 19ου αιώνος, διάφορες ιδιόρρυθμες προσωπικότητες κατά Χριστόν σαλών, περιοδεύοντες και άστεγοι μοναχοί όπως ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης και ο Κοσμάς Αιτωλός. Επίσης, πολύ περισσότερο χριστιανοί μοιάζουν μερικοί «άθεοι» όπως ο Καζαντζάκης.

Περίεργο που, επίμονα και αντιφατικά, οι ανθρώπινες κοινωνίες επιμένουν να θρησκεύονται, έστω και υποκριτικά. Λες και επιζητούν υποσυνείδητα να συντηρούν ένα ισχυρό αντίδοτο στην βαρβαρότητα.

Γελάει κανείς όταν βλέπει να εορτάζουν την Γέννηση του Χριστού και να σταυροκοπιούνται διάφοροι πολιτικοί που είναι παθολογικά γαντζωμένοι στην εξουσία. Ο Ρένος Αποστολίδης είχε παρετυμολογήσει την λέξη «εξουσία» με τον καλύτερο, ας μου επιτρέψει το άθεο πνεύμα του να πω, με τον χριστιανικώτερο τρόπο: εξουσία ίσον εκτός ουσίας.

*Διευθυντής της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύτηκε στο Kontra News)