ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση
Κανονικά, θα έπρεπε να σαπίζει στη φυλακή. Καταδικασμένος πολλές φορές σε ισόβια κάθειρξη, με δημευμένη την προσωπική του περιουσία κι ενίοτε περιφερόμενος από πόλη σε πόλη εκτεθειμένος στη δημόσια αποδοκιμασία και ύβρη μόνο και μόνο για να αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα προς αποφυγή, ο ισπανός υπουργός Οικονομικών Λουίς ντε Γκίντος όφειλε να λογοδοτήσει και φυσικά να τιμωρηθεί αυστηρότατα για την μεγαλύτερη χρεοκοπία των μεταπολεμικών δεκαετιών, την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς το 2008, που λειτούργησε σαν θρυαλλίδα προκαλώντας την μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων 100 χρόνων.
Αξίζει να ανατρέξουμε στο βιογραφικό του δεύτερου ισχυρότερου πολιτικού της Ισπανίας, όπου φαίνονται με μια γρήγορη ματιά τα κατά συρροή εγκλήματα του, απλώς και μόνο για να αξιολογήσουμε και την σοβαρότητά του, ως οικονομολόγου και πολιτικού. Κι επομένως πόσο σοβαρά πρέπει να λαβαίνουμε τα λόγια του. Η σταδιοδρομία του μεγαλύτερου οικονομικού δολοφόνου που ανέδειξε η Ισπανία ξεκίνησε επί θητείας του δεξιού πρωθυπουργού Χοσέ Μαρία Αθνάρ (1996-2004) καθώς την συγκεκριμένη οκταετία υπηρέτησε στις πιο νευραλγικές θέσεις: γενικός διευθυντής Οικονομικής Πολιτικής, στη διοίκηση της κρατικής εταιρείας σιδηροδρόμων, στο Ινστιτούτο Επίσημων Πιστώσεων, στην δημόσια εταιρεία κρατικών βιομηχανικών μετοχών και τέλος, από το 2002 ως το 2004, υπουργός Οικονομίας. Είναι η εποχή που δημιουργήθηκε η φούσκα ακινήτων στην Ισπανία, η οποία το 2012 αποτέλεσε την ειδική μορφή με την οποία εμφανίστηκε στην μεγαλύτερη χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Στο διάγραμμα που παραθέτουμε φαίνεται πεντακάθαρα πως ο υπέρμετρος και αλόγιστος τραπεζικός δανεισμός που οδήγησε στην υπερεπέκταση του κατασκευαστικού τομέα δεν συνέβη επί κυβέρνησης Θαπατέρο (Απρίλιος 2004 – Δεκέμβριος 2011), όσο κι αν στα χρόνια του αυξήθηκε σημαντικά…
Τραπεζικός δανεισμός στην Ισπανία για κτηματικά δάνεια σε νοικοκυριά
Ενδεικτική των ευθυνών της κυβέρνησης Αθνάρ είναι η δήλωση του υπουργού Οικονομικών του, του Λουίς ντε Γκίντος, με την οποία είχε απορρίψει, κατηγορηματικά μάλιστα, ότι υφίσταται φαινόμενο φούσκας στην αγορά ακινήτων. Η δήλωση του (εδώ το σχετικό δημοσίευμα) στην μεγάλης κυκλοφορίας σεβιλιάνικη εφημερίδα ABC στις 2 Νοεμβρίου 2003 («Δεν υπάρχει φούσκα των ακινήτων, αλλά μια πορεία αύξησης των τιμών που θα οδηγήσει σε συγκράτηση των ενοικίων των κατοικιών και πιο διαφανείς διαδικασίες σχεδιασμού») αξίζει να μείνει στην ιστορία για πολλούς λόγους: Κατ’ αρχάς για την προσπάθεια εφησυχασμού κι εν τέλει εξαπάτησης καταναλωτών και επενδυτών, από τη στιγμή που η εκτόξευση των τιμών δεν στηριζόταν σε κανένα θεμελιώδες μέγεθος της ισπανικής οικονομίας. Είναι δυνατό να έβλεπαν τη στρέβλωση άπαντες μπροστά τους, πλην του αρμόδιου υπουργού; Κατά δεύτερο, για την ενοχή της κυβέρνησης Αθνάρ στην φούσκα που δημιουργούταν στον κατασκευαστικό τομέα κι οδήγησε τις περιφερειακές τράπεζες να διπλασιάσουν τα υποκαταστήματά τους (από 13.650 το 1990 σε 25.035 το 2008), υποκινώντας την ζήτηση δανείων. Τέλος, για την αβάσταχτη ελαφρότητα των νεοφιλελεύθερων οικονομικών, βάσει των οποίων η αγορά μπορεί να προσαρμόζεται και να αυτορυθμίζεται διαθέτοντας την απαραίτητη ευελιξία να αποσοβεί κρίσεις. Μέχρι που ήρθε η σκληρή πραγματικότητα…
Μέχρι τότε όμως ο φανατικός οπαδός της νεοφιλελεύθερης αυστριακής σχολής Λουίς ντε Γκίντος δεν πήγε χαμένος παρότι αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τις κρατικοδίαιτες θέσεις και την ασφάλεια που παρέχουν οι παχυλές αμοιβές του τρισκατάρατου, κατά τ’ άλλα, δημοσίου. Αμέσως έπιασε δουλειά στην ελεγκτική εταιρεία PriceWaterhouseCoopers και την επενδυτική τράπεζα Lehman Brothers, ως υπεύθυνος για την Ισπανία και την Πορτογαλία! Την τράπεζα που με την κατάρρευσή της, στις 15 Σεπτεμβρίου 2008, πυροδότησε μια κρίση που ακόμη ταλανίζει πολλές οικονομίες και εκατομμύρια εργαζόμενους. Στη δε Ισπανία η κατάρρευση της Lehman Brothers στοίχισε 2,6 δις. ευρώ. Η έρευνα που έγινε στη συνέχεια αποκάλυψε τις ακραίες απάτες που χρησιμοποιούσε συστηματικά η Lehman Brothers, σχεδόν πάντα με την βοήθεια κορυφαίων ελεγκτικών εταιρειών που υπέγραφαν τους ισολογισμούς της διαβεβαιώνοντας ότι όλα δουλεύουν ρολόι. Επίσης, με την βοήθεια προχωρημένων χρηματοπιστωτικών εργαλείων που έκρυβαν την έκθεση της τράπεζας σε κτηματικά δάνεια στην αμερικάνικη αγορά ακινήτων, όπου κι εκεί η φούσκα κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Σε αυτό το σκανδαλωδώς νοσηρό οικονομικό περιβάλλον διέπρεψε το άστρο του Λουίς ντε Γκίντος, δεδομένης της εμπειρίας, μεταξύ άλλων, στις φούσκες των ακινήτων… Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, 3 σε 1!
Εκλεκτός της Μέρκελ
Ωστόσο, αντί να τον αλείψουν με πίσσα και πούπουλα και να τον περιφέρουν στους δρόμους, το (μόνο κατά το ήμισυ δυστυχώς, αλήστου μνήμης) δίδυμο Μερκοζύ επιστράτευσε τον Λουίς ντε Γκίντος το Νοέμβριο του 2011 στο πανευρωπαϊκό πραξικόπημα που διοργάνωσε για να επιβάλει τα συμφέροντα της τραπεζοκρατίας στην Ισπανία. Με μια πρωτοφανούς αντιδημοκρατικότητας παρέμβαση επέβαλαν στην Ελλάδα τον δοτό πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, παύοντας τον εκλεγμένο Γ. Παπανδρέου, στην Ιταλία τον Μάριο Μόντι, παύοντας τον εκλεγμένο Σ. Μπερλουσκόνι, και στην Ισπανία διόρισαν τον επόμενο μήνα, τον Δεκέμβριο του 2011, υπουργό Οικονομικών τον Λουίς ντε Γκίντος. Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών η προϋπηρεσία τους σε τράπεζες, δύο εξ αυτών οι πλέον κακόφημες: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Goldman Sachs και Lehman Brothers! Η σημασία του διορισμού του Γκίντος στο υπουργείο Οικονομικών αποκαλύφθηκε έξι μήνες αργότερα όταν και η Ισπανία υπέβαλε αίτημα στην ΕΕ για χρηματοδότησή της, με 100 εκ. ευρώ. Πρόκειται για χρήματα που κατευθύνθηκαν στην διάσωση των χρεοκοπημένων τραπεζών, όπως λίγο – πολύ συνέβη ένα χρόνο πριν στην Ιρλανδία κι ένα χρόνο αργότερα στην Κύπρο, δικαιολογώντας την κριτική που ακολούθησε τον διορισμό του ότι έμοιαζε με τον διορισμό του Αλ Καπόνε ως αστυνομικού διοικητή του Σικάγου. Η σημασία της επιλογής του φάνηκε πολύ σύντομα. Όταν για την ακρίβεια το μοντέλο «διάσωσης» των χρεοκοπημένων ισπανικών τραπεζών έφερε το αποτύπωμα της αμερικάνικης συνταγής «υπερβολικά μεγάλες για να χρεοκοπήσουν» («too big to fail»). Η τράπεζα Bankia που κρίθηκε αναγκαίο να διασωθεί, αντιπροσωπεύοντας συστημικό κίνδυνο, είχε ήδη απορροφήσει μέσα σε ενάμιση χρόνο 7 άλλες χρεοκοπημένες τράπεζες, που συνολικά διέθεταν στα χαρτοφυλάκια τους 37 δισ. ευρώ τοξικά περιουσιακά στοιχεία. Σε ερώτηση δημοσιογράφων αν πρόκειται να αναζητηθούν ευθύνες για μια τέτοιας έκτασης επιχειρηματική αποτυχία ο Λουίς ντε Γκίντος τερμάτισε κάθε σχετική συζήτηση δηλώνοντας ότι «δεν έχει διαπιστωθεί καμία ευθύνη». Κι αυτό όχι μόνο για να σώσει το τομάρι του, αλλά επειδή οι διοικήσεις σε όλες σχεδόν τις τράπεζες προέρχονταν από το κυβερνών, δεξιό Λαϊκό Κόμμα.
Εν ολίγοις ο Λουίς ντε Γκίντος συμβολίζει ό,τι χειρότερο εμφανίστηκε στην οικονομία τα τελευταία χρόνια: από την δημιουργία της φούσκας και την τραπεζική ασυδοσία μέχρι τις καταστροφικές για την κοινωνία λύσεις που προκρίθηκαν από το ευρω-ιερατείο. Είναι η προσωποποίηση των δεινών τόσο στη φάση της ανάπτυξης όσο και στη φάση της κρίσης.
Δεδομένων λοιπόν των βαρύτατων ευθυνών του, θέλει απύθμενο θράσος να κουνάει το δάχτυλο του, υποδεικνύοντας στους Έλληνες ψηφοφόρους τι να ψηφίσουν στις προσεχείς εκλογές, όπως έκανε στις 30 Δεκεμβρίου λέγοντας ότι η Ελλάδα μπόρεσε να πληρώσει τους γιατρούς και τους συνταξιούχους της χάρη στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη κι επίσης όταν πάνε οι Έλληνες στην κάλπη δεν πρέπει να ξεχάσουν ότι οφείλουν χάρη στην Ευρώπη…
Αλλά είπαμε: Το κακό ξεκινάει από τη στιγμή που κυκλοφορεί ελεύθερος και δεν σαπίζει στη φυλακή, όπου έπρεπε να είχε οδηγηθεί εδώ και καιρό!
Πηγη – Επίκαιρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου