Βραδεία Ομαλότης

του Κώστα Κόλμερ

 υπουργός Οικονομικών κ.Χρήστος Σταϊκούρας  υπεστήριξε ότι «η αποκατάσταση της ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων αποτελεί αποφασιστικό βήμα για την κανονικοποίηση (sic) της Ελληνικής οικονομίας». Θα λέγαμε είναι  προϋπόθεση δια την επάνοδο της ομαλότητος στην οικονομία που τόσο διεταράχθη εξ αιτίας την τιμωρητικής συμπεριφοράς των «εταίρων» στην Ευρωζώνη. Η εξομάλυνση,όμως, θα καθυστερήσει, όσον χρόνον το εξωτερικό δημόσιον χρέος ευρίσκεται εις Ολύμπια ύψη (300,3 δις. ευρώ) και η πληρωμή των τόκων  απομυζά ως βδέλλα το 3,5% του εθνικού προϊόντος (6 δις. ευρώ εφέτος)

Ανυπερθέτως χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους από τους Ευρωπαίους πιστωτάς , ως άλλωστε συνιστά και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (βλ.σχ. συνέντευξη της Κριστίν Λαγκάρντ στους Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς της 14.7.19).

Η δημιουργία προσδοκιών από την αποκατάσταση της  πλήρους συμμετοχής στην Ευρωζώνη (απομένει να την δούμε) δεν οδηγεί αναγκαίως στην επάνοδο των καταθέσεων , μετά την τραυματική εμπειρία του Ελληνικού κοινού της 26ης Ιουνίου 2015 όταν επεβλήθησαν οι περιορισμοί εξαγωγής κεφαλαίων για τους γνωστούς λόγους. Τότε οι καταθέσεις των νοικοκυριών και ιδιωτικών επιχειρήσεων  ήσαν 164 δις. ευρώ - όσον περίπου το εθνικό προϊόν του 2014 αλλά μειώθησαν κατά 31% μέχρις Ιουλίου ε.ε. , στα 113 δις. ευρώ.

Η αιτία βεβαίως ευρίσκεται στα αψυχολόγητα  «κάπιταλ κοντρόλς» (τηλελληνιστί) και στη στασιμότητα του εθνικού εισοδήματος που προκάλεσαν τα μέτρα λιτότητος, αποκλειστικώς στον ιδιωτικό τομέα – όχι στο σπάταλο και φαύλο δημόσιο. Δοθέντος ότι εν τω μεταξύ είχαν χαλαρώσει οι περιορισμοί και εδόθη η δυνατότης αναλήψεως κεφαλαίων έως στις 5.000 ευρώ, σιγά-σιγά οι καταθέσεις ανέκαμψαν αλλ' ουδέποτε ανέκτησαν το προ των τιμωρητικών μέτρων της ΕΚΤ μέγεθος.

Η ανάκαμψη της αποταμιεύσεως – διότι περί αυτής ουσιαστικώς πρόκειται- είναι συνάρτηση δύο παραγόντων: ο ένας εμφανής, η άνοδος του εθνικού εισοδήματος ή ο περιορισμός της ανεργίας και ο δεύτερος αφανής δια τους αμύητους, η επανάληψις των Τραπεζικών χορηγήσεων. Στην πραγματικότητα είναι οι Τράπεζες εκείνες που δημιουργούν την προσφορά χρήματος μέσω των χορηγήσεων στα νοικοκυριά και στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Κρίσιμο ζήτημα είναι επίσης το ύψος των επιτοκίων.

Η Τράπεζα της Ελλάδος πρέπει να χορηγήσει ρευστότητα στις Τράπεζες και να μην ενδώσει στην χρήση αρνητικών επιτοκίων. Όταν στην Γερμανία σκέπτονται να επιβάλλουν περιορισμούς στην μείωση των επιτοκίων, μέχρις 100.000 ευρώ καταθέσεων, δεν είναι σκόπιμο να ζημιώσουν κι άλλο οι καταθέτες στην Ελλάδα. Αρκετά υπέφεραν μέχρις σήμερα από την ηλιθία πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζης.

Κρίσιμο συνεπώς μέγεθος για την σταδιακή επάνοδο των καταθέσεως είναι όχι μόνον η αποκατάσταση εμπιστοσύνης στην Ελληνική Τραπεζική (μείωση των μη εξυπηρετουμένων δανείων και θετικά επιτόκια) αλλά κι η επίτευξη υψηλών ρυθμών αυξήσεως των Τραπεζικών πιστώσεων,  που δυστυχώς μέχρι τούδε είναι αρνητικοί. Μόνον έτσι θ' αυξηθή η οικονομική δραστηριότης και θα μειωθή η ανεργία, που παραμένει υψηλή σε απελπιστικά επίπεδα.

Δια την εμπιστοσύνη των νέων πιστωτών, θα αξιολογηθεί εάν τηρούνται τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές και κυρίως εάν είναι βιώσιμο το χρέος – που δεν είναι. Διαφορετικά  θα είναι περιορισμένη η επιστροφή στις αγορές κεφαλαίου με συμφέροντες όρους και θα συνεχίζει ο δισταγμός των ιδιωτών επενδυτών από τους οποίους και μόνον μπορεί να προέλθη η αύξηση της απασχολήσεως.

Αυτά είναι τ ’αυτονόητα. Εκείνο που υπονοείται είναι η ουσιαστική βελτίωση των δεικτών εταιρικής διακυβέρνησης, εξαιρετικά χαμηλών στην χώρα μας .Με τα συχνά  χρηματιστηριακά  σκάνδαλα, όπως της Φολί-Φολί, την διαφθορά  στο δημόσιο (πχ. Νοβάρτις) και την ανικανότητα της Αρχής Προστασίας της Ανταγωνισμού, η οποία αδυνατεί μέχρι τούδε να ελέγξει τ’ απειράριθμα «καρτέλ».

Τα οργανωμένα συμφέροντα της τηλεφωνίας, των μεταφορών, των τροφίμων και ποτών κλπ. κλπ. απομυζούν την ικμάδα της οικονομίας από την έλλειψη ανταγωνισμού. Εκεί θα κριθεί όχι τόσον επαναφορά όσον η πραγμάτωση της «ομαλότητας», την  οποία ουδέποτε στο παρελθόν εξασφάλισαν οι εκασταχού κυβερνήσεις.

Πηγή energia