Ο ορισμός της παραδοξότητας

analyst

Τι να πεις για έναν λαό που μία ζωή θεωρεί τον μαζικό εκπατρισμό του ως λύση σε όλα του τα προβλήματα, από την άλλη όμως αποδεκτό τον εμβολιασμό του με εκατομμύρια απρόσκλητους επισκέπτες;

.

Όσον αφορά την εύρεση ενός εθνικού οράματος ή σχεδίου σε βάθος χρόνου, το οποίο προβάλετε, είναι αδύνατον να υπάρξει, πόσο μάλλον να πραγματοποιηθεί, με ανθρώπους που έχουν ως μοναδικό όραμα τους τη μόνιμη μετεξέλιξη τους σε οικονομικούς μετανάστες. Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο πού να έχει πάνω από 15 εκ. Πολίτες, δηλαδή σχεδόν διπλάσιους από τον πληθυσμό της, εκτός των συνόρων της –  πλην ίσως της Ιρλανδίας.

Πρόκειται για ένα μοναδικό φαινόμενο, δεδομένου του ότι η Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια, δεν είναι και δεν ήταν μία τόσο φτωχή χώρα, όσο την παρουσιάζουν.​ Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι:​ «Τι να πεις για έναν λαό, που μία ζωή θεωρεί τον μαζικό εκπατρισμό του ως λύση σε όλα του τα προβλήματα, από την άλλη όμως αποδεκτό τον εμβολιασμό του με εκατομμύρια απρόσκλητους επισκέπτες;».

 .

Επικαιρότητα

Η παραπάνω διαπίστωση και το ερώτημα του αναγνώστη μας ευρίσκονται στον επίλογο μίας μακροσκελούς επιστολής του – σύμφωνα όμως με την οποία, η αιτία που οι Έλληνες ψηφίζουν όλες τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις μετά το 2009 είναι το ότι, εφαρμόζουν τα μνημόνια.

Ισχυρίζεται δε πως ο φόβος τους από τυχόν μη εφαρμογή των μνημονίων, συμφωνώντας ταυτόχρονα πως είναι καταστροφικά, δεν είναι άλλος από τα αντίποινα των δανειστών εάν δεν το κάνουν – όπου θα επέβαλαν κατασχέσεις στους τραπεζικούς λογαριασμούς των Ελλήνων εντός και εκτός της χώρας, θα τους απαγόρευαν να μεταναστεύσουν στην ΕΕ ή στις Η.Π.Α., θα ανακαλούσαν τα οικονομικά προνόμια πολιτών της ΕΕ στις χώρες υποδοχής, θα δρομολογούσαν την απέλαση όσων Ελλήνων πήγαν στο εξωτερικό από το 2010 ή θα τους υποχρέωναν σε συνθήκες ανάλογες με αυτές που εφαρμόζονται για ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Όπως αναφέρει, το τελευταίο θα σήμαινε πως οι Έλληνες μετανάστες στις χώρες της ΕΕ θα υποχρεώνονταν σε μισθούς/συντάξεις Ελλάδας παρά το ότι θα εργάζονταν εκεί, σε περιορισμένα δικαιώματα όσον αφορά υγεία, παιδεία, εκπαίδευση, επιδόματα και στέγαση ή σε καθόλου από τα προηγούμενα – οπότε θα έπρεπε όλα να τα πληρώνουν οι ίδιοι, με τελικό αποτέλεσμα να είναι ασύμφορη η μετανάστευση. Σε μία τέτοια περίπτωση λοιπόν, η όποια ελληνική κυβέρνηση επιχειρούσε τη ρήξη, «θα μέτραγε ώρες μέχρι να έτρεχε να σωθεί, από την οργή των αγανακτισμένων γονέων των μεταναστών στην Ελλάδα».

Με απλά λόγια, ο ίδιος άνθρωπος που θεωρεί ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας την τάση των Ελλήνων για μετανάστευση, αντί να μένουν στη χώρα τους με στόχο την ανάπτυξη και την ευημερία της, φοβάται κυρίως μήπως τυχόν οι Ευρωπαίοι ή οι Αμερικανοί τους κλείσουν την πόρτα – μία παραδοξότητα άνευ προηγουμένου, την οποία πολύ δύσκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς. Εκτός αυτού εκφράζει έναν τεράστιο φόβο σε σχέση με τους δανειστές, οπότε πιστεύει πως το καλύτερο είναι το σκύψιμο του κεφαλιού και η πιστή εφαρμογή των μνημονίων – τουλάχιστον για να υπάρχει η λύση της μετανάστευσης και να ζουν καλά αυτοί που εγκαταλείπουν τη χώρα.

Ενώ λοιπόν διαπιστώνει πως η Ελλάδα θα βιώνει συνεχώς οδυνηρές καταστάσεις, ακριβώς επειδή οι Πολίτες της θεωρούν ως λύση των προβλημάτων τους τον εκπατρισμό τους, καθώς επίσης πως πρόκειται για μία πλούσια χώρα και όχι φτωχή, δεν τάσσεται εναντίον της μετανάστευσης – αλλά, αντίθετα, φοβάται μήπως οι Ευρωπαίοι ή οι Αμερικανοί μας τη στερήσουν. Περαιτέρω, αναφέρει ορισμένα παραδείγματα χωρών, όπως τα εξής:

«Η Ουκρανία το 2013 που πυροδοτήθηκε η επανάσταση, αφορμή ήταν η μη επικύρωση της συμφωνίας Ουκρανίας-ΕΕ, ώστε να πάρουν οι Ουκρανοί πολίτες διαβατήρια για την ελεύθερη μετακίνηση τους εντός Ευρώπης. Όταν ο τότε πρόεδρος αρνήθηκε να την επικυρώσει, ξέσπασε η εξέγερση. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Οι Ουκρανοί χρεοκόπησαν, έχασαν σημαντικά τμήματα της χώρας τους και τελικώς με πρόεδρο τον κ. Poroshenko η Ευρώπη αρνήθηκε τα διαβατήρια ελεύθερης εισόδου.

Άλλη μια χώρα είναι η Σερβία. Οι Σέρβοι τα τελευταία είκοσι χρόνια ψηφίζουν τους βαμμένους πράκτορες των Αμερικανών ως κυβέρνηση ξανά και ξανά και ξανά – όλα αυτά για να πάρουν τα παιδιά τους το πολυπόθητο διαβατήριο προς την Ευρώπη. Κάπως έτσι έχουμε 3-4 εκ. Σέρβους σε Γερμανία και Σουηδία κυρίως, αλλά κι αλλού. Βέβαια όλα αυτά πληρώνονται αφού η Δύση, ήσυχα σε συνεργασία με την εκεί κυβέρνηση, τους αφαιρούν τη μία επαρχία μετά την άλλη, με την σιωπηλή αποδοχή όλων. Στο τέλος αυτό που θα απομείνει από τη Σερβία όταν μπει πλέον και τυπικά στην ΕΕ, θα είναι το Βελιγράδι. Βέβαια, όπως επίσης οι Έλληνες, θα απορούν μετά και θα λένε τις δικές τους ανοησίες.​

Τα ίδια με τους γείτονες τους, τους Κροάτες. Από τότε που μπήκαν στην ΕΕ το 2016, έχουν φύγει από τη χώρα πάνω από ένα 1 εκ., σε ένα σύνολο 3,5 εκ. – με τους μισούς στην Γερμανία. Προφανώς τα πάντα έχουν αγοραστεί στην Κροατία από τους Γερμανούς και από τους Γάλλους. Εδώ οφείλεται το «δώρο» της εισόδου τους στην ΕΕ.  ​

Τα ίδια ισχύουν για την Πολωνία, την Ουγγαρία κτλ. Για παράδειγμα, η Πολωνία έχει από το 1991 το 55% του πληθυσμού της εκτός Πολωνίας – οπότε για ποιά βιώσιμη οικονομία μιλάμε; Προφανώς οι Γερμανοί από το 1990 και μετά έχουν λεηλατήσει την χώρα, εξαγοράζοντας τα πάντα και πνίγοντας κάθε υγιή οικονομική προσπάθεια, σε συνεργασία με τους Αμερικανούς (ΔΝΤ).

Όσον αφορά την Ουγγαρία, έχει και αυτή πολλούς δικούς της εκτός, ενώ όλα σχεδόν τα περιουσιακά της στοιχεία ανήκουν σε ξένους. Η Ουγγαρία ως χώρα έχει πάρει περισσότερα κονδύλια από ότι η Ελλάδα σε 30 χρόνια. Η Ελλάδα έχει πάρει πάνω-κάτω 100 δις €, ενώ η Ουγγαρία μέσα σε 19 χρόνια πάνω από 85 δις € και συνεχίζει να έχει δικαιώματα σε περισσότερα κονδύλια. Προφανώς και εδώ οι Γερμανοί, αλλά επίσης οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι προστατεύουν την επένδυση τους».

Ολοκληρώνοντας, έχουμε κυριολεκτικά εντυπωσιαστεί από τον τρόπο που κρίνει ο αναγνώστης μας τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στις Η.Π.Α. – όπου θεωρεί ορισμένες χώρες παντοδύναμες, οπότε είναι λογικό όλες οι υπόλοιπες να σκύβουν το κεφάλι και να υποτάσσεται σε αυτά που τους επιβάλουν, παρά το ότι καταστρέφονται. Εάν υπάρχουν λοιπόν αρκετοί που σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο, τότε πραγματικά η Ελλάδα δεν έχει μέλλον – κάτι που βέβαια δεν πιστεύουμε σε καμία περίπτωση.