Εγώ πάντως, δεν τους καταλαβαίνω!

Νέα Πολιτική

του Αντώνη Παπαγιαννίδη*

Ίσχυε για μένα και πριν προκύψει το μέγα-φιάσκο/σούργελο στις κάλπες για την ανάδειξη ηγεσίας στην ΝΔ – που μάλιστα συνέπεσε με την κυκλοφορία, ένθετου στο “ΒΗΜΑ”, του αυτοβιογραφικού βιβλίου/λευκώματος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου (παραδοσιακά, τα Ανάκτορα ήσαν η ηγετική/επικυρίαρχη δύναμη στον χώρο της Δεξιάς…).

Δείτε: Έχω, στον δημόσιο χώρο, αρκετούς γνωστούς – στα δημόσια πράγματα δεν μιλάει κανείς για φίλους – που ανήκουν στον ευρύτερο χώρο της σημερινής Αντιπολίτευσης. Και που, συχνά-πυκνά, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι “μόνον με ευρύτερες συναινέσεις” μπορεί η Ελλάδα του 2016 (ήδη εδώ βρισκόμαστε: μας το εξήγησαν άλλωστε και οι “κύκλοι της Προεδρίας” που προειδοποίησαν ότι δεν νοούνται εκλογές και ότι χρειάζεται σταθερότητα κλπ. κλπ.) να προχωρήσει στο ναρκοπέδιο των προβλημάτων: μεταφορά των οικονομικών αδιεξόδων κάθε φορά ένα βήμα παρακάτω. “μεγάλα μέτωπα” όπως το Ασφαλιστικό μπροστά. νέα κοινωνική ένταση. προσφυγικό. Ελληνοτουρκικά/Κυπριακό νέας εποχής… Οι ίδιοι – μα, οι ίδιοι! – αυτοί, έρχονται να σου εξηγήσουν ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ είναι ανερμάτιστη, ότι απεργάζεται σκοτεινά σχέδια διατήρησης της εξουσίας, ότι κινήθηκε έως τώρα με ψέματα και παραπλανήσεις, ότι ο Αλέξης Τσίπρας υποχρεούται να ζητήσει δημόσια συγγνώμην “από τον λαό”.

Το πρόβλημά μου χειροτερεύει γιατί έχω και στην άλλη πλευρά, την Κυβερνητική, γνωστούς – εδώ, στα εξουσιακά, η φιλία είναι ακόμη πιο ολισθηρόν πράγμα… – οι οποίοι αναζητούν την ευρύτερη στήριξη λόγω των βαριών προβλημάτων που βρίσκονται μπροστά: νέες φάσεις διαπραγματεύσεις με τους “εταίρους”. ριζική αντιμετώπιση της υπόθεσης του χρέους, συμβατή με τις αγορές και ήδη υποστασιοποίηση της ανακεφαλαιοποίησης. Ασφαλιστικό. αποφυγή των άσκοπων κοινωνικών εντάσεων. προσφυγικό/εγκλωβισμός στην Ελλάδα μεταναστών και αιτούντων άσυλο. Η λίστα δεν διαφέρει αισθητά από την προηγούμενη! Ετούτοι ξιφουλκούν με ένταση, στιγμές στιγμές με λύσσα, εναντίον όσων θεωρούν ότι υπονομεύουν την σταθερότητα της Κυβέρνησης, χώρια που τους εγκαλούν αμετανόητα νεοφιλελεύθερους και τα συναφή. (Και μπαίνει στην μέση και το “Καλώ σε Εθνικό Διάλογο” του Αλέξη Τσίπρα, στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής για θέματα όπως το Ασφαλιστικό ή η Παιδεία…).

Εγώ, λοιπόν δεν τους καταλαβαίνω! Δεν τους καταλαβαίνω με τίποτε. Ούτε τους μεν, που χρειάζονται – οργανικά θα έλεγε κανείς – να ξορκίζουν και να καταριούνται τους κατόχους της ηδύτατης εξουσίας, να απαιτούν μετάνοια, και ταυτόχρονα να θεωρούν απαραίτητη την συνύπαρξη/συνεργασία/σύμπλευση/συναίνεση Μεγάλο Συνασπισμό ή/και Οικουμενική. Ούτε τους δε, που βλέπουν τα δύσκολα να πλησιάζουν και, με την ίδια ανάσα εκρήγνυνται κατά των αντιπολιτευόμενων οι οποίοι φταίνε για όλα και για άλλα τόσα, τους καταριούνται παρομοίως – και απαιτούν στήριξη ή/και Εθνικό Διάλογο.

Βέβαια, θα μου πείτε, και ο Αντρέας ευθύς ως σηκώθηκε από το εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου συμπαρακάθησε με Μητσοτάκη και άκουσε τις θυμοσοφίες του Χαρίλαου. Ο δε, ας πούμε Βαγγέλης Βενιζέλος και ο κύριος Φώτης μια χαρά άντεξαν Τάκη Μπαλτάκο ως Γραμματέα Υπουργικού Συμβουλίου ή/και Μαυρουδή Βορίδη σημαίνοντα υπουργό. Οπότε….

*Συνεργάτης της Νέας Πολιτικής (Δημοσιεύθηκε στο Kontra News)