Διακοπή διαπραγμάτευσης ή «εισβολή» ενός λαού στην αίθουσα διαπραγματεύσεων;

ΕΛευθερη Λαικη Αντιστασιακη Συσπειρωση

Του Κώστα Αποστόλου

Πριν ακόμα ορκιστεί, η κυβέρνηση άρχισε μια τιτάνια προσπάθεια, να μεταφέρει την διαπραγμάτευση από τις τεχνικές επιτροπές –όπως κι αν τις πούμε –στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο.

Και το κατάφερε. Και εκεί τελικά αποδείχθηκε ότι η «αδυναμία» να βρεθεί μια λύση αμοιβαία συμφέρουσα στο οικονομικό επίπεδο, δεν ήταν τίποτε άλλο από μια αμιγώς πολιτική απόφαση: η επιδίωξη του εξευτελισμού της ελληνικής κυβέρνησης και η υποταγή της, μέσω της απόπειρας ενός πραξικοπήματος με χρηματοπιστωτικά όπλα, παραβιάζοντας κάθε έννοια δημοκρατίας και συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για την αντιμετώπιση αυτής της επίθεσης, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την προσφυγή σε δημοψήφισμα.

Κατ’ αρχήν το ερώτημα είναι «ναι ή όχι» στην τελική, σχεδόν τελεσιγραφικού χαρακτήρα, πρόταση της «άλλης πλευράς» -Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Είτε παραμείνει ως έχει η πρόταση αυτή, είτε διαφοροποιηθεί κατά τι, το πνεύμα της παραμένει. Οπότε το ουσιώδες ερώτημα του δημοψηφίσματος είναι «ναι ή όχι» στην όποια συμφωνία σε καθεστώς στυγνού εκβιασμού.

Δεν πρόκειται για «διακοπή της διαπραγμάτευσης» όπως αμήχανα ισχυρίστηκαν κάποιοι στην τελευταία συνάντηση των υπουργών οικονομικών. Πρόκειται, σημειολογικά, για εισβολή του λαού στην αίθουσα των διαπραγματεύσεων

Ας δούμε ποιους στόχους εξυπηρετεί αυτή η επιλογή της κυβέρνησης, ή καλύτερα τι αποτελέσματα παράγει, εντός και εκτός των δικών μας συνόρων.

Στο εσωτερικό πεδίο, επιτυγχάνει την ενίσχυση της διαπραγματευτικής δύναμης της χώρας απέναντι στους δανειστές, τη νομιμοποίηση των κυβερνητικών επιλογών απέναντι στην ελληνική κοινωνία και την αποδυνάμωση του εγχώριου νεοφιλελεύθερου μπλοκ –από τη στιγμή που, χωρίς βέβαια να τολμά να τοποθετηθεί ανοιχτά υπέρ του «ναι» στα τελεσίγραφα, έχει τεθεί στην υπηρεσία των εμπνευστών τους, εκδηλώνει, με τη θέση «να μη γίνει το δημοψήφισμα» πανικό, που οδήγησε μέχρι και στη γελοία θέση ότι η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία είναι… πραξικόπημα(!)

Στο διεθνές πλαίσιο, η… εισβολή του λαού που είπαμε, τρομοκράτησε όχι μόνο τους ευρισκόμενους στη διαπραγμάτευση, αλλά και πολλούς εκτός αυτής.
Η αμηχανία της ΕΚΤ ως προς την χρηματοδότηση ή όχι των τραπεζών για λίγες μέρες, σχετίζεται με την αδυναμία των «θεσμών» να αντιληφθούν τι θα βλάψει περισσότερο την κυβέρνηση: μια χρηματοδότηση που θα εξασφαλίσει ηρεμία μέχρι τις κάλπες της 5ης Ιουλίου, ή η διακοπή της που θα συσπειρώσει περισσότερο τους έλληνες, αυτά τα περίεργα όντα που,
όπως τα κατάφεραν υπό πλήρη ασφυξία για τόσους μήνες, θα τα καταφέρουν και λίγες μέρες ακόμη. Που, ενώ επιστρατεύθηκαν όλα τα κανάλια να βρουν σκηνές πανικού στα ΑΤΜ και βρήκαν μόνο κάποιες, υπεράριθμες είναι αλήθεια, ουρές –και σε μέρα πληρωμής μισθών και συντάξεων κατά σύμπτωση.

Λοιδορήθηκε ανηλεώς ο κ. Τσίπρας για εκείνη τη δήλωσή του ότι «θα τους κάνουμε να χορεύουν». Κι όμως, τελικά αυτό γίνεται. Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει ποιος θα εξαντληθεί πρώτος απ’ τον «χορό», αλλά πάντως χορεύουν μαζί μας.

Και, πίσω από την απόπειρα τρομοκράτησης του ελληνικού λαού με τα αν θα ανοίξουν οι ελληνικές τράπεζες τη Δευτέρα, κρύβεται ο πανικός τους για το τι θα γίνει στις δικές τους τράπεζες. Μην αναρωτιέστε τι θα συμβεί στο Χρηματιστήριο της Αθήνας τη Δευτέρα, είναι προβλέψιμο: θα έχει μείωση, πολύ σημαντική μείωση.

Το  Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης και τα άλλα του «σκληρού πυρήνα» του ευρώ να δείτε.
Για να τελειώνει η θεωρία ότι το ελληνικό ζήτημα δεν επηρεάζει τους Ευρωπαίους, είναι έτοιμοι για όλα αυτοί, δεν θα έχουν συνέπειες. Ένα μόλις εικοσιτετράωρο μετά την απόφαση της κυβέρνησης, στην Ιταλία κάποιοι αρθρογράφοι ρίχνουν την ιδέα ενός δημοψηφίσματος και εκεί. Η άλλη αποστροφή του κ. Τσίπρα, ότι «θα αλλάξουμε την Ευρώπη», λοιδορήθηκε επίσης –δεν είναι δυνατόν η μικρή και αδύναμη Ελλάδα να αλλάξει την Ευρώπη.

Μπορεί όντως να μην είναι δυνατόν. Αλλά αν συμβεί, δεν θα είναι η πρώτη φορά.

* Ο Κώστας Αποστόλου είναι μέλος  του Συντονιστικού της «Κοινωνία Πρώτα»

πηγή – tvxs